نگاهی به راه سوم در انتخابات

بخش تعاملی الف - بهروز ساریخانی

11 ارديبهشت 1396 ساعت 9:23




در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری, مردم ایران بر سر یک دو راهی تعیین کننده قرار دارند. ما باید تصمیم بگیریم که از میان این دو راه, آیا میتوانیم راه سومی را برگزینیم که در درازمدت بسود امنیت ملی, آزادی و پیشرفت کشور باشد؟

راه نخست, موج بزرگ گردش به راستی است که از کشورهای دست چندم غربی و اروپای شرقی شروع و در ادامه به آمریکای ترامپ, انگلستان ترزا می, فرانسه مارین لوپن و . . . رسیده است. از ویژگی های منحصر بفرد این راه  تکیه جدی بر وطن پرستی افراطی است و اینچنین وانمود میکند که گویا اساس مشکلات این کشورها, مربوط به جمعیت قابل ملاحظه مهاجرانی است که جا را برای " خودی"ها تنگ کرده اند.

موج دوم, آنارشی و بی ثباتی است که بخشی, از افغانستان بعد دخالت اتحاد شوروی شروع و در ادامه با بی تفاوتی مردم و همیاری و کارگردانی عمدتا آمریکا, به عراق, لیبی, سوریه, یمن, سومالی, نیجریه و . . . پاکستان کشیده شده است. اما بخش اصلی و مادر این جغرافیای بی ثباتی, مرهون حکومت های استبدادی یا متوهمی است که در نهایت زمینه لازم برای ورود این کشورهای بظاهر با ثبات را به دوران آنارشی و جنگ داخلی فراهم نموده یا می نمایند. در اینجا فرق چندانی نمیکند که زعامت با کدام باشد. جوان بی کله و جویای نامی مثل کیم جونگ اون در کره شمالی یا شخصیت های متوهمی چون هوگو چاوز در ونزوئلا و اردوغان در ترکیه, همان راهی را هموار می کنند که دیکتاتورهای خشن و نیمه خشنی همچون صدام, قذافی, . . . یا [...] قبلا پیموده اند.

شاید این بار نیز بخت با ما یار بوده که در آستانه انتخابات اردیبهشت 96, دو تلنگر می تواند ما را به تامل بیشتر و تصمیم صحیح تر راهنمائی کند. اوضاع بسیار خطرناک و غیرقابل پیش بینی شبه جزیره کره و پیروزی مو به موی آقای اردوغان در مسیر دیکتاتوری, شاید همان رویدادهای ملموسی باشند که میتوانند ما را از غفلت بی تفاوتی یا تصمیم خطا برهانند.

سرمایه انتخابات در کشور اسلامی ایران، گوهری است که ما را به تنها کشور خاورمیانه تبدیل کرده است که انتخاباتی غیرقابل پیش بینی در آن برگزار می شود.


کد مطلب: 467364

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdch-qnkk23n-xd.tft2.html?467364

الف
  http://alef.ir