کد مطلب: 446631
نامه مسعود كيميايي به بهمن فرمان‌آرا
تاریخ انتشار : شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۹
مسعود کیمیایی کارگردان پیشکسوت سینمای ایران، نامه‌ای سرگشاده به بهمن فرمان‌آرا، دوست و همکار قدیمی خود نوشت. به نظر می‌رسد که این نامه، پاسخ به نامه فرمان‌آرا در پی حواشی پیش‌آمده برای فیلم «قاتل اهلی» ساخته مسعود کیمیایی باشد.
متن این نامه که در روزنامه «شرق» به چاپ رسیده است، در ادامه می‌آید:
«بهمن عزيزم؛ سال‌هاي رفته ما همه مشترك است. عمري پيوسته كه پاسدار زيبايي و تعهد بوده است از اينكه داريوش و سپس تو و مي‌دانم ما ... با هم دويده‌ايم و از نفس نيفتاده‌ايم همان است كه در امتداد دانسته‌هاي خود هستيم، از جان و روح هميشه تهديدشده ما می‌آید، سپاسگزارم كه در اين هواي گره‌خورده و ناپاك، با وجودي تابناك كه از سر مهر مي‌آيد كنار هم مي‌مانيم.
ما سال‌هاست درد يكديگر را تحمل مي‌كنيم. خوشا كه در شهر با آن هواي مسموم و مرگ‌زا يكديگر را ملاقات مي‌كنيم و لبخند مي‌زنيم و هراسي نداريم و از عشق مي‌گوييم. ما در دل باد با شعله‌اي در توانمان روشنايي داريم. ما هيچ‌گاه لبخندهاي متقلب نداشتيم و عشق به اين سرزمين وسيع و اجدادي در ما ساكت و خاموش نشد.
بهمن عزيز! من با دلهره و ترس و فقر به دنيا آمدم؛ مضطرب زندگي كردم و در مصيبت‌هاي فراوان و سياه، دلداده و شادمان راه رفتم. ما با هم بوديم. آنچه نوشتيم و ساختيم سند لياقت ما شد. سند لياقت ما مردم‌اند. مردم به ياد مي‌آورند كه لبخندهاي دردناك ما هم مميزي مي‌شد.
بار ديگر در اين دمادم عمر مي‌خواهم ... خدا بخواهد يكي، دو فيلم با سينما و خودم تنها باشم. سپاس از تو و يارانم كه رفاقت را با تعهد عشق كرديد. در اين سيل رفتگي عمر صدای دوست به‌ملكوت‌رفته ما می‌آید. عباس كيارستمي را دلتنگيم. ما سال‌هاست درد يكديگر را تحمل مي‌كنيم.»
متن این نامه که در روزنامه «شرق» به چاپ رسیده است، در ادامه می‌آید:
«بهمن عزيزم؛ سال‌هاي رفته ما همه مشترك است. عمري پيوسته كه پاسدار زيبايي و تعهد بوده است از اينكه داريوش و سپس تو و مي‌دانم ما ... با هم دويده‌ايم و از نفس نيفتاده‌ايم همان است كه در امتداد دانسته‌هاي خود هستيم، از جان و روح هميشه تهديدشده ما می‌آید، سپاسگزارم كه در اين هواي گره‌خورده و ناپاك، با وجودي تابناك كه از سر مهر مي‌آيد كنار هم مي‌مانيم.
ما سال‌هاست درد يكديگر را تحمل مي‌كنيم. خوشا كه در شهر با آن هواي مسموم و مرگ‌زا يكديگر را ملاقات مي‌كنيم و لبخند مي‌زنيم و هراسي نداريم و از عشق مي‌گوييم. ما در دل باد با شعله‌اي در توانمان روشنايي داريم. ما هيچ‌گاه لبخندهاي متقلب نداشتيم و عشق به اين سرزمين وسيع و اجدادي در ما ساكت و خاموش نشد.
بهمن عزيز! من با دلهره و ترس و فقر به دنيا آمدم؛ مضطرب زندگي كردم و در مصيبت‌هاي فراوان و سياه، دلداده و شادمان راه رفتم. ما با هم بوديم. آنچه نوشتيم و ساختيم سند لياقت ما شد. سند لياقت ما مردم‌اند. مردم به ياد مي‌آورند كه لبخندهاي دردناك ما هم مميزي مي‌شد.
بار ديگر در اين دمادم عمر مي‌خواهم ... خدا بخواهد يكي، دو فيلم با سينما و خودم تنها باشم. سپاس از تو و يارانم كه رفاقت را با تعهد عشق كرديد. در اين سيل رفتگي عمر صدای دوست به‌ملكوت‌رفته ما می‌آید. عباس كيارستمي را دلتنگيم. ما سال‌هاست درد يكديگر را تحمل مي‌كنيم.»
کلمات کلیدی : مسعود كيميايي + بهمن فرمان‌آرا
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
