الف - جهانگیری؛ احمدی نژاد و سیاسی بازی های اهل قدرت

جهانگیری؛ احمدی نژاد و سیاسی بازی های اهل قدرت

اگر زاویه ی نگاه مان به شکایت رئیس جمهور سابق از معاون اول رئیس جمهور فعلی، از دغدغه ی اجرای عدالت و شفافیت فضای سیاسی و بستن باب سوء استفاده ی اهل سیاست باشد (که هست) لاجرم موافق و پیگیر خواهیم بود که این شکایت، هرچه سریعتر به بهترین وجه رسیدگی شده و نتیجه ی آن اعلام شود. اما آیا احمدی نژادی ها هم می توانند چنین توقعی داشته باشند؟ طبیعتاً خیر؛ اگر از زاویه ی احمدی نژاد و حامیانش به این شکایت نگاه کنیم، همانقدر که برای رییس جمهور سابق، معاون اول جزء خطوط قرمز محسوب می شد، برای رئیس جمهور کنونی هم می تواند چنین باشد و حالا آیا احمدی نژاد و حامیانش حاضر هستند صبر کنند تا زمانی که فرد مورد نظر، دیگر معاون اول نباشد و دستگاه قضایی بتواند به این شکایت رسیدگی کند؟

این نکته را برای این یادآور نشدیم که بگوییم دولت یازدهم هم راه دولت قبلی را در این مسیر برود یا مثلاً دستگاه قضایی در رسیدگی به این شکایت، به دلیل سمتی که متشاکی در دولت دارد، راه مماشات در پی بگیرد؛ بلکه فقط خواستیم متذکر شویم که اگر کسی روزی در مسیر اجرای عدالت، با خط قرمزهای کذایی سنگ اندازی کرد، باید منتظر باشد که روزی دیگر، همان خط قرمزهای کذایی دست و پای خودش را برای رسیدن به حقی که جز از طریق اجرای عدالت میسر نیست، ببندد.

صرف نظر از این نکته، در مورد اعتراضات تند دو سال اخیر جهانگیری نسبت به دولت قبل چند نکته قابل بیان است:

اول آنکه به شکل واضحی دولت یازدهم خود را پشت بیان تند و تیز اشتباهات دولت دهم پنهان کرده است. دولت یازدهمی ها که با موج سواری بر روی اشتباهات محمود احمدی نژاد توانستند رأی اکثریت مردم را در ۲۴ خرداد ۹۲ کسب کنند، پس از پیروزی نیز می کوشند فضای انتقاد از دولت نهم و دهم را همچنان و به رغم گذشت دو سال از پایان دوره ی احمدی نژاد حفظ کنند. دلیل آن هم ساده است؛ طبیعتاً گفتن از بدی های دولت قبل خیلی سهل تر و بی هزینه تر از توضیح درباره ی عملکرد خویش است و جالب آنکه هرجا هم سخنی از نقد عملکرد دولت روحانی شده، حتماً در پاسخ بر این نکته تاکید شده که چه ویرانه ای تحویل گرفته ایم و چقدر کار می برد و ...

بساط این پنهان شدن پشت اشتباهات دولت قبل و فرافکنی در مورد عملکرد خویش باید برچیده شود. اگر با توصیه و نقد مشفقانه ی منتقدان در دو سال اخیر این اتفاق نیفتاد، می توان امیدوار بود که همین جنجال شکایت که نه، اما عملکرد صحیح دستگاه قضایی شاید این سیاسی بازی را برچیند. در غیر این صورت، این شکایت نیز بازی در زمینی خواهد شد که همچنان فضا را سیاست زده و در حاشیه نگه می دارد تا دولت یازدهم بتواند از پاسخگویی و ارائه ی گزارش عملکرد بگریزد.

دوم آنکه اگر آن روزهایی که رهبری صراحتاً به محمود احمدی نژاد در باب سیاه نمایی پیرامون عملکرد همه ی دولت های قبل تذکر علنی دادند (و لابد تذکر خصوصی هم طبق منش رهبری قبل از آن داده شده است) رئیس دولت های نهم و دهم به آن نصیحت مشفقانه عمل می کرد، امروز سیبل انتقادات تند و خارج از مدار انصاف دولتمردان یازدهم قرار نمی گرفت. جالب آنکه رهبری به دولت یازدهم نیز بارها چنین توصیه ای را داشته اند. به عنوان مثال در شهریور ۹۳ و در دیدار هیئت دولت یازدهم با ایشان، می فرمایند: «همواره دولت‌ها نسبت به دوره‌های گذشته‌ی خود منتقد بوده‌اند که ایرادی هم ندارد، اما این انتقاد نباید حالت اغراق‌آمیز و تخریب پیدا کند، زیرا در روحیه‌ی مردم تأثیر بد می‌گذارد و آنان را نسبت به آینده نیز نامطمئن می‌کند.»

به نظر می رسد دولت یازدهم هم حداقل تاکنون، علاقه ای به انجام این نصیحت مشفقانه نشان نداده است؛ اما واقعیت آن است که نتیجه ی این بی انصافی ها در مورد دولت قبلی این خواهد بود که پس از پایان دولت کنونی، کسانی که سرکار خواهند آمد، بی انصافانه به خوب و بد عملکرد دولت روحانی خواهند تاخت و این نکته ای است که رهبری در همین دیدار مذکور مورد اشاره قرار می دهند. ایشان با اشاره به برخی اظهار نظرهای مبالغه‌آمیز و غیر منصفانه در خصوص دولت‌های گذشته، می فرمایند: «اگر در این اظهار نظرها بی‌انصافی شود، قطعاً در آینده نیز نسبت به عملکرد ما هم بی‌انصافی خواهد شد. اگر برخی سیاست‌ها یا عملکردهای دوره‌ی گذشته را قبول نداریم، بهترین شیوه اصلاح آن در عمل است و این روش بهتر از اظهار نظر است.»