یک پیشنهاد برای پس از توافق

بخش تعاملی الف - ابوالقاسم احتشامی

27 خرداد 1394 ساعت 13:12

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.


مذاکرات هسته ای مراحل آخر خود را طی می کند و زمزمه هایی بگوش می رسد که این مذاکرات به نتیجه خواهد رسید و توافق نامه امضا خواهد شد.

به فرض امضای توافق نامه چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ یکی از تبعات امضای این توافق نامه آزاد شدن امکان نقل و انتقال پول در سیستم بین المللی بانکی است که به تبع آن دولت می تواند وجوه قابل توجهی که بواسطه فروش نفت بتدریج در حساب های خارج از کشور دولت انباشته شده را، در اختیار بگیرد و بسیاری برای این شرایط طرح هایی دارند و هر وزارتخانه ای می خواهد سهمی از این وجوه داشته باشد.

یکی از مشکلات جدی جامعه که ریشه بسیاری از مشکلات دیگر هم به آن مربوط می شود مشکل بیکاری است و به یک بیماری مزمن تبدیل شده است و نسخه هایی که تاکنون مسئولین ذیربط پیچیده اند جواب نداده است . ایجاد اشتغال در قالب بنگاه های زود بازده یا مشاغل خانگی یکی از سیاست هایی است که دولت دهم روی آن مانور زیادی داد و وام های زیادی پرداخت شد ولی نتیجه نهایی این اقدامات شاید مسکنی بوده ولی بیماری بیکاری درمان نشده و معضل بیکاری حل نشده است. مشکل بیکاری بصورت اساسی با ایجاد مشاغل پایدار و وابسته به صنایع پایدار حل می شود. در این شرایط است که کارگاه های کوچک هم می توانند با تولید برای صنایع بزرگتر فعال بمانند.

یکی دیگر از معضلات کشور نیاز به حمل و نقل سریع و مطمئن است که بدلایل مختلف و شاید هم قانونی، دولت های قبل در راستای این مهم فعالیت در خوری نداشته اند. وسعت جغرافیایی کشور ما بگونه ای است که هردو حمل و نقل ریلی و هوایی می تواند بسیار مفید و کارآ باشد و توجیه پذیر است. در هردوی این ابعاد چنانچه سیاست گذاری دقیقی شود و سهمی از این بودجه که آزاد می شود به این امر اختصاص یابد می تواند منشاء تحولی بزرگ در صنعت حمل و نقل کشور باشد.

به شرط امضای توافقنامه در بعد هوایی پیشنهاد می شود با همکاری بخش خصوصی و مدیریت کلان دولت در خصوص تاسیس شرکت سازنده هواپیما ی مسافر بری با شرکت های معتبر سازنده هواپیما مذاکرات و همکاری جدی صورت گیرد که در ایران شرکت هواپیما سازی تاسیس شود و بتدریج صنعت هواپیما سازی در ایران ریشه بگیرد . کشور ما ما با داشتن بیش از ۳۰۰ فرودگاه به مثابه این است که بزرگراه های خوبی در کشور ساخته شده ولی وسیله نقلیه برای تردد در آن وجود ندارد . این صنعت می تواند بگونه ای طراحی شود که کارخانه تولید هر بخش از هواپیما در یکی از استانها باشد به گونه ای که در چند استان ایجاد اشتغال کند.

چون هواپیما سازی یک صنعت پیشرفته و باصطلاح های تک می باشد خود بخود روی کیفیت محصولات بقیه صنایع کوچکتر و حتی روی فرهنگ مردم هم تاثیر خواهد گذاشت . با توجه به نیاز جدی کشور خودمان به هواپیما که شاید حداقل به ۴۰۰ هواپیما نیاز داشته باشیم این صنعت برای حد اقل بیش از ۳۰ سال آینده نیاز به مشتری خارجی نخواهد داشت . همین موضوع در خصوص صنعت ساخت قطار های پیشرفته صدق می کند و نیاز کشور به قطار های سریع السیر حداقل بین مراکز استان ایجاب می کند که این صنعت را با همکاری شرکت های خارجی معتبر در کشور ایجاد و بتدریج بومی سازی کنیم و سازنده چنین قطار هایی در منطقه باشیم . هم ایجاد اشتغال پایدار می شود. هم نیاز کشور مرتفع می شود. هم ارز مملکت صرف وارد کردن محصول نهایی نمی شود. هم برای آیندگان این صنایع باقی می ماند . در بخش هواپیما سازی اگر اراده کنیم و بخواهیم ، می توانیم به گونه ای عمل کنیم که در دنیا به جای ۲ برند معروف هواپیما سازی سه برند معروف هواپیما سازی داشته باشیم.

این پیشنهاد خیلی رویایی بنطر می رسد و بنطر بسیاری غیر ممکن است . بدلایل مختلفی از جمله اینکه به هیچ وجه کشور هایی خارجی تکنولوژی های پیشرفته را به ما نمی دهند . ولی اگر خودمان شروع به تحقیقات و فعالیت کنیم همانطور که در هسته ای به نتیجه رسیدم در این موارد هم به نتیجه خواهیم رسید. این تکنولوژی ها از تکنولوژی هسته ای که پیچیده تر نیستند. فقط موضوع خواستن است که اراده مدیریتی قوی می خواهد. مسلما چنانچه در این زمینه ها فعال شویم و خارجی ها متوجه شوند که در حال دست یابی به آن هستیم خودشان پیشنهاد می کنند . به امید آن روز.


کد مطلب: 276940

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcfjvd0xw6de1a.igiw.html?276940

الف
  http://alef.ir