پایگاه خبری الف 16 خرداد 1395 ساعت 10:08 http://alef.ir/vdcau0nea49nma1.k5k4.html?357828 -------------------------------------------------- عنوان : رفتار حیوانی انسانها علی نبوی، 16 خرداد 95 -------------------------------------------------- متن : از قدیم الایام گذشتگان برای حیوانات از پسوند و یا پشوند زبان بسته استفاده می کردند و علت آن را ناتوانی آنها در بیان هرگونه احساس در مواجهه با انسان می دانستند. در کشورمان همواره در کنار استفاده از حیوانات اهلی، مقوله ی شکار نیز بوده و شکار کردن آداب و روش های خاصی داشته است. در روزگار تقریباً مدرن امروز شهر و روستاهای کشور تناقضی دردناک در برخورد با حیوانات را شاهد هستیم که در بدوی ترین انسانهای ساکن در جنگلهای آمازون نیز نمی توان یافت. این تناقض در جایی تاثر برانگیز و گاهی مضحک است. موج قابل تاملی از گرایش افراد به نگهداری حیوانات در محیط زندگی تصاویر و جلوه هایی را پدیدآورده که شامل آن دسته ی مضحک یاد شده است. نام بردن از حیوانات خانگی اعم از سگ، گربه، همستر، خرگوش، انواع خزندگان و پرندگان و ... به عنوان فرزند شخص و یا حتی خانواده مسئله ای است که یک نوع طنز تلخ است. تلخی این مسئله آنجاست که برخی از این افراد وجود یک فرزند در زندگیشان (البته فرزند انسان) را دست و پاگیر، پر خرج و پرددردسر می دانند اما مثلاً برای آرایش سگ و گربه خود حداقل ۲۰ هزارتومان هزینه میکنند و هزینه خورد وخورا ک که دیگر بماند. قسمت تاثر برانگیز تناقض یاد شده کشتار حیوانات اعم از وحشی واهلی نه توسط شکارچیان حرفه ای که توسط مردم عادی است. این برخورد بربر گونه در بیشتر موارد تنها برای تفریح احمقانه موجوداتی است که به غلط نام انسان را یدک می کشند. جالبتر آنکه این افراد وقتی با اعتراض مردم مواجه می شوند عمل خود را به نام پاکسازی محیط زندگی خود از موجودات مضر و موذی توجیه می کنند.ورود انسانها به قلمرو حیوانات وسکنی گزیدن در مکانهایی که به تعبیر تجاری ان را بکر می نامند و نابود کردن حیوانات موجود در آن محیط به بهانه ی اذیت و آزار اتفاق جدیدی نیست اما رفتار وحشیانه ای که در ادامه از خود نشان می دهند نفرت انگیز بودن این عمل را توجیه نمی کند. خبر کشتن خرس قهوه ای در منطقه گدوک در شهرستان فیروزکوه استان تهران، به دار آویختن نادرترین بزمجه در شاهین شهر اصفهان و حالا مثله کردن روباه در شبستر و اخباری از این دست انزجار هر انسانی را بر می انگیزد. این تناقض در برخود انسان ها با حیوانات البته نقاط مشترکی هم دارد.{اینجا} و {اینجا} در هردو نوع برخورد افراد با حیوانات شاهد افراط و تفریط در مواجهه و تلقی سرگرمی از حیوانات هستیم. این طرز تلقی و برخورد انسان ها در جایی که به حیوانات علاقه دارند موجب بروز ابراز علاقه ی افراطی می شود که بر خلاف تصور افراد باعث اذیت شدن حیوان و نابودی خوی طبیعی او می شود. در مقابل رفتار وحشیانه ناشی از نفرت از حیوانات به جایی می رسد که برخی رفتار حیوانات را به مثابه دشمنی با دسیسه از پیش طراحی شده می بینند و با او همچون فردی متخاصم برخورد می کنند. اگرچه چنین برخوردهایی از سوی هر جریان مدافعی در مقابل نیروی متخاصم رخ نداده و موارد نه چندان زیادی در این مثال قرار می گیرند. بروز این گونه رفتار ها شاید به دوران کودکی و خاطرات افراد از حیوانات باز می گردد. زیرا این اتفاق امری است که اکثر کودکان به نوعی آن را تجربه کرده و دریافت متفاوتی از آن داشته اند. اغلب ما در کودکی یک حیوان خانگی داشته ایم که لزوماً خریداری شده نبوده و حتی می توانست بچه گربه ای باشد که در انباری خانمان زندگی می کرده است. مثال بارزتر خرید و نگهداری جوجه مرغ و اردک های زبان بسته ای هستند که به عنوان اسباب بازی برای بچه ها خریداری شده و اغلب پس از مدت کوتاهی تلف شده اند. این اتفاق می تواند تاثیرات مختلفی را بر روی کودک از همان سنین پایین بگذارد. کودک هم می تواند مرگ ومیر این اسباب بازی های جاندارش را عادی تلقی کند و به آن عادت کند و هم می تواند به حیوانات علاقه مند شده و مشتاق همزیستی با انواع دیگر آن در سالهای آینده زندگیش باشد. دریافت مشترکی که از این دوگونه برخورد به نظر می آید آن است که انسان خود را محق      می داند تا براحتی و با خودخواهی در مورد حیات موجودات دیگر تصمیم بگیرد و یا در پایان دادن به زندگی آنها صرفاً برای تفریح خود اقدام کند.