الف - درست نیست بگوییم ابوطالبی تنها گزینه ماست

یک: در اینکه دولت ایالات متحده، برخلاف قوانین بین المللی و قرارداد آن دولت با سازمان ملل متحد، از پذیرش سفیر جدید ایران در سازمان ملل متحد خودداری می کند، شکی نیست. در تاریخ تشکیل سازمان ملل متحد در خاک ایالات متحده، این اولین بار نیست که دولت آمریکا، برخلاف قوانین بین المللی، از پذیرش نماینده رسمی یک کشور، خودداری می کند. زیر پا گذاشتن قوانین بین المللی برای ایالات متحده آمریکا با توجیه حفظ منافع و امنیت ملی، موضوعی سابقه دار و آشکار است. افکار عمومی جهان و سیاستمداران به خوبی بر عهدشکنی های ایالات متحده در عرصه های مختلف از حفظ محیط زیست گرفته تا مقررات دیگر بین المللی آگاه هستند.

دو: دولت جمهوری اسلامی به طور طبیعی می بایست قبل از معرفی سفیر جدید ایران به سازمان ملل متحد، رایزنی های لازم برای پذیرش این سفیر و امکان صدور روادید برای او، تا قبل از اعلام رسمی آن را بررسی می نمود. تا اگر به هر دلیل، دولت آمریکا از موضع استکباری و عهدشکنی، تمایل به صدور روادید برای او نداشت، تدبیر دیگری اندیشه شود. ما اطلاع از این نداریم آیا دولت چنین اقدامی را از قبل انجام داده بود، یا خیر. و اگر انجام داده بود و دولت آمریکا عدم صدور روادید برای ایشان را اعلام کرده، لذا به چه دلیل دولت بازهم این معرفی را آشکار کرده است.

سه: هم اکنون آمریکا از صدور روادید برای سفیر جدید ایران خودداری می نماید. این موضوع به عنوان یک چالش جدید در سیاست خارجی ایران، نمودار شده است. چه باید کرد؟

اگر بر موضع خود برای معرفی این سفیر جدید پافشاری کنیم، شاید تا مدت های طولانی این چالش در سیاست خارجی ایران باقی بماند و نتیجه ای نیز حاصل نشود. یعنی سفیر جدید به محل ماموریت خود اعزام نگردد. به نظر می رسد که با توجه به وضعیت خاص فعلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و مذاکرات هسته ای پیش رو، ایجاد تنش های جدید و پرهزینه برای کشور مفید نباشد. استفاده از تعابیری مانند اینکه وزارت خارجه جزء آقای ابوطالبی هیچ گزینه دیگری ندارد، صحیح به نظر نمی رسد. زیرا ممکن است در آینده مجبور به تغییر سفیر جدید ایران باشیم. لذا باید با تبلیغات در مورد این عهدشکنی آمریکا و رسوا نمودن دولت ایالات متحده در خصوص عدم پذیرش قوانین بین المللی راه را برای اقدامات بعدی دولت جمهوری اسلامی و احتمالا معرفی سفیر دیگری به جای ایشان نبندیم و تلاش کنیم عرصه سیاست خارجی در این شرایط کنونی با چالش جدیدی که منافع جدی برای دولت جمهوری اسلامی ایران ندارد، مواجه نکنیم.

به علاوه در صورتی که ایران بتواند با تکیه بر قوانین بین المللی حرف خود را به کرسی نشانده و ابوطالبی را به آمریکا روانه کند، بازهم آمریکایی ها می توانند عملکرد سفیر ایران را تحت الشعاع قرار داده و در آن اخلال ایجاد کنند.