روش مدیریت مجتمع مسکونی در ایران و جهان

بخش تعاملی الف - حمید مقیمی

24 اسفند 1395 ساعت 6:46




تا آنجا که یادم می آید در بلوک مسکونی ما خرداد هر سال دوبار آگهی مجمع عمومی زده می شد، یک بار تعداد به حد نصاب نمی رسید و بار دوم که با هر تعداد رسمی بود، چند نفری داوطلب پست مدیرعاملی می شدند. این که ساکن بلوک بودن الزام بود یا ترجیح داشت خاطرم نیست ولی دست کم یک مزیت قطعی بود. خیلی ها فکر می کردند کسی که ساکن همان جا باشد با مشکلات آشنایی بهتری هم دارد. از بین داوطلبان و با رای حداقلی از ساکنان در مجمع، یک نفر به مدت یک سال سکان مدیریت بلوکی را در دست می گرفت که بیش از 500 خانواده در آن زندگی می کردند.

مسائل تاسیساتی، فضای سبز، نگهبانی، آسانسور، نگهداری و تعمیرات و ده ها و بلکه صدها مسئله ریز و درشت وجود داشت که مدیرعامل باید با آن ها دست و پنجه نرم می کرد تا اگر بتواند و به عنوان یک دستاورد مهم خرج و دخل بلوک را متعادل نگه دارد و شارژهای اضافه بر سازمان به ساکنان تحمیل ننماید. این نوع انتخاب مدیرعامل و اداره مجتمع ها شاید در غالب بلکه همه مراکز مسکونی در کشورمان جریان داشته و روالی عادی به شمار می رود. نکته قابل تامل اینجاست که معمولا این افراد داوطلب کسانی هستند که بازنشسته و فاقد شغل بوده و تجربه و دانش خاصی در زمینه اداره یک مجتمع مسکونی ندارند.

 اما آیا در همه جای دنیا همین روش را دنبال می کنند و آیا تجربه دیگری هست که هزینه کمتر و بهره وری بیشتری داشته باشد؟

به تورنتوی کانادا و یکی از مجتمع های مسکونی این شهر می رویم. در این شهر کار اداره مجتمع های مسکونی نه با افراد منتخب ساکنان بلکه با فرد برگزیده شرکت های تخصصی در زمینه اداره ساختمان هاست. مدیرعامل از میان دوره دیده های این رشته که به استخدام شرکت مربوطه درآمده اند انتخاب می شوند. این افراد باید از لحاظ نظری دوره های مرتبط شامل قوانین مجتمع های مسکونی، اداره و ارتباطات انسانی، طراحی مالی برای مجتمع های مسکونی و اداره فیزیکی ساختمان را در کالج گذرانده باشند و از نظر عملی هم با کارآموزی یا شروع کار به عنوان دستیار، صلاحیت خود را برای شرکت مربوطه اثبات کنند. کادر اداری هم که معمولا شامل یک منشی مسلط دوره دیده هست توسط شرکت اداره کننده انتخاب می شود. یک شرکت ممکن است ده ها مجتمع مسکونی در سطح شهر را اداره کند و حسن شهرت می تواند باعث انتخاب این شرکت برای اداره مجتمع های جدید یا انتخاب پس از خاتمه قرارداد با شرکت قبلی شود.

به این ترتیب کسی مجتمع را اداره می کند که تخصص این کار را دارد، نیروی انسانی مربوطه از جمله نگهبانان هم دوره دیده اند برای همین یک نگهبان ورودی هم بر دوربین های کل مجتمع نظارت دارد، هم پاسخ گوی خودروهای میهمان یا خدماتی است، هم بسته های پستی را تحویل می گیرد و هم در صورت اضطرار و در همه ساعات شبانه روز با عوامل امدادی تماس حاصل می نماید. این سایت 1choicepropertymanagement.com یکی از شرکت هایی است که در تبلیغات خود نوشته است: "ما تلاش می کنیم که با زیر نظر داشتن مسائل ساکنان و بازرسی های دوره ای ساختمان، تعمیرات هزینه بردار را حذف کنیم و خدمات تعمیر و نگهداری را تماس ساکنان ارائه دهیم". در این نشانی هم یکی از کالج ها آگهی مربوط به پذیرش داوطلب دوره مدیریت مجتمع مسکونی را درج کرده است: www.humber.ca/continuingeducation/program/property-management

