همسایه دیوار به دیوار ما مسابقه تیم ملّی والیبال را از ماهواره می بیند. برای همین است که بیست ثانیه قبل از فرود آمدن آبشار "معروف"، زلزله هشت ریشتریِ صدایش پنجره خانه ما را می لرزاند. یعنی بر خلاف رعد و برقی که اوّل صدایش را می شنویم بعد نورش را می بینیم، دراین مورد سرعت صدا از فوتون های نور پیشی می گیرد. و من مانده ام که دلیل انیشتین برای ردّ سرعت های بالاتر از سرعت نور چه بوده؟! چرا که سانسورچی محترم سیما، "ثابت پلانک" را هم در هم شکانده!

شکستن قوانین فیزیک توسط همسایه ما یک پیام ضمنی هم دارد. و آن این که همسایه محترم، رقص و آواز طرفداران تیم لهستان را با آهنگ Go West به صورت مستقیم و بدون اسلوموشن می بیند. یعنی بدون داشتن وایبر و واتس اَپ و اینترنت ۴G، با بانوان رقصنده - مُراوده تصویری دارد. پارازیت و اعوجاج امواج هم کاری نکرده و میزان ارتعاش حنجره همسایه را تغییر نداده. تغییر هم اگر می داد، فایده نداشت. [...]

حالا حال مرا تصوّر کنید که والیبال ایران و لهستان را از طریق سیمای خودمان دیده ام و در تبعیت از قانون تشریعی - نه تکوینی- از "بروزرِ پراکسی دار" و "سایفون" و "فری گیت" و "اولترا سرف" هم صرفنظر کرده ام و می خواهم برنامه علمی inside science شبکه رادیویی BBC را به صورت قانونی دانلود کنم. چرا ؟! چون به مقتضای شغلم - دین پژوهی و فیلسوفی - لازم است که از تحقیقات جدید علوم خبر داشته باشم.

وقتی از نظر طراحان صفحه "پیوندها"، مطالعه در باب مادّه تاریک و بوزون هیگز و نئاندرتال ها جرم محسوب می شود، به کار بردن کلمه naked ( به معنای دو پهلویِ: ۱. برهنه و ۲. رُک و پوست کنده) در عنوان برنامه Naked Scientists، مشکل را صد چندان می کند. حالا خدا رحم کرده که این حقیر تئوریسین محض نیستم و در امور انتظامی و حقوقی هم دست داشته ام. پس تبصره قانونی گذشتن از خط ویژه را در این موارد به کار می بندم و در عین قانونمندی، قانون بند نمی مانم.

به گمانم بسیاری هموطنان محترمی که از خلاء موجود در فضای اتم ها استفاده کرده و بنابه قوانین کوانتوم از دیواره پر از خُلل و فُرَجِ فیلتر عبور می کنند همین حکم را دارند. یعنی قانون تشریعی (قانون حرمت رد شدن از دیوار ) را، با قانون فیزیکی/تکوینی(قانون امکان رد شدن از دیوار) جابجا می کنند. فقط می ماند قوانین اخلاقی که مرجع ارجاع آن نه داروغه شهر، که وجدان و ادب و تربیت و کفّ نفس درونی فرد است. همان وجدانی که محمّد مصطفی را به غار حراء می کشاند و موسی و یوسف و مؤمن آل فرعون را در وسط "شهر نو" ، عفیف و پاکدامن و اخلاقی نگاه می دارد.

بیش از این تصدیع نمی دهم و دامن بحث را با ذکر خاطره ای فرو می چینم.

اوایل انقلاب، داشتن ویدئو جرم محسوب می شد و شعار "ویدئو= فحشاء" بر در و دیوار نقش بود. دانش آموزان مدرسه ای در خیابان شعار می دادند و به نظرمی آمد به کربلای جبهه ها می روند. مربی امور تربیتیشان شعار می داد : "حسین، حسین، حسین جان، جان ها همه فدایت. ما عازمیم از اینجا به سوی کربلایت" ؛ و جمعیت یکپارچه تکرار می کردند.

به زودی کاشف به عمل آمد که مقصد نه کربلای جبهه ها، که دو سه خیابان آن طرفتر و مسجد محل است. بندگان خدا می رفتند که با ویدئوی مسجد فیلم ببینند، امّا شعار انقلابی سر می دادند. برای چه؟! برای فیلم سینمائی "غازهای وحشی" که کوماندوهای آمریکائی را بر صدر نشاند، بدون فیلتر و با حدّاکثر پهنای باند!! چند روز بعد هم، فیلم "سانست بولوارد" را پخش کرد، که آگاهان از محتوای آن خبردارند!

حال ما و برنامه ریزان سیما همین است. عاشق فیلم های هالیوودی اند، امّا شعار مرگ بر آمریکا سر می دهند.

فقهای محترم آشنا با علم اصول (بحث خاص و عام و مطلق و مقیّد) از آن که استثنایِ اکثری، "مُستهجن" است، خبر دارند. استهجان در اینجا یک اصطلاح علمی ست و با مستهجن بودن صحنه های سانسوری ای که سیمای جمهوری اسلامی از دل فیلم های هالیوودی در می آوَرَد و فیلم صد و بیست دقیقه ای را به پنجاه دقیقه تقلیل می دهد فرق دارد. منظور این است که در استثناء ، این "اقلیت" است که تخصیص می خورد و از شمول حکم خارج می شود، نه آن که ۹۰ درصد امری را از دایره مباح خارج کنند و بعد به اباحه حداقل، حکم دهند! استثنای اکثر، مستهجن ( یعنی زشت) است.

الف