اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
« اوایل سال جاری بود که غرق شدن یک کشتی در کره جنوبی باعث کشته شدن ۳۰۰ نفر که اکثرا دانش اموز بودند شد. چندی از این اتفاق نگذشته بود که نخست وزیر کره جنوبی در واکنش به این حادثه ی دلخراش از مردم کشورش عذر خواهی و استعفا کرد. چونگ هونگ اون در حالی که تنها ۱۴ ماه از اغاز به کارش می گذشت در کنفرانس مطبوعاتی مسئولیت کامل حادثه غرق شدن کشتی را بر عهده گرفت و اعلام کرد به خانواده های قربانیان حادثه، تسلیت می گویم و از صمیم قلب از آن ها عذرخواهی و برای نجات یافتگان بهبود و سلامتی آرزو می کنم. او معتقد بود استعفایش اقدامی است که حتما باید در برابر رنج خانواده های قربانیان و اندوه و خشم گسترده ی مردم انجام شود.»
حدود سه ماه از سقوط ناگوار آنتونف ۱۴۰ می گذرد. هواپیمایی که در جهان مجموعا شش بار حادثه ی سقوط داشته و چهار بار آن متاسفانه در کشور ایران رخ داده است که اخرین بار آن باعث مرگ ۳۹ نفر از هموطنانمان شد که در این میان ۹ نفر نیز به شدت زخمی شدند.
سه ماه از حادثه ی سقوط هواپیمای آنتونف ۱۴۰ که خانواده های بسیاری را داغدار کرد می گذرد و تاکنون هیچ مسئولی حاضر به یک عذرخواهی ساده از مردم و خانواده های قربانیان هم نشده است، چه برسد به استعفا، حتی اینگونه که دیدگان ما نظاره گر اعمال آن هاست، مسئولین این حادثه می خواهند تا حادثه ی سقوط انتونف ۱۴۰ مشمول مرور زمان شود، تا این حادثه ی دلخراش نیز مانند بسیاری از حوادث گوناگونی که اتفاق می افتد تنها جزئی از امار سالیانه ی کشور شده و به دست فراموشی سپرده شود.
« حادثه ۱۵ آذر ماه در شین آباد که باعث سوخته شدن ۲۷ و کشته شدن ۲ دانش اموز خردسال شد و وزیری که می گفت بروید از مسئولانش بپرسید و سرایدار و معلم را مقصر دانست؛ مرگ ۲ میلیون قطعه ماهی در دریاچه سد فشافویه که در آخرین اظهار نظر خانم ابتکار گفت: این موضوع به ما ارتباطی ندارد؛ زنده زنده سوختن ۴۴ نفر در حادثه اتوبوس اسکانیا اما بدنبال رفع مسئولیت از خود بودند؛ مرگ دو زن کارگر در خیابان جمهوری که در نهایت نردبام آتش نشانی مقصر شناخته شد و... »
این ها فقط چند نمونه ی کوچکیست که مسئولان با لیاقت! در حوزه ی مسئولیتشان حادثه ای اتفاق افتاده و سپس با کمال درایت و افتخار در عطش خدمت به مردم و نه عطش قدرت و جایگاه! ادامه ی کار دادند و ما نیز از سویشان نه عذرخواهی شنیدیم و نه استعفایی (که در همه ی دنیا به منزله ی عذرخواهی است) دیدیم. حتی پس از مدتی در رسانه ها خود را مقصر نمی دانند و انگشت اتهام را به سمت قربانی حوادث نشانه می برند.
سه ماه گذشت و هنوز هیچ خبری مبنی بر اعلام مقصرین این حادثه نشده است، بسیاری از کارشناسان این زمینه معتقدند که این هواپیما به دلیل تحریم های موجود در ایران همین کاغذ پاره ها دچار نقص فنی بوده و هست این هواپیمای ساخته ی ایران حتی به هیچ یک از استاندارد های جهانی نرسیده و ما بارها به آن ها هشدار خطر داده بودیم. حال که چگونه این هواپیما با اجازه ی کدام مسئول و مدیری به هوا برخاسته است باعث تعجب و حیرت است. مطمئنا چند روز دیگر هم دلیل سقوط هواپیما را اضافه بار و یا شرایط نا مساعد جوی می دانند و این حادثه ی تلخ نیز اضافه بر ان صدها حادثه ی دیگر می شود.
اما باید دانست که ۱۹ مرداد ۱۳۹۳ با بی مسئولیتی مان موجب شد که خانواده های ۳۹ تن از هموطنانمان سیاه پوش شوند و داغدار عزیزانشان باشند؛ گرچه شاید دلواپسان بگویند "مرگ "حق است؛ "انتونف" فقط وسیله بود.
