توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 224546
رنج برد باد رفته در جنگل دست کاشت حسن آباد
بخش تعاملی الف - صدیق مینایی، روزنامه نگار
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۹ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۵۰

جنگل دست کاشت حسن آباد سنندج قبل از انقلاب به منظور تشکیل کمربند سبز جهت تعیین حریم مجاز توسعه مسکونی مرکز استان، احداث یک پارک تفریحی زیبا برای تفرج و اشتغال و ایجاد یک چشم انداز سبز زیبا در زمان استانداری مرحوم مهدی رئوفی ساخته شد.

مرحوم رئوفی در دیدار نگارنده با ایشان در سال ۱۳۷۹ درخصوص احداث این پارک گفت: رشد شهرنشینی بر اثر مهاجرت روستائیان، آمدن کارمندان دولتی و نظامی و خانواده های آنها از سایر استان ها و تبدیل زمین و مسکن به دارایی های با قابلیت ارزش افزوده بالا برای ما کاملاً قابل پیش بینی بود و می دانستیم که اگر این روند کنترل نشود نظام شهرسازی، انظباط اجتماعی و ضوابط فرهنگی را به خطر می اندازد. براین اساس محدوده ای را برای کنترل این روند مشخص کردیم و بهترین نحوه تعیین این حدود جنگل کاری بود که تبعات مثبت بسیاری به دنبال داشت و قابل کتمان و دستکاری نبود.

زمانی که این حرکت عظیم شروع شد خبری از تعداد فراوان نیروی فنی، کارشناسی، کارمندی و کارگری در منابع طبیعی، امکانات تکنولوژیکی و اعتبارات مالی فراوان امروزی نبود و افراد باحداقل حقوق کار می کردند اما چون عشق و حسن مدیریت بود کارها به بهترین شیوه پیش می رفت.

نگاهی به وضعیت فعلی این جنگل حکایت بسیار ناخوشایند تخریب، آتش سوزی، خشک شدن، تصرف و احداث پروژه راه سازی را بیان می کند به طوری که بیش از ۵۰ درصد درختان کاملاً خشک شده، تمام کانال آبیاری تخریب گشته، جوی های پای درختان از خاک پرشده، شاخه های کاج ها به علت هرس نشدن به زمین چسبیده و با کوچکترین آتش سوزی تمام درختان به آتش کشیده می شود.

اما در این شرایط ناخوشایند و غیرمدنی اداره کل منابع طبیعی کردستان چکار می کند؟ با بی تفاوتی کامل نظاره گر نابودی این جنگل می باشد و انگار که اصلاً در حوزه کاری آنها نیست یا نابود شدن آن به نفع طبیعت استان است تا جایی که از صدها نیروی مدیریتی، کارشناسی و کارگری این سازمان که حقوق های کلان، زمین متعدد و وام های گوناگون می گیرند حتی یک نفر به عنوان محقق، نگهبان و کارگر پا در این مکان نمی گذارند تا این دستاورد بزرگ که با ماکفات به دست آمده را از نابودی نجات دهند.

سال ها است که افرادی با قولنامه های بی اساس و ادعاهای غیرقابل اثبات ادعای مالکیت این منطقه را دارند و هر کدام قسمتی را مطالبه کرده و تصرف نموده اند اما متولی اصلی این عرصه با بی تفاوتی تمام این روند را نظاره می کند و در رفتاری مشکوک به توافق با مدعیان از پیگیری حقوقی منجر به رفع تصرف خودداری کرده است و هیچگاه از این آقایان نپرسید که سال های احداث این جنگل کجا بودید که جلو احداث آنرا بگیرید؟

سال ها است که به طور غیرکارشناسی و نامحدود راه و شهرسازی و شهرداری به بهانه هایی مثل تعریض جاده، احداث پارکینگ، سیستم آبرسانی به پارک ها، احداث تله کابین، ساخت اماکن تفریحی و.... به این عرصه و اطراف آن تعرض می کنند اما دریغ از یک اعتراض و انتقاد منابع طبیعی کردستان.

در این شرایط که کردستان در معرض تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوایی مثل گرمای طاقت فرسا، خشکسالی، ریزگرد و ... قرار دارد، در این اوضاع که شهر سنندج دارای سرانه فضای سبز بسیار پایین تر از متوسط کشوری می باشد و این پارک می تواند نقشی بزرگ در این حوزه بر عهده گیرد این بی تفاوتی های مدیریت ارشد منابع طبیعی کردستان با چه استدلالهای قانونی، علمی، فنی، منطقی، اخلاقی و شرعی توجیه می شود؟ استاندار کردستان و معاونانش، نمایندگان مجلس، شوراهای شهر و روستا، فعالان رسانه ای، NGO ها و ... چرا سکوت پیشه کرده اند و خود را به خواب سنگین زده اند؟

مسئولین ارشد وزارت جهاد کشاورزی و سازمان جنگل ها و مراتع کشور چرا هیچگاه به مسئولیت قانونی خود در قبال این وضعیت عمل نمی کنند؟ چه جوابی برای تاریخ و نسل های آینده دارند؟
 
کلمات کلیدی : صدیق مینایی