کد مطلب: 235257
دلایل حمله‌ی زمینی نتانیاهو به غزه
کورش علیانی، 31 تیر 93
تاریخ انتشار : سه شنبه ۳۱ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۲۴
در شب میان ۲۶ و ۲۷ تیر ۱۳۹۳، ارتش رژیم صیونیستی، پس از ده روز موشک‌باران و بمباران نوار غزه و کشتن بیش از ۲۰۰ نفر از مردم بی‌دفاع فلسطینی، به فرمان بنیامین نتانیاهو حمله‌ی زمینی خود را به غزه آغاز کرد.
تاکنون بیش از 500 کشته و حدود 5000 زخمی از این حمله وحشیانه بر جای مانده است، اما به نظر می‌رسد ارتش رژیم صهونیستی ابایی از کشتار مردم بی‌دفاع در غزه و نیز از به کار بردن سلاح‌های غیر مجاز ندارد. گزارش‌ها از شجاعیه از کشتار بی‌رحمانه‌ی انسان‌های بی دفاع حکایت میکند و خبرهای منابعی مانند گاردین و ایندیپندنت از به کار بردن سلاح‌های غیر مجاز. سلاح‌هایی که در چند ثانیه صدها میخ را در حجمی انبوه به سمت انسان‌ها شلیک می‌کنند.
فلسطینی‌ها همچنان توان مقابله با ماشین جنگی رژیم صهونیستی را ندارند و تنها قربانیان این نسل‌کشی هستند که رسانه‌ها به دروغ نام «جنگ» یا «درگیری» بر آن گذاشته‌اند.
اما داستان چیست؟ چرا بنیامین نتانیاهو ترجیح داده به جای نشستن در مناطق تحت اشغال و کوبیدن غزه با موشک‌ها و بمب‌های وحشتناکی که در اختیار دارد – از جمله بمب‌های دایم که خسارت‌هایی غیر قابل جبران بر بدن قربانی وارد می‌کنند و برای نجات جان قربانیان اغلب باید دست یا پای آنان را قطع کرد – به غزه تهاجم زمینی کند و افراد ارتش خود را در معرض نبردی رویاروی قرار دهد. این نوشته بر آن است که پاره‌ای انگیزه‌های احتمالی این تهاجم زمینی را کشف و آشکار کند.
رفتار خلاف عادت مألوف رژیم صهونیستی
رژیم صهونیستی همیشه در صنایع نظامی دست بالا را گرفته است. هزینه‌های بسیاری برای گسترش سلاح‌هایش کرده و اعتنایی به مجاز یا غیر مجاز بودن سلاح‌هایش نمی‌کند. یکی از اهداف جدی این گسترش صنایع نظامی، «حفظ نفر» بوده و هست. گسترش سلاح‌هایی که بتوانند از دور و بدون حضور فرد در محل، عمل کنند تضمین حفظ جان استفاده‌کننده از سلاح است. در واقع هدف این بوده که تا جایی که ممکن است کار خود را با اِعمال برهنه و یک‌طرفه‌ی قدرت نابودگر پیش ببرند.
این پرهیز از درگیری مستقیم، ریشه‌های قابل بررسی‌ای دارد. از کم بودن نیروهای جنگ‌آور گرفته تا روان‌شناسی توده‌ای متکی بر ترس از دشمن که عامل وحدت‌بخش صیونیست‌ها به شمار می‌رود. حال نتانیاهو این پرهیز را شکسته است و سربازانش را به نبرد رودرروی زمینی کشانده است. کوبیدن غزه به وضوح بدون درگیر کردن سربازان IDF (ارتش صهونیستی) در نبرد زمینی هم کاملا ممکن بود. پس چرا نتانیاهو چنین کرده است؟
همیشه پای یک نهنگ در میان است
در سال ۲۰۱۰ خبری در دنیای انرژی و حوزه‌ی نفت و گاز منتشر شد که از تحولاتی اساسی در آینده‌ی حوزه‌ی سوخت‌های فسیلی خبر می‌داد؛ کشف بزرگ‌ترین میدان گازی در دهه‌ی گذشته در مدیترانه‌ی شرقی، میدانی گازی به نام نهنگ (Leviathan). ارزش روز این میدان گازی را بین ۲٬۹ تا ۴٬۴ میلیارد دلار تخمین می‌زنند. این میدان در کشورهای سوریه، لبنان و فلسطین (مناطق تحت اشغال و مناطق خودگردان) و آب‌های مجاور در دریای مدیترانه قابل برداشت است. هر چند کشورهای این میدان گازی برای ثبت و برداشت این میدان تلاش‌هایی کرده‌اند، اما عملا تنها رژیم صهونیستی است که توانسته با مستقر کردن سکوهای دریایی برداشت خود از این میدان را آغاز کند.
