به انتخابات گذشته و پیام های این انتخاب و رای مردم به قدر کافی در رسانه ها و محافل خصوصی پرداخته شده است، جریان اصولگرایی هرچند خود را بازنده نداند درک کرده است حداقل مردم گروهی از این جریان و جریان مقابل که اصطلاحا تندرو می خوانند را پس زده اند فارغ از اینکه این پیام اصلی مردم بوده یا نه یک مطلب مشخص این است که رای مردم تفکری که در راس قدرت بوده را به زیر کشیده اند و نشان داده اند حامیان سرسخت تفکر کنونی از مقبولیت اقلی برخوردارند این اتفاق میتواند برکتی برای این جریانات باشد برای درس گرفتن، اگر بگیرند.

و به نوعی دیگر در میان اصلاح طلبان اما بزرگترین بازنده، جریان دیگری است که چون هیچ وقت در معرض انتخابات قرار نمیگیرد و برای آن انتخابات مردمی این چنینی برگزار نمی شود با اینکه قضاوت مردم در مورد آن واضح است خود را به نشنیدن زده ( مانند صاحبان قدرت سابق که حرف مردم را نمی شنیدند و خود مدارانه راه خود را می رفتند ولی در نهایت مردم گوششان و چشمشان را باز کردند) و آن رسانه ملی [...] است رسانه ای که مدتهاست از مردم فاصله گرفته و جولانگاه یک تفکر خاص شده است سطح برنامه هایش آنقدر نزول کرده که جای بحثی نگذاشته است سریال هایش یکی از یکی دیگر سطحی تر و تک تک سریال هایی شایسته دیدن برنامه های تولیدی اش یکنواخت فیلم های سینمایی را با چنان سانسوری پخش میکند که به باور من خود کارگردان هم نمی تواند بفهمد فیلم او بوده است جالب اینه در بسیاری موارد این سانسور ها کاملا شخصی بوده و ربطی به محدودیت ها هم ندارد ولی موردی که از این هزاران ضعف آن میخواهم بحث کنم قسمت خبر است خبری که دیگر تهوع آور شده است وتحمل آن برای هرکسی که قدری خود را ذی شعور ببیند مشکل شده است و بیشتر از روی عادت دیده میشود نه کسب واقعی خبر!

با تمام این اوصاف ولی رسانه ملی انتخابی نیست اجباری است هیچ گزینه جایگزین قانونی برای بیشتر مردم وجود ندارد شاید اینترنت و سایتهای خبری آخرین مامن عده ای باشد ولی آن نیز محدودیت های خود را دارد و مبرهن است توانایی ها و پتانسیل رسانه ملی با سایتهای خبری قابل مقایسه نیست ولی چه کنیم؟

در پایان کلام داستانی را نقل میکنم که انگیزه من برای نوشتن این مطلب شد:
شب ۹۱/۴/۱ خبر ۲۰/۳۰ را نگاه میکردم در مورد رابطه با آمریکا چیزی پخش کرد که نفهمیدم خبر بود تحلیل بود ، چه بود؟ از مسخره بودن و فاقد ارزش بودن آن که بگذریم حد سطحی بودن آن برای من زجر آور شده بود خواستم ندید بگیرم خبر را از رسانه ای دیگر در ساعتی دیگر پی بگیرم کمی فکر کردم دیدم هرشبکه ای و هر ساعتی انتخاب کنم رویه همین است انگار رسانه ملی همین یک قرائت را دارد و مطلقا آن را درست می پندارد و قیم مابانه سعی دارد آن را بر همه تحمیل کند شعور مخاطب هم مهم نیست فارغ از خوبی یا بدی رابطه با آمریکا این رویکرد رسانه میلی برای من مسخره و تنفرآور بود رسانه ملی راه خود را میرود نه اینکه رابطه با آمریکا خوب ولی آیا همین یک نظر وجود دارد اگر نه و این تحلیل بود که جای تحلیل در میان اخبار نیست اگر خبر تحلیلی بود که آن نیز تعریف خود را دارد و اقلا باید پایه های استدلالش انقدر سست نباشد حرف های ابر تقتیع شده (خدایی اش بی بی سی و رسانه های معاند این چنین حرف ها را تقتیع نمی کنند که رسانه ای که دایه دینی دارد میکند ) دسته بندی من درآوردی با توهین مستقیم به جریانات مخالف (به وضوح روزنامه اعتماد را از کسانی دانست که فریب آمریکا و غرب را خورده و در برای ایشان دلالی میکنند) آخر کی باید درس بگیرد این رسانه؟ مثلا از رویکردش در مسئله هسته ای درس گرفته؟ انگار رسانه ملی یادش رفته در این چند وقت همیشه که کارشناس هسته ای دعوت میکرده و از این خبر- تحلیل ها میگذاشته چه میگفته یا هرگاه وقایع هسته ای را مرور میکرده در مورد آقای روحانی و عملکردش چه میگفته؟

اگر نه تیم هسته ای سابق را مستقیما خائن نمیخوانده ولی ما که کور نبودیم تلویحا همین را میگفته و حالا کسی برنده شده که خودش و رویه اش پای ثابت نقدهای این چند ساله بوده و روی کردی که به طور مطلق از آن حمایت میکرد چگونه شکست خورد ولی خب رسانه ملی انتخابی نیست اجباریست شما یا به آن نگاه میکنید یا بر روی قانون پا گذاشته و بسیاری از آفات آن را به جان میخرید از یکی از اقوام که ماهواره دارد شماره یکی از نصابان ماهواره را میگیرید البته مستحضر هستید به خاطر استقبال شدید و رضایت بالای هشتاد درصدی مردم از رسانه ملی این کار ( پیدا کردن نصاب و نصب ماهواره) ماه ها به طول خواهد انجامید چون اصلا پیدا نمیشود!

در آخر تنها سوال من این است کی و چگونه این اتفاق خوهد افتاد که این رسانه ملی [...] مورد ارزیابی ملتی که دم از نمایندگی آن می زند قرار گیرد؟

عبرت ها چه بسیار و عبرت گیرندگان چه اندک اند
امیرالمومنین - علیه السلام

الف