اگر دخالت دولت ها در این امور کارساز بود این قبیل موارد می بایست سالیان قبل حل و فصل شده و هم اکنون با آمارهای تکان دهنده ای از بیکاری و رکود و تورم و ... مواجه نبودیم.

دولت هرچقدر هم اعتبار اختصاص دهد و بالفرض درآمد هم داشته باشد باز هم نیل به این اهداف عزم همگانی می خواهد و طلبکارانه به دولت نگاه کردن جز فرو رفتن در مشکلات بیشتر عایدی نخواهد داشت.

همه ی ما با اعداد و ارقام درآمدهای دو دولت نهم و دهم که بیشتر از همه ی دولت های قبل بدست آمده بود آگاهیم

با طرح مسکن مهر مواجهیم، به طرحهای اشتغال زایی در دولت های گذشته نیز واقفیم.

البته منکر تغییرات مثبت نیستیم ولی اگر می خواست این برنامه ها با درآمدهای سرشار دولت قبل نیز تحولی در کشور ایجاد کند می بایست امروز شاهد وضعیتی به مراتب بهتر از آنچه هست می بودیم ولی می بینیم که آنچه در خور و شان نام جمهوری اسلامی ایران است تحقق پیدا نکرده است.

آیا هنوز هم می بایست با چشمانی منتظر به مصوبات دولت امیدوار باشیم.

به نظر نگارنده راه چاره در خیلی از این امور و بازشدن گره ی خیلی از این معضلات به دست خود مردم است و بس.

متاسفانه مطالبات عمومی از دولت جهت حل همه ی مشکلات اقتصادی چنان به پروپای قوه ی مجریه پیچییده است که تمام انرژی ارکان دولت صرف تدوین برنامه هایی شده است که تجربه های قبل حاکی از عدم موفقیت آن می باشد و به نظر می رسد، اگر به جای توقع دخالت دولت در این گونه امور انتظار فراهم کردن بستر فعالیت جهت کارآفرینان حقیقی و بخش خصوصی تحقق پیدا می کرد شاید با هزینه هایی به مراتب کمتر مشکلات معیشتی مردم بیشتر از آنچه امروز با آن مواجهیم مرتفع می شد.

منظور از بستر سازی و ایجاد فضای کسب و کار صرفا اختصاص وام های کلان بانکی با بهره های پایین و سررسیدهای چند ده ساله نیست که شاهد هستیم و هستید اغلب این اعتبارات نصیب کسانی شده که نه در محل مورد نظر استفاده شده و نه به درستی بازپرداخت گردیده است.

ولی در این بین هستند کار آفرینانی که فقط از دولت حمایت معنوی می خواهند. و با پشتیبانی عموم مردم ضمن ایجاد اشتغال برای خیل عظیمی از جوانان عزیز کشور نقش بسیار موثری نیز در آبادانی و عمران کشور داشته و سرمایه های پایدار و مولدی را برای اقتصاد کشور به ارمغان خواهند آورد.

به طور مثال طی سال های اخیر با مجموعه شرکت هایی برخورد کرده ایم که بصورت کاملا حرفه ای و صادقانه در راستای بهره برداری از ظرفیت های اقتصادی محلی و ملی با بهره مندی از سرمایه های خرد مردمی به بهترین وجه، شکل گرفته و با ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی در منطقه ی خویش علاوه بر ایجاد فعالیت عمرانی که النهایه به آبادانی کشور منجر می شود نسبت به فراهم نمودن و اعتلای ظرفیت های گردشگری اهتمام ورزیده اند که شاید اندیشه ی ابتکاری این شرکت ها و دخالت دولت در پدیدآوردن اینگونه مجموعه ها در مخیله ی هیچ کسی نمی گنجید.

اگر حمایت های دولت از این سری فعالیت ها که ثمره اش خیر و برکت برای کشور اسلامیمان می باشد فراگیر بوده و با توجه به ظرفیت های بالقوه، در روند اعطای مجوزهای لازم و بهره گیری از توان جمعی مناطق مورد نظر مساعدت های لازم صورت پذیرد، مسلما تنها باری که دولت به دوش خواهد کشید نقش نظارتی آن بوده و اینگونه مجموعه ها همچون بالی پرتوان در کناردولت به اجرای برنامه های اقتصادی کشور کمک شایانی خواهند نمود.

به لطف جسارت و شجاعت این چنین شرکت هایی است که طی سالی که گذشت و سال آتی مشهد مقدس و چند نقطه ی دیگر از کشور اسلامیمان شاهد تحولی شگرف در امر عمران و آبادانی و ساخت مجموعه های عظیم جهت بهره مندی مجاورین و زائرین میلیونی حضرتش می باشند و مطمئنا بهره برداری کامل از آن با سرازیر شدن گردشگران مذهبی و علاقمند به کشور عزیزمان ایران مصادف خواهد شد، که این نیز خواست و آرزوی نظام جمهوری اسلامی ایران است که ضمن پذیرایی از گردشگران مذهبی، در راستای مباحث فرهنگی به صدور ارزش های حاکم بر جامعه مسلمان کشور عزیزمان ایران مبادرت ورزد، از سوی دیگر رونق صنعت گردشگری با توجه به جاذبه های تاریخی و مذهبی منحصر بفرد در کشور عزیزمان دو صد چندان به رونق اقتصادی کشورمان خواهد انجامید. صنعتی که امروزه کشورهایی با کمترین جاذبه های گردشگری از محل در آمد زایی آن درآمد سرانه ی چشمگیری پیداکرده اند و حتی از بحران های اقتصادی که گریبانگیرشان بوده است به اتکا توجه به مقوله صنعت گردشگری رهایی پیدا کرده اند.

الف