البته سکوهای دریایی هم هزینه‌بر هستند و هم از نظر امنیت ریسک بالایی دارند. رژیم صیونیستی در پی این است که از مکانی در داخل سرزمین فلسطین به برداشت از این میدان گازی ادامه بدهد و حتی اگر بتواند قبل از این که عملا دیگر کشورها وارد میدان شوند، کل میدان را به یغما ببرد.
در این زمینه دو نکته را به طور خاص باید در نظر داشت:
۱. یکی از رقیبان محتمل رژیم صیونیستی میتواند حماس و غزه باشد.
۲. مهم‌ترین بخش ذخایر میدان نهنگ از ذخیره‌ی چاه نوآ در مجاورت غزه قابل برداشت است، به بیان دیگر غزه مکان خوبی برای حفر چاه‌های زمینی و دست یافتن به ذخیره‌ی نوآ است.
رژیم صهونیستی می‌داند که هر کدام از دو طرف (رژیم صیونیستی و حکومت حماس در غزه) که بتواند به برداشت از عظیم‌ترین منابع گازی دهه‌ی اخیر دست یابد، بی‌تردید با اختلافی چشم گیر «برنده» خواهد بود و طرف دیگر مزیت رقابتی خود را در برابر او از دست خواهد داد. به همین دلیل نتانیاهو بنا دارد به هر قیمت که شده غزه را تحت کنترل خود دربیاورد. غزه‌ای که زمانی بیابان لم‌یزرعی به شمار می‌آمد، امروز تحولات چشم‌گیری کرده است و تبدیل به صندوقی از جواهر شده است.
سوراخ‌های یک گنبد آهنین
روزنامه‌ی ه‍َ اَرِص ۲۸ تیر ۱۳۹۳ مطلبی منتشر کرد با عنوان «اگر گنبد آهنین سیاه کاری باشد چه؟» و در این مطلب نظر یک مهندس هوا فضا و برنده‌ی جایزه‌ی دفاعی رژیم صیونیستی را منتشر کرد که می‌گفت گنبد آهنین چیزی بیش از یک سیاه‌کاری نیست. در نظر داشته باشید تنها ایالات متحده‌ی آمریکا ۹۰۰ میلیون دلار به این پروژه کمک کرده است و مجلس نمایندگان تصویب کرده است ۶۸۰ میلیون دلار دیگر به این مبلغ افزوده شود. هزینه‌ی هر موشک رهگیر تامیر که در این پروژه برای منهدم کردن راکت‌های فلسطینی به کار می‌رود ۶۰ هزار دلار و هزینه‌ی هر راکت فلسطینی قسام ۸۰۰ دلار است. بوی فساد مالی شدید از این پروژه بلند است و نتانیاهو چاره‌ای نداشت جز این که با حمله‌ی زمینی به غزه، داستان گنبد آهنین را درز بگیرد.
افتخار به کشتار انسان‌ها
اغلب اتباع رژیم صهونیستی را چنان بارآورده‌اند که کشتار انسان‌ها را افتخار و قهرمانی در جنگ ببینند. این سنت پلید افتخار میان تقریبا تمام نخست‌وزیران رژیم صیونیستی وجود داشته است و همه به قصابی در میدان جنگ افتخار می‌کنند. چند مورد را بررسی کنیم:
- یصحق رابین سپهبد ارتش رژیم صهونیستی، در نوزده سالگی عضو شاخه‌ی نظامی گروه تروریستی هاگانا شد، شش سال بعد فرمانده کل عملیات‌های هاگانا بود. در ۳۲ سالگی درجه‌ی سرلشگری و در ۴۰ سالگی درجه‌ی سپهبدی را در ارتش رژیم صهونیستی به دست آورد و فرماندهی ستاد کل این ارتش را به عهده گرفت. او در کنار موشه دایان فرماندهی جنگ ۶ روزه را به عهده داشت.
