اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
فردی به تازگی در یک برنامه صدا و سیما می گفت: (خدا را شکر که ما در عصری زندگی میکنیم که لیونل مسی هم زندگی میکند ... خدا را شکر که ما میتوانیم به آیندگان بگوییم ما لیونل مسی و جادوی فوتبال او را به چشم دیدهایم)
عجبا به این همه الگوسازی صحیح و اسلامی - ایرانی!
اسلام با ورزش مخالف نیست و بلکه حامی ورزش هم هست اما یادمان باشد در سبک زندگی اسلامی آنقدری که ورزش کردن جایگاه دارد، اتلاف وقت در تماشای ورزش جایگاه ندارد.
ورزش در اسلام هدف نیست بلکه وسیله ی بهتر عبادت کردن است. در دعای کمیل می خوانیم (قو علی خدمتک جوارحی: خدایا اعضاء و جوارحم را برای خدمت به خودت نیرومند گردان).
اینکه ما تا دیروقت عادت کنیم که پای فوتبال خارجی بنشینیم و صبح هم با کسالت از خواب بیدار شویم و نماز شب که هیچ، نماز واجب صبح هم خدای نکرده قضا شود با سبک زندگی اسلامی سازگار نیست.
