الف - ناموازنه ملت ایران و فوتبال پر هیاهو

وزیر ورزش و جوانان در خرم‌آباد گفت: متأسفانه اعتبارات ورزشی در کشور به طور عادلانه توزیع نمی شود زیرا بودجه ورزشی برای ورزشکاران کل کشور ۴۰۰ میلیارد تومان بوده و این در حالی است که فقط ۱۸ تیم در کشور ۱۵۰۰ میلیارد تومان را بلعیده‌اند.

اینروزها بحث و حرف و حدیث در مورد دستمزد فوتبالیست های شاغل در باشگاه های ایرانی، بسیار داغ می باشد. نقل قولی که در بالا از وزیر ورزش آورده شده است، آخرین مورد در این زمینه است که از زبان بالاترین متولی ورزش در کشورمان بیان شده است، ظاهرا ایشان درد را خوب شناخته اند و با این ناموازنه (که حتی اگر با چرتکه هم حساب کنیم حتی سهم دو طرف موازنه به چند فرسنگی همدیگر هم نمی رسند) قصد رویارویی دارد.

وزیر ورزش در این زمینه یادآور شده است که: ما به دنبال از بین بردن این بی عدالتی هستیم زیرا اعضای این ۱۸ تیم ورزشی فقط ۴۰۰ نفر هستند در حالی که بودجه ۴۰۰ میلیاردی ورزشی برای ۷۷ میلیون نفر در کشور است و در این زمینه از مجلس انتظار داریم سازمان ورزش و جوانان را یاری نماید تا این بی عدالتی را در کشور کم رنگ کنیم. گودرزی تصریح کرد: برای توسعه مراکز استعداد یابی کل کشور ۱۸ میلیارد تومان اعتبار پیش بینی شده که این مراکز در مدت ۳ سال راه اندازی و فعال می شوند.

گرچه سالهاست افرادی مانند محمد دادکان، از هزینه های سرسام آور و غیر لازم در فوتبال به اصطلاح حرفه ای ایران ناله می کنند، اما گویا شنونده ای برای سامان دادن به این وضعیت نبود. اکنون جای امیدواری است که بالاترین مدیر ورزشی کشور نیز به این نتیجه رسیده است که باید جلو این هزینه بسیار زیاد غیر ضروری گرفته شود.

نکته جالب انتقاد به میزان دریافتی فوتبالیستها در ایران این است که تقریبا همه اتفاق نظر دارند که باید از این حجم بالای پرداخت ها در فوتبال کاسته شود، یکی از این نظرهای پردرد و کارشناسانه مربوط به جلال چراغپور است که خود مربی تیم ملی بوده است، وی در این مورد می گوید: یکی از دلایلی که باعث شده فوتبال ما مصنوعی شود، صحنه های زیبا کم داشته باشد، تکنیک های اساسی و زیبایی ها دیده نشود، همین نحوه پرداخت پول به فوتبالی هاست. مسائلی اتفاق می افتد که دست مربیان را بر روی آماده کردن تیم شان می بندد. این موضوع جنبه اجتماعی و اقتصادی نیز دارد. اگر تحقیق و جست وجو کنیم، شاید به این برسیم که مثلا ۱۰۰ سال پیش در یکی از کشورهای دور افتاده این چنین به فوتبالیست ها پول می دادند. اما الان هیچ جای دنیا مثل ایران پول نمی دهند. به همین دلیل است که بازیکن برای خودش سبک بازی تعریف می کند. مثلا اگر پولش را کامل دریافت کند با استراتژی وارد زمین می شود که آسیب نبیند. اگر واقعا بخواهیم آسیب شناسانه بررسی کنیم، یکی از دلایل افت فوتبال ما همین مسائل مالی است. مدام آه می کشیم و افسوس می خوریم که چرا افتخارات گذشته کسب نمی شود و فوتبال مثل قبل نیست؟

جلال چراغپور در ادامه یادآور می شود که مخالف ورود پول به فوتبال نیست، اما این نکته را مطرح کرد: صحبت های وزیر بهداشت را چند روز پیش می شنیدم که می گفت پزشکان اعلام کرده اند در صورت دریافت چهار میلیون تومان، مطب خود را رها کرده و در بیمارستان های دولتی کار می کنند. در کنار پزشکان، افراد تحصیل کرده در تخصص های عالی بسیاری مثل نفت، راهسازی، انرژی هسته ای و… هستند که دریافت زیادی هم ندارند. اصلا اگر این ها را هم نادیده بگیریم و بگوییم فوتبالیست ها حق دارند به خاطر زحمتی که می کشند پول دریافت کنند، اما این روش پرداختی ها را قبول نمی کنم. یک زمان شما میلیاردر هستی و دوست داری از درآمد خودت به گدای سر کوچه ۱۰۰ هزار تومان کمک کنی. هیچ کس نمی تواند به شما اعتراض کند. اما زمانی به شما پول می دهند تا بروید و از بازار خرید کنید. حال اگر این پول را به گدا بدهید، نه منطقی است و نه اخلاقی. در فوتبال هم مدیران می توانند از طریق گرفتن اسپانسر، بلیت فروشی، حق پخش و… درآمدزایی کنند، ولی کار درستی نیست که پول دولتی را به قشر خاصی اختصاص دهیم. کسانی هم که در این زمینه کار می کنند، آنقدر سطح پایین حرف می زنند که نمی توان به صحبت هایشان گوش کرد. برخی مدیران فوتبال امروز ما کسانی هستند که تنها وظیفه دریافت و تقسیم پول را دارند. این که مدیریت نیست. شب و روز کاسه گدایی دست شان می گیرند و ابراز نیاز می کنند تا بتوانند منابع مالی دریافت کنند.