- شمعون پرز در ۳۳ سالگی یکی از طراحان جنگ سال ۱۳۳۵ کانال سوئز بوده است و بااین حال جزو نخست‌وزیران بی افتخار محسوب میشود.
- اهود باراک (بَرَق) در هفده سالگی به IDF (ارتش رژیم صیونیستی) پیوست و در طی ۳۵ سال اشتغال به نظامی‌گری تا درجه‌ی سپهبدی بالا رفت و رئیس ستاد کل ارتش رژیم صهونیستی نیز شد. در طی این مدت او فرماندهی واحدهای رزمی (مانند تانک) کماندویی و اطلاعاتی گوناگونی را به عهده داشته است.
- اهود اولمرط عضو تیپ جولانی بوده است، یکی از خشن‌ترین واحدهای ارتش رژیم صهونیستی و مدتی نیز مجروح جنگی بوده است. با این حال او نیز جزو نخست‌وزیران کم‌افتخار به شمار می‌رود.
- یصحق شمیر کارهای تروریستیش را با عضویت در ایرگون آغاز کرد اما در ۲۵ سالگی پس از انشعاب در ایرگون به گروه وحشی‌تر لحی پیوست. او طی سه سال یکی از سه رهبر این گروه شد. پس از تشکیل موساد او به موساد پیوست و رهبری عملیات‌هایی مانند عملیات داموکلس (ترور دانشمندان موشکی آلمان پس از جنگ دوم جهانی) را به عهده داشت.
- مناحم بگین مدتی قابل توجه رهبر گروه تروریستی ایرگون بوده و کشتارهای خونینی راه انداخته است. یکی از این کشتارها کشتن ۹۱ نفر در بمب‌گذاری در هتل کینگ دیوید بوده است. او در زمان نخست‌وزیریش ریاکارانه خود را یک تروریست سابق می‌خواند.
- داوید بن گوریون تروریست ناراضی‌ای بود که هر چند با لحی و ایرگون و هاگانا همکاری میکرد اما به عضویت این گروه‌ها درنیامد، او خشونت مورد نظرش را در این گروه ها نمی‌یافت. رهبری اقدامات سیاسی نظامی صهونیست‌ها در فلسطین تحت قیمومت با او بود.
- گلدا مئیر با این که یک زن بود، چند جنگ خشن مانند جنگ ۱۹۷۳ را رهبری کرده است.
- اریال شارون در ۱۴ سالگی عضو هاگانا شد. کار هاگانا در آن زمان کشتن فلسطینی‌هایی بود که حاضر نبودند خانه و زمین خود را رها کنند و بگریزند.در ۲۰ سالگی فرمانده پیاده نظام اسکندریه بود و در جنگ از ناحیه‌ی شکم زخمی شد. در ۲۳ سالگی فرمانده گردان اطلاعاتی شد و در ۲۴ سالگی با عده‌ای از محکومان به مرگ گردان ۱۰۱ را تشکیل داد، به روستای قبیه حمله کرد و ۶۹ فلسطینی بی‌دفاع را سلاخی کرد و کشت و ۴۱ خانه را ویران کرد. از بی‌شمار اقدامات وحشیانه‌ی او کشتار صبرا و شتیلا را میتوان نام برد.
در عوض نتانیاهو یک پا در آمریکا و یک پا در فلسطین داشته و بیزنسش برایش از جنگ مهم‌تر بوده. او برادری به نام یوناتان داشت که فرمانده عملیاتی یگان ویژه بود و در حال اجرای یک عملیات در اوگاندا کشته شد. نتانیاهو در واقع نان کشته شدن او را می‌خورد. به بیان دقیق‌تر نتانیاهو بحران افتخار خونین دارد و در پی حل این بحران است.
این بحران افتخار البته درد شخصی نتانیاهو است، اما مابازایی عمومی هم دارد. ناکامی در جنگ ۳۳ روزه و دو نبرد پیشین غزه بسیاری از صیونیست‌ها را سخت خراشیده است. آنها عادت داشته‌اند خود را شکست‌ناپذیر و پیروز همه‌ی میدان ها ببینند و این اسطوره‌ی پیروزی در هم شکسته است. اینها هم بحران افتخار خود را