به این ترتیب به نظر می رسد انتخاب یک فرد از بین گزینه های بسیار محدود و تصدی شغل مدیریت مجتمع مسکونی و اداره آن با اتکای صرف به توانایی های درونی اشخاص و آزمون و خطا با شرایط کنونی جامعه و پیچیده تر شدن امور شهری هماهنگ نیست. شاید در نگاه اول آوردن فردی بازنشسته و ساکن بلوک امری اقتصادی و مقرون به صرفه باشد ولی در مقایسه با مجموع دخل و خرج مجتمع مسکونی در طی سال، بی تردید رقم حقوق مدیرعامل بسیار کوچکتر از اتلاف سرمایه های بزرگ احتمالی خواهد بود. برای نهادینه کردن تخصص در زمینه اداره مجتمع های مسکونی هم نهادهای بالادستی مثل وزارت مسکن و شهرسازی و وزارت کار باید به فکر تدوین قوانین و ایجاد زمینه تاسیس شرکت های تخصصی و تربیت نیروی انسانی ماهر در قالب دانشگاه های علمی کاربردی یا فنی و حرفه ای باشند و هم فرهنگ ما به سمتی برود که هر کاری، حتی اموری که به نظر مهارتی می رسند با مجوز، گواهینامه و پس از طی دوره های حرفه ای به کسی داده شوند.

اما مجتمع مسکونی فقط مجموعه ای از سیمان و دیوار، تاسیسات و واحدهای پشتیبانی نیست بلکه، اجتماعی زنده با نیازهای فرهنگی، اجتماعی، رفاهی و اداری خاص خود شمرده می شود. در کانادا هیات مدیره ساختمان که منتخب و نماینده ساکنان هستند، وظیفه انتخاب شرکت اداره کننده، نظارت بر اجرای قوانین، گرفتن تصمیماتی نظیر تعمیرات ساختمان و  موضوعات مالی را بر عهده دارد و در زیر مجموعه آن ها کمیته های مختلفی شکل می گیرد که در مورد مسائل فرهنگی و اجتماعی فعال هستند، نظیر کمیته فرهنگی (برای برگزاری جشن ها و مناسبت ها)، کمیته خوش آمد گویی (برای ملاقات قدیمی ها با تازه واردان ساختمان و آشنا کردن آن ها با مقررات)، کمیته بازیافت (رسیدگی، نظارت و فرهنگ سازی برای دفع صحیح زباله)، کمیته آموزش (برگزاری دوره های آموزش توسط داوطلبان به ساکنان علاقه مند) و ... که هر کمیته توسط افراد داوطلب اداره می شود.

در کانادا وقتی آپارتمانی به تازگی خریداری یا اجاره داده می شود، کمیته خوش آمدگویی با اعزام یک یا دو نماینده ضمن خوش آمد گفتن به تازه واردان، ابتدا بروشورهای اطلاع رسانی را به خانواده جدید ارائه و سپس از آن ها دعوت می کنند تا در جلسه ای با حضور تازه واردان یک ماه شرکت و با مجتمع مسکونی بهتر آشنا شوند، از فضای آسانسورها همیشه برای الصاق پوسترهای آموزشی که بیشتر به صرفه جویی انرژی یا دفع صحیح زباله مربوط می شود، استفاده می کنند، افراد داوطلب اعم از بازنشسته یا شاغل نیز می توانند کلاس های زبان، آشپزی، قرائت شعر و داستان و ... را به کسانی که تمایل دارند، عرضه نمایند. این ها می توانند نمونه هایی خوبی باشند از فرهنگ آپارتمان نشینی و تجربیات مثبتی که برای ما هم سودمند هستند.
 


کد مطلب: 453897

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcdns0o5yt0kj6.2a2y.html?453897

الف
  http://alef.ir