داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۴۷

درس بازی ایران و کره؛ به مردم اعتماد کنیم

بخش تعاملی الف - احمد شیرانی تک آبی

یکی از مهم ترین مباحث رسانه ای چند روز اخیر برگزاری مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی از دور مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه بود. تقارن زمان برگزاری این بازی در روز تاسوعا و آن هم در زمین ایران موجب ایجاد چالشی بزرگ بالاخص در فضای مجازی شد.

عدم امکان جابجایی زمان بازی به علت تقویم منظم فیفا و سهل انگاری مسئولان وقت فدراسیون فوتبال در زمان تدوین و ابلاغ زمان برگزاری مسابقات و اهمیت حفظ حرمت تاسوعا و عاشورای حسینی، ایران را درشرایط پیچیده ای  قرار داد. براستی بهترین اقدام ممکن چه بود؟ به پیشنهاد انصار حزب الله و مشخصا حسین الله کرم عمل می­شد، یعنی ایران اصلا در مسابقه حاضر نمی شد و یا بازی در کشور ثالث انجام می­شد یا برگزاری بازی بدون تماشاگر.

اما پیشنهاد منطقی دیگری وجود داشت، برگزاری بازی با تبیین حفظ حرمت ایام شهادت حضرت ابی عبدالله و تبدیل استادیوم آزادی به یک حسینیه بزرگ. بازی ایران و کره جنوبی با تمام حواشی قبل از بازی با پیروزی کشورمان به اتمام رسید، با صرفنظر از یک یا دو صحنه کوتاه در کل زمان نود دقیقه بازی می توان ادعا کرد که این بازی  یکی از قابل توجه ترین دستاوردهای فرهنگی نظام در سه دهه اخیر بود. بیش از هشتاد هزار نفر یک صدا عشق حسین را فریاد زدند و ورزش را که وجه مهمی از دیپلماسی عمومی کشورهاست را ابزاری برای ترویج یکی از مهم ترین شعائر مذهبی خود قرار دادند.

تا آنجایی که روزنامه سعودی ایلاف چاپ عربستان با تیتر راهیابی به جام‌جهانی مهم‌تر از عاشورا نیست. در خصوص این بازی نوشت: هواداران ایرانی ورزشگاه آزادی را به مکانی مذهبی تبدیل کردند تا جایکه به جای سر دادن شعارهای فوتبالی فریاد یا حسین را سر دادند. آن‌ها پرچم های سیاه در دست داشتند و بعضی هم لباس سیاه پوشیده بودند. هواداران ایرانی به جای آنکه مثل هواداران فوتبال رفتار و شادی کنند آیین دینی و مذهبی خود را در ورزشگاه آزادی به جای آوردند.

این مسابقه با تمام دغدغه های قابل توجه قبل از بازی یک پیام مهم برای مسئولان فرهنگی، صاحبان تریبون و علمای محترم داشت، که باید به مردم اعتماد کنیم. راه حل بسیاری از تعارض ها و مباحث چالش برانگیز فرهنگی کشور، پاک کردن صورت مسئله نیست. اینجا ایران قلب تپنده جهان تشیع است. مردم با تمام اختلاف نگاه های سیاسی و فرهنگی میهمان ثابت اجتماع  ارادت به اهل بیت هستند. تیپولوژی جوانان شرکت کننده در لیالی قدر و  ایام عاشورا موید همین مطلب است. مسئولان محترم تا بحال در موضوعات مختلف مسیر حذف صورت مسئله به جای حل آن را پیموده اند. اما نتیجه چه بوده است؟ آیا تنها کار فرهنگی مد نظر برخی از آقایان برخورد سلبی است؟ آیا دستگاه عظیم فرهنگی کشور توان زایش فرهنگی و ارائه راه حل های متنوع را ندارد؟

یکی از مهم ترین اقدامات دشمن در قالب جنگ نرم ایجاد شکاف های فرهنگی و تعارضات ملی و مذهبی است. دو قطبی سازی فضای کشور که قالبا از فضای مجازی آغاز می شود محصول همین تفکر است. متاسفانه برخی از دوستان انقلابی و مذهبی به جای ریشه یابی و ارئه راه حل های متنوع سریعا با گارد بسته برخورد کرده و در زمین دشمن بازی می کنند. راه حل موضوع کنسرت ها، لغو آن نیست. راه حل مقابله با بد حجابی (البته نه بد حجابی سازمان یافته و هدفمند) برخورد انتظامی نیست. سیستم فرهنگی و مذهبی کشور می بایست به جای شعار، نسبت به تدوین و اجرای سیاست های فرهنگی با حد اقل آسیب که از دو قطبی سازی جامعه جلوگیری می کند، اقدام کند.

مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی  ثابت کرد که با اندکی تدبیر و اتخاذ تصمیمات صحیح و فراهم آوردن بستر های لازم در کنار اعتماد  به مردم می توان تهدید را تبدیل به فرصت کرد.