پایگاه خبری الف 11 آبان 1393 ساعت 7:18 http://alef.ir/vdccimqi02bq0e8.ala2.html?247624 -------------------------------------------------- عنوان : در مسیر زاینده رود، اما خلاف جهت بخش تعاملی الف - حسین اسدی -------------------------------------------------- اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند. متن : از ۲۵ مهرماه شبکه آی فیلم بازپخش سریال "در مسیر زاینده رود" را در کنداکتور پخش خود قرار داده است. اصفهانی ها این سریال و حواشی آن را در ماه رمضان ۱۳۸۹ به خوبی به یاد دارند. "در مسیر زاینده رود" روایتگر زندگی یک فوتبالیست ثروتمند تهرانی است که برای عقد قرار داد با یکی از تیم ها به اصفهان مسافرت می کند و به خاطر عصبانیت هنگامی که با نامزد اصفهانی خود در خیابان در حال رانندگی است مرتکب قتل می شود و مسیر زندگی این فوتبالیست به یکباره تغییر می کند. این سریال در واقع نگاهی آسیب شناسانه به زندگی فوتبالیست ها دارد و سریال بر همین بستر شکل می گیرد. این سریال در زمان پخش انتقادهای زیادی از طرف مسئولان وشهروندان اصفهانی به خود دید و رسانه ملی در مصاحبه ای صوری سعی در کنترل شرایط کرد؛ اسماعیل عفیفه، تهیه کننده این مجموعه تلویزیونی به نمایندگی از این سریال از مردم اصفهان عذرخواهی نمود و کمبود وقت را دلیل بروز این اشتباهات دانست. عمده انتقاد وارد به این سریال تقلید ضعیف و نابجای لهجه اصفهانی بود اما این سریال از جهات دیگری به اصفهانی ها اهانت داشت. انتظار عموم از "حسن فتحی" که پیش از این کارگردانی کارهای فاخری همچون سریال "شب دهم" را در کارنامه هنری خود داشت، به مراتب فراتر از سریال ضعیف "در مسیر زاینده رود" بود. تلقی اشتباه فتحی از سبک زندگی سنتی اصفهان شاید عمده دلیل این اشتباهات باشد. تلقی اشتباهی که متاسفانه کارگردانان اصفهانی هم آن را در کارهای خود لحاظ می کنند؛ غالب سریال هایی که حتی کارگردانان اصفهانی در فضای اصفهان تولید می کنند تصویری نادرست از سبک زندگی سنتی اصفهان نشان می دهد؛ اینکه اصفهان به دلیل وجود پیشینه تاریخی هنوز یک شهر سنتی است حرف درستی است، اما تصویر نمایش داده شده در این سریال به هیچ وجه من الوجوهی با زندگی امروز اصفهان نه تنها همخوانی ندارد بلکه تصویری کاملا متضاد با واقعیت در ذهن مخاطب شکل می گیرد. اصفهان به همان میزان که یک شهر سنتی با پیشینیه تاریخی-فرهنگی است، به همان میزان هم شهری صنعتی است و از المان های مدرن در سبک زندگی، معماری و طراحی و مبلمان بهره زیادی دارد. در این یادداشت تنها به چند نمونه از اشتباهات آشکار اشاره می کنم: * پدر نامزد فوتبالیست که از متمولین و تجار سرشناس اصفهان است در خانه ای قدیمی که قدمتی حدودا ۱۰۰ ساله دارد زندگی می کند و این در حالی است که در اصفهان طبقه ثروتمند اگر صاحب چنین خانه ایی باشد، این خانه ها را برای مواقع خاص سال و مهمانی ها استفاده می کنند و به مانند بقیه در ساختمان های شیک امروزی زندگی می کنند. حسن فتحی تصویری از اصفهان نشان می دهد که گویی اینکه کارگردان دهه ۲۰ یا ۱۰ را در اصفهان روایت می کند. * شهر اصفهان تنها در چند سکانس خیابان و هنگام تفریح فوتبیالیست با نامزدش در عمارت چهلستون و... خلاصه می شود و ما بقی پلان ها در مکانی نامعلوم در روستاهای اطراف اصفهان فیلم برداری شده به گونه ای که تلقی مخاطب از اصفهان به کوچه هایی گلی و ساختمانهایی فرسوده محدود می شود؛ این در حالی است که قرار است این فیلم در شهر اصفهان رخ دهد نه فلان روستای اطراف! * در نمایش پارامترهای سبک زندگی خانواده مقتول اعم از نوع پوشش، معماری محل سکونت به عنوان شهروندان اصفهانی هم این تلقی اشتباه دیده می شود. * برادر مقتول برای رفتن به کلانتری به گونه خاصی پدر پیرش را سوار موتور براوو می کند؛ در صورتی که این نسل این مدل موتور سالیان سال است در شهر اصفهان منقرض و در واقع عتیقه شده است. این گونه اشتباهات فاحش در نمایش فاکتورهای سنتی شهر اصفهان ضمن اینکه تصویری نامناسب و غیرواقعی از اصفهان به ایران نشان می دهد، در عین حال به نوعی به شهروندان اصفهانی توهین می کند و این تلقی را ایجاد می کند که انگار تعمدا قصد و منظوری وجود داشته است؛ می توان گفت تقلید بسیار بد لهجه اصفهانی این قدر این آش " در مسیر زاینده رود " را شور کرد که ضعف های بزرگ سریال کمتر دیده شد. علی رغم ساخت ضعیف سریال و انتقادت فراوان رسانه ملی همچنان بر بازپخش سریال تاکید دارد و این چندمین بار است که این سریال از این رسانه پخش می شود.