بزرگترین نعمت برای یک مملکت وجود دانشجو و دانشگاه در جهان است، بیشتر در میان دانشجویان دیده ام که می گویند فلان دانشگاه در فلان کشور بزرگ ترین دانشگاه و یا پر قدمت ترین محل تحصیل هست، ناراحت می شوم، چرا که دانشجویان ایران باید ابتدا به مسلمان بودنشان افتخار کنند چرا که به برکت این دین مبین اسلام اولین و بزرگ ترین دانشگاه علمی دنیا را امام صادق (ع) در قرن ابتدایی دین اسلام بیش از ۴۰۰۰ طالب علم و دانش را که همه از راویان حدیث و فرهیختگان نامدار زمان خویش بودند را به جامعه اسلامی تقدیم کرده است که این خود افتخاری بس بزرگ به مکتب اسلام است، شاگردانی که در علوم و فنون مختلف به جامعه اسلامی خدمات ارزنده و شگرفی را سرازیر کرده اند.
با مراجعه به ادیان مختلف می بینیم علم و دانش در اسلام بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفته است، لذا باید امروز ما از مکتب اهل بیت درس بگیریم، شاید به ندرت دانشجویی آشنا با مکتب اهل بیت داریم، که این خود جای بسی تأسف و درد است، باید این درد را احساس کرد، چرا بیشتر منابع کلیدی دانشگاه ها را از منابع غربی ها استفاده کنیم، جامعه علمی ما به کدام سمت حرکت می کند؟
اکنون که با برخی از دانشجویان ارتباط می گیریم و درباره دین به مباحثه می پردازیم، می بینیم اطلاعات کمی درباره دین دارند، حتی شبهاتی که از طریق کتب غربی به آنها اعمال شده و آنان بدون تحقیق و تفحص این شبهه را با آغوش باز پذیرفته اند، در آینده ای نه چندان دور ما شاهد بی دینی در جامعه خواهیم بود که این بزرگترین درد برای ما خواهد بود، نیاز ما در این برهه از زمان وجود دانشجویان و اساتید مومن و متدین در دانشگاه ها هست.
امروز به برکت نظام اسلامی باید اجتماعات مراکز علمی ما مملو از مباحث اعتقادی عمیق اسلامی باشد، منابع اسلامی جای خالی فراوانی در میان دروس دانشگاهی ما دارد، باید یک انقلاب مجدد دینی در دانشگاه ها به وجود آید تا از مکتب اسلام بیش از بیش بهرمند شویم.