مربی سابق تیم ملی فوتبال کشورمان با بیان این که باید عزم ملی برای ریشه کن کردن این مسائل به وجود آید گفت: ابتدا باید به صورت دقیق بررسی کنیم و ببینیم با چه مقوله ای روبرو هستیم. باید نگاه کنیم و ببنیم زیر پوست فوتبال چه می گذرد؟ هر از چند گاهی یک گوشه از پشت پرده ها رو می شود. جدیدا شرط بندی شرکت های توتو رواج پیدا کرده است. اگر در ایتالیا شرط بندی شود، فرد خاطی را حداقل دو، سه سال محروم می کنند. در فوتبال ما هم برخی صحنه ها شائبه برانگیز است. توپ هایی به گل می رود که اصلا باور نمی کنیم طبیعی است. ما هنوز نمی دانیم چند درصد از صحنه هایی که در محوطه جریمه اتفاق می افتد صحیح است. تمام زندگی من فوتبال است و در آن هم کار کرده ام. بنابراین به خوبی می توانم حرکت یک بازیکن را تشخیص دهم. صحنه هایی را می بینم که واقعا ایراد دارد. بازیکنی که سابقه نداشته، دریبلی می خورد که عجیب است. شرط بندی، ساخت و پاخت، جابجایی بازیکن، پول های بی رویه و مدیران غیر فوتبالی در کنار جذاب بودن فوتبال و خاصیت ایجاد شهرت آن باعث شده فوتبال ما به ناکجا آباد برود. شخصی را تنها دو بنگاه اقتصادی می شناسند اما تا وارد فوتبال می شود، شهرت پیدا می کند.

این کارشناس فوتبال عنوان کرد: تمام مشکلات و ناهنجاری هایی که گفتم تنها زمانی از صحنه فوتبال پاک می شود که دولت و اداره کنندگان جامعه به این نتیجه برسند که این مشکلات به اجتماع ضربه می زند تا اراده کنند و جلویش را بگیرند. تا زمانی که ضررهای ناشی از فوتبال موضعی باشد، وزارت ورزش و جوانان باید ورود کند اما در حال حاضر می بینیم ضررهای شدید اجتماعی، جوانان ما را تحت تاثیر قرار داده است. انگیزه تحصیل پایین آمده و جوان ها می خواهند یک شبه راه صد ساله بروند. بنابراین الان فکر می کنم مسئولان بالادستی باید ورود کنند و حساس شوند. گر چه می بینیم این غده همه را آزار می دهد و بیشتر مسئولان به فکر افتاده اند.

امیدواریم در شرایطی که از وزیر ورزش تا رئیس سابق فدراسیون و مربی سابق تیم ملی فوتبال بر ناعادلانه و مضر بودن صرف هزینه های گزاف در فوتبال، متفق القول هستند، با ورود مجلس شورای اسلامی و دیگر نهادهای نظارتی و وضع قوانین سختگیرانه در این زمینه، دولت را که ظاهرا از سوی وزیر مربوطه اراده ای برای به سامان رساندن این اوضاع دارند، یاری نمایند، خصوصا در این شرایط بد مالی کشور که برای چند میلیون دلار پول خودمان باید شرایط سختی را تحمل کنیم، یادمان باشد که این ۱۵۰۰میلیاردی که وزیر ورزش بیان کرده، معادل ۵۰۰ میلیون دلار، یعنی یک قسط از میزان دریافتی ایران از توافق ژنو می باشد و همچنین نیمی از مبلغ سه هزار میلیارد تومانی که گروه امیر منصور آریا اختلاس در طول چند سال و با اشتغال زایی چندین هزار نفره، اختلاس کرده بود، پس هر سالی که جلو این پرداختهایی بی حساب و کتاب در فوتبال گرفته نشود، ظلمی است که بر مردم می رود، حق الناسی است که برگردن متولیان است، و بیت المالی است که مسئولین باید حسابش را پس دهند.