پایگاه خبری الف 25 فروردين 1394 ساعت 11:54 http://alef.ir/vdcgy39xuak93y4.rpra.html?266997 -------------------------------------------------- عنوان : چرا انتشار فکت شیت ایرانی به ضرر ماست؟ بخش تعاملی الف - ایلیا سالار -------------------------------------------------- اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند. متن : هنوز دقایقی از قرائت بیانیه ژنو نگذشته بود که منتقدان شروع به تعبیر و تفسیرهای گوناگون کردند. آقای شریعتمداری از دادن اسب زیر شده و گرفتن افسار پاره گفت، محمد نبویان هم عنوان کرده که از این دولت به جز از دست دادن پشت سر هم منافع ملی به دست نیاورده ایم (ایشان در همین سخنرانی گفته اند که تمام صنایع نظامی ما قرار است که در اختیار آنها قرار بگیرد! در صورتی که سردار دهقان هرگونه توافق برای بازرسی از مراکز نظامی را رد کرده اند) محمد محمدی از مشاوران تیم قبلی مذاکره کننده که در دفاع از عملکرد تیم قبلی گفته بود "در هیچ یک از دوره های مختلف، تیم مذاکره سیاست گذار نبوده و مجریان سیاست هستند"، پس از بیانیه لوزان عنوان نمود که در مورد فردو فاجعه رخ داده است! همچنین انتقادها ادامه داشت تا به نظر میرسد بخشی از مجلس، وزارت خارجه را در تنگا قرار داده تا فکت شیت خود را از بیانیه لوزان منتشر کند.  اما چرا انتشار این فکت شیت به نفع مذاکرات و کشور نیست؟ اولا اینکه در صورت وجود مغایرت هایی بین فکت شیت ها، خوراک سیاسی برای مخالفان توافق از اسرائیل تا بخشی از حاکمیت آمریکا، که مخالف هرگونه توافقی هستند، فراهم می شود. لابی اسرائیل و کنگره فشار بیشتری بر دولت آمریکا آورده تا انبوهی از تعهدات، مطالبات و خطوط قرمز سختگیرانه تر را بر تیم امریکایی تکلیف کنند. مشکل دوم این است که انتشار فکت شیت از طرف آمریکا و سخنرانی بلافاصله رئیس جمهور آمریکا، آن هم با برجسته کردن نقاطی از بیانیه لوزان که به نفعشان می باشد، همه تلاشی برای راضی نمودن لابی های قدرت و مخالف در آمریکا و دیگر کشورها بود. اما آیا دولت ایران هم با لابی های داخلی و خارجی ای روبرو است که بایستی برای راضی نگه داشتن آنها دست به اقدامات سیاسی بزند؟ آیا اصرار بعضی از منتقدان دولت به انتشار فکت شیت طرف ایرانی نشانه ای از عدم اعتماد از مدیریت و نظارت رهبری نیست؟ مشکل دیگر این است که همانطور که از عنوان بیانیه لوزان بر می آید، طرفین در مذاکرات به چهاچوبی framework برای توافق نهایی دست یافته اند که درون آن چهاچوب میتوانند بنابر مصلحت هایی، مانور دهند. مهمترین مشکل هم همین است که با انتشار فکت شیت، هم دولت و هم رهبری در موقعیتی قرار می گیرند که بازگشتن از مطالبی که در فکت شیت آمده، بنا بر هر مصلحت اندیشی منطقی (حتی بنابر امتیاز گیری در جای دیگری)، بسیار پرهزینه و شاید غیرممکن گردد. از اینرو به نظر می رسد، نمایندگان منتقد بجای اصرار بر انتشار فکت شیت از طرف وزارت خارجه (که بیشتر از صحبت های دوساعته ظریف در تلویزیون نخواهد بود)، به شورای عالی امنیت ملی، تیم مذاکره کننده و دولت و رهبری اعتماد نمایند. نمایندگان کنگره و اسرائیل به دولت آمریکا اعتماد ندارند که در مسیر مورد نظر آنها حرکت نماید، اما آیا شرایط کشورمان هم همینطور بوده و منتقدان داخلی به دولت و حکومت بی اعتماد می باشند؟