قرن ها پیش در مراسم مذهبی مصریان از طریق سوزاندن برخی مواد خوشبو، عطر به عنوان ماده ای برای فرح بخش نمودن و معطر کردن فضا استفاده می شد. در آن زمان استفاده از این مواد خوشبو تنها به آیین ها، مراسم ها و تشریفات مذهبی خاصی تعلق داشت. اما آرام آرام استفاده از بوی خوش و عطر کاملاً در بین مردم رواج یافت.
در این میان استفاده از عطر در کشور فرانسه بیش از سایر نقاط جهان توسعه یافت. و این روند تا بدانجا ادامه داشت که با ساخت ادکلن تحولی عظیم در صنعت عطر سازی به وقوع پیوست. بدین صورت که در قرن هجدهم برای اولین بار در پاریس عطر به صورت مایعی درون بطری های شیشه ای تزیینی به بازار آمد و شیشه های عطر کم کم بین مردم محبوبیت دوچندانی پیدا کردند.
هر چند انقلاب فرانسه در قرن نوزدهم ناخواسته باعث شد مردم دل و دماغ چندانی برای استفاده از عطر نداشته باشند و استفاده از این ماده جذاب تا حد قابل توجهی کاهش یافت اما بعد از گذشت چند سال مردم مجدداً تمایل شدیدی برای استفاده از کالاهای لوکس از جمله عطر پیدا کردند. از آن زمان تا کنون بوهای جدید در شیشه های مخصوص عطر با طرح ها و بسته بندی های متنوع به بازار عرضه می شود. کافیست نگاهی گذرا به بازار داشته باشیم تا دریابیم امروز تمام برندهای معروف جهان در بازار عطر و ادکلن تحت اختیار شرکت های فرانسوی می باشد.
نکته قابل توجه در صنعت عطر و ادکلن فرانسه در این است که بر اساس همان روحیه متفاوت سازی فرانسوی ها که همواره آن ها به دنبال ایجاد رگه هایی از تمایز برای خویش هستند در این عرصه هم چنین روحیه ای وجود دارد. به صورتی که در تبلیغاتی که برای تولید ادکلن دارند معمولاً به این نکته اشاره می کنند که ادکلن مناسب صرفاً یک ادکلن خوشبو یا دارای اثر ماندگاری بیشتر نیست بلکه محصولی است که با پوست بدن شما سازگار باشد و در محیطی که زندگی می کنید اثرات مناسبی به جای گذارد.
بر همین اساس برخی از برندهای معروف آن ها ادکلنی تولید می کنند که تنها مخصوص فرانسوی هاست! نه اینکه افراد دیگری حق خرید آن را ندارند بلکه به دنبال ایجاد این باور در مصرف کننده هستند که اثر خارق العاده این ادکلن تابعی از اثرات محیطی و سازگاری پوستی فرانسوی هاست!
شاید خود آن ها هم در واقع باور قطعی به این امر نداشته باشند اما نکته ی حائز اهمیت همین متمایز نمودن و اختصاصی سازی است. با مرور عادات و سبک رفتاری فرانسوی ها در می یابیم آن ها معمولاً تعصب زیادی روی کشورشان دارند به طوری که زیاد مایل به صحبت کردن به زبانی غیراز فرانسوی نیستند و تا حد امکان از اجناس خارجی استفاده نمی‌کنند. اگر چیزی مطابق میلشان نباشد خیلی زود واکنش نشان داده و عصبانی می‌شوند. اگرکسی به آنها بی‌احترامی کند ناراحت می‌شوند و به آزادی فردی خویش تعصب بسیاری دارند. لذا با این روحیات همواره مردم و دولتمردان فرانسه به دنبال تعریف استانداردهای بالای زندگی، تحصیلات، سلامت، امید به زندگی، آزادی و شاخص بالای توسعه انسانی هستند تا بدین طریق فرانسه را ایده آل ترین نقطه ی جهان برای زندگی معرفی نمایند.
مهدِ آزادی، کشورِ امید، سرزمینِ زیبا و سایر تعابیری از این دست هم برخی از جملات کلیدی تبلیغاتی آن ها در همین راستاست.
شاید بسیاری از ادعاهایی که فرانسوی ها در این زمینه برای کشورشان دارند صحیح به نظر برسد اما نکته ی قابل توجه در این است که آن ها گویی هر چیز خوب و مثبتی را تنها متعلق به خود می دانند و هر چیز بد و منفی تنها متعلق به دیگران است. تروریسم در کشور فرانسه یک امر شیطانی و حیوانی است اما همین امر زمانی که در منطقه خاورمیانه توسط داعش صورت می پذیرد و امنیت مسلمانان سوریه و عراق را تهدید می کند مورد حمایت مادی و معنوی آن هاست.
این تنها غربی ها و فرانسوی ها هستند که شایستگی و صلاحیت تعریف حدود و ثغور آزادی را دارند. لذا اجازه می دهند یک نشریه فرانسوی به مقدسات بیش از یک و نیم میلیارد مسمان توهین نموده و احساسات آن ها را جریحه دار نماید اما اگر شخصی در روزنامه ای با پسر نیکولا سارکوزی شوخی می کند فوراً دستگیر می شود.
مفهوم آزادی بیان برای فرانسوی ها دارای معنای خاصی است. برای همین شیوه ای از اظهار نظر و اراجیف گویی را که در باره ی دیگران مناسب می دانند برای خود و ارزش های واهی خود قبول ندارند. به بیان دیگر هر کسی می تواند علیه دیگران (غیر از آن ها و هم پیمانانشان) هر چیزی می خواهد بگوید اما هیچ کس حق ندارد از خط قرمزهای آنها عبور کند. به عنوان مثال کسی در فرانسه حق ندارد علیه هولوکاست اظهارنظر کند، اما تا پای توهین به اسلام و پیامبر عظیم الشأن اسلام می رسد ادعای پوچ آزادی بیان را مطرح می نمایند.
امروز که فرانسوی ها کمی طعم تروریسم را زیر دندان احساس می کنند به یاد بیاورند که آزادی، امنیت، رعایت احترام و حقوق دیگران و ... یک مفاهیم انسانی است نه ادکلنی مخصوص فرانسوی ها که تنها متناسب با محیط و بدن آن ها باشد. پس تروریسم و کشتار بی گناهان امری غیرانسانی و محکوم است چه در فرانسه و چه در هرجای دیگر دنیا مثل مردمان بی گناه سوریه و عراق.
