فرض کنید در یک اداره ی دولتی که با بودجه ی عمومی اداره می شود و پرسنل آن نیز حقوق مکفی نمی گیرند در یک روز بگویند:

از امروز مبلغی به حقوق پرسنل اضافه می کنیم اما این افزایش شامل کسانی که امروز در اداره حضور ندارند، نمی شود و فرقی نمی کند که این افراد مرخصی باشند یا به ماموریت رفته باشند به هر حال این افراد تا پایان خدمت از این افزایش حقوق محرومند، البته این کار ما قانونی است و مصوبه ی آن را خودمان از هیات وزیران گرفته ایم و تا ابد هم اگر کسی اعتراض کرد این مصوبه را مانند چماقی بر سرش می کوبیم تا دیگر نه حرفی از تبعیض بزند و نه به دنبال عدالت باشد.

اسم این چماق کارآمد ما نیز مصوبه شماره ۹۶۶۸۹/ت۴۸۱۸۶ﻫ مورخه ۱۵/۵/۹۱ هیأت وزیران می باشد. ما هم هیچ گاه به دنبال تغییر یا تعمیم این مصوبه نیستیم چون سودی به حال ما ندارد. اصلا اگر بخواهیم تغییری در این چماق ایجاد کنیم ممکن است کاردانی سازندگان آن زیر سوال برود. اگر تا قیامت هم حقوق عده ای پایمال شود بهتر از این است که ما بخواهیم به اشتباه خود اعتراف کنیم و خدای ناکرده به فکر جبران آن باشیم. و مطمئن باشید حتی اگر وزیر هم تغییر کند یا دولت جدیدی هم بیاید، باز ما هستیم و اجازه ی هیچ تغییر و اصلاحی نمی دهیم مگر بیکاریم به دنبال اصلاح این مصوبه باشیم البته اگر هم برخی از زیر مجموعه های ارگان ما جور دیگری عمل کنند کارشان غیر قانونی است اما ما دخالتی نمی کنیم و کاری به کار آنها نداریم، حتی اگر یک استان هم قانونی عمل کند و عده ای را از حقوقشان محروم کند برای ما کافی است!

آیا باور می کنید این داستان واقعیت داشته باشد؟

الف