پرونده رحیمی از نگاهی دیگر
ناصر ایمانی، 4 بهمن 93
4 بهمن 1393 ساعت 14:41
داستان محکومیت آقای رحیمی معاون اول رئیس‌جمهور سابق را باید از زاویه دیگر هم نگریست.
آنچه در چند روز گذشته و پس از اعلام قطعیت حکم ایشان در جراید و رسانه‌ها منعکس شد، نوعی شادمانی پنهان از محکوم شدن یکی مقامات بلندپایه دولت سابق از سوی یک جناح بود؛ اما اجازه دهید که این موضوع را با نگاه دیگری نیز ارزیابی کنیم:
آقای رحیمی چهار سال معاون اول رئیس‌جمهور بود که این معاونت تا یک سال و نیم پیش ادامه داشت. جایگاه معاون اول رئیس‌جمهور در هیئت‌وزیران و در قانون اساسی ما بسیار بالاست و درواقع در رده نخست‌وزیر کشور است. درواقع قوه قضائیه جمهوری اسلامی فردی را که تا یک سال و نیم پیش، نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران بود به پنج سال زندان و جرائم مالی محکوم کرد. آیا این موضوع افتخاری برای نظام و قوه قضائیه نیست که حتی بالاترین افراد در رده‌های مسئولیت جمهوری اسلامی، از رسیدگی به تخلفات و پیگیری قضائی مصون نیستند؟ آیا این اقدام به معنای مردم‌سالار بودن نظام حکومتی نیست که بدون اغماض به تخلفات همگان رسیدگی می‌کند و مردم عادی و مسئولان سابق و فعلی تفاوتی از این نظر ندارند؟ چرا اگر در کشورهای دیگر مانند چین و کشورهای اروپائی چنین اتفاقی بیافتد، بلافاصله حکم به دمکراتیک بودن و آزاد بودن آن نظام می‌دهیم اما اگر در ایران چنین شود، برخی سکوت می‌کنند؟
این قوه قضائیه، همان قوه قضائیه‌ای است که در افکار برخی، متهم به حمایت از یک جناح و سختگیری برای جناح دیگر است؛ اما حالا مشاهده می‌کنیم که همین قضات شجاع، بدون توجه به اینکه رحیمی معاون اول کدام دولت بوده است، او را به مجازاتی سنگین متهم می‌کنند. همگان می‌دانند که فشارهای زیادی برای جلوگیری از صدور این احکام بود اما مؤثر واقع نشد تا اینکه استاندار و رئیس دیوان محاسبات و معاون اول سابق رئیس‌جمهور محکوم شد؛ و این واقعیت، بیانگر این است که دولت‌مردان سابق و فعلی، از پیگیری‌های قضائی در صورت تخلف، مصون نیستند و تفاوتی نمی‌کند که وابستگی سیاسی و جناحی خاصی هم داشته است.
کد مطلب: 257474
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcguu9xtak9nt4.rpra.html?257474