حضرت امیر علیه السلام در حکمت ۱۴ از کتاب شریف نهج البلاغه می فرمایند: مَنْ ضَیَّعَهُ الأُقْرَبُ، اُتیحَ لَهُ الأُبْعَدُ. هر که را نزدیکانش واگذارند، بیگانگان بسیار دور، دور او را می گیرند!

در تفسیر می گویند مخاطب این سخن حکیمانه دو گروه هستند:

اول کسی که بخاطر اعمال ناپسند خود، اطرافیان نزدیک و دلسوزش را از خود رانده و حضرت به این گروه هشدار می دهند که آگاه باش که در عوض اطرافیان دلسوز دچار دوستان بیگانه ای می شوی که دنیا و آخرت را از تو می گیرند.

دوم کسانی که نزدیکان و مقربان دلسوزِ شخصی محسوب می شوند ولی خودخواهانه اطراف او را خالی می کنند و با این عمل، فضا را برای نفوذ بیگانگان آماده می سازند.

حال رئیس جمهوری به رای مردم و تایید قانون برای این مملکت انتخاب شده است. از قضا در این نظام و انقلاب سابقه ای دارد و صلاحیت وی برای اداره امور کشور و پیشبرد اهداف عالیه آن توسط شورای محترم نگهبان احراز شده است. وظیفه ی همه ی ماست که او را یاری کنیم و اجازه ندهیم بیگانگان و کسانی که هیچ قرابتی با ایشان و همچنین با این نظام و انقلاب ندارند فضا را آماده اقدامات مفسدانه خویش ببینند و طلبکارانه اطراف ایشان را بگیرند.

باز خوب است سخن حضرت امیرالمومنین علیه السلام را بخوانیم:

مَنْ ضَیَّعَهُ الأُقْرَبُ، اُتیحَ لَهُ الأُبْعَدُ. هر که را نزدیکانش واگذارند، بیگانگان بسیار دور، اطراف او را می گیرند

الف