الف - عذر خواهی با چاشنی تحقیر

فایل ویدئویی توهین وزیر بهداشت به فرماندار بدره تداعی کننده تضاد همیشگی پایتخت – شهرستان و نمایش دهنده خوی متکبّرانه برخی مدیران دولتی تهران نشین در برابر کارگزاران شهرستانی دولت می باشد. دردی که انتظار می رفت فریاد برخی مروّجان و مبلغان اخلاق سیاسی را بهمراه داشته باشد.

دقیق شدن در ماجرای توهین و تهدید وزیر بهداشت به فرماندار شهرستان بدره که روز پنجشنبه روی داد نه از باب تضعیف عملکرد وزیر و دولت روحانی که از حیث تذکر و تقبیح فرهنگ زشت تبعیض که محصول دوران ارباب و رعیّتی می باشد ارزشمند است. انتظار می رفت که پس از انقلاب اسلامی ایران فاصله میان حاکم و مردم رو به کم شدن باشد. اما گویی این فاصله طبقاتی اکنون به درون خود حاکمیت و کارگزاران حکومت هم نفوذ کرده و امروز شاهد فرهنگ ارباب و رعیت در رفتار دولت مردان با کارگزاران خودشان هستیم.

حتی اگر کارنامه حسن قاضی زاده هاشمی در حوزه مدیریت بهداشت و درمان را بشود سفید ارزیابی کرد، رفتار ضد اخلاقی او هم در توهین به فرماندار بدره و هم در عذرخواهی متکبّرانه از او حکایت از سیاهی و تباهی نگران کننده دارد. رفتاری که شاید در میان مدیران دولتی تهران نشین مرسوم و رایج باشد، اما از اقبال بد آقای قاضی زاده با رسانه ای شدن فیلم توهین و سپس صوت عذرخواهی تحقیر آمیز، به نام ایشان تمام شده و فعلا سمبل این تضاد طبقاتی در میان کارگزاران دولت شده اند.

حسن قاضی زاده هاشمی در سفرش به ایلام سه خطای فاحش اخلاقی مرتکب شد که جهت تذکر به ایشان یادآوری می شود.

توهین به شخصیت فرماندار بدره:که این رفتار توهین به زیردست را عادی می سازد و هموار کننده راه سایر مدیران متکبّر دولتی برای تخریب شخصیت زیردستانشان را هموار می کند.

تهدید فرماندار بدره به عزل و برکناری:که مصداق دخالت در امور وزارت خانه دیگر است. وزیر کشور باید به طور جدی از فرماندار خود حمایت کند تا پدیده شوم وزیر سالاری در کابینه دولت تقویت نشود.

البته وزیر سالاری در مورد آقای قاضی زاده هاشمی با توجه به تمرکز زیاد سرمایه و امکانات دولت در وزارت بهداشت نسبت به سایر وزارتخانه ها در مقایسه با دوره های گذشته بسیار مشهود است.

انتشار فایل تماس تلفنی عذرخواهی:
رسانه ای کردن عذرخواهی وزیر بهداشت کار پسندیده ای بود اما انتشار فایل صوتی آن اشتباه اخلاقی دیگری است. چراکه لحن وزیر بهداشت نه تنها هیچ نشان از پشیمانی و عذرخواهی ندارد که موجبات تحقیر بیشتر فرماندار را فراهم ساخت.

حتی اگر آن قدر بدبین نباشیم که تماس تلفنی را ساختگی بدانیم، انتشار آن را حتما باید خلاف اخلاق و منش اسلامی دانست. وزیر بهداشت در این گفت و گوی تلفنی نباید اجازه تحقیر بیشتر به فرماندار را می داد، ولو خود فرماندار به واسطه عادی شدن فرهنگ ارباب و رعیّتی و تملق و چاپلوسی در دستگاه های دولتی، ناخواسته تمایلی به تذلل از خود نشان می داد. بر فرض تمایل زیر دست به خوار و کوچک کردن خویش نزد مدیر بالادستی، این وظیفه مدیر است که او را منع کند، از حقش آگاه نماید و حتی پستی این رفتار زشت را به رویش آورد.

حال آن که وزیر محترم نه تنها چنین نکرد بلکه آن مکالمه تحقیر آمیز را هم منتشر کرد. این کار شائبه رضایت وزیر بر تحقیر فرماندار را تقویت می کند.

مطهری کجاست؟
نکته قابل تامل دیگر عدم واکنش افراد خاص و صاحب نظر در اخلاق سیاسی است. عضو شاخص کمیسیون فرهنگی مجلس یعنی علی مطهری که در دوره های مختلف نمایندگی اش نشان داده به این مسائل و رخداد های فرهنگی سیاسی بیش از دیگران حساس است اما در قبال این حادثه و رفتار وزیر بهداشت تا کنون هیچ موضعی نگرفته است. آقای مطهری شاید در آینده در این باره سخنی بگوید یا مقاله ای بنویسد اما تاخیر در این کار از ارزش کار او می کاهد.

مطهری بار ها و بارها به رفتارهای غیر اخلاقی در سطح کارگزاران حکومتی و دولتی اعتراض کرده بود که بسیار به موقع، به جا و قابل دفاع است. از این رو انتظار می رفت در این مورد نیز سکوت نکند و لب به اعتراض بگشاید ولو در قالب یک مطلب کوتاه در صفحات اجتماعی اش. درحالی که نه کانال تلگرامی ایشان و نه سایت اطلاع رسانی او هیچ مطلبی در این باره منتشر نکرده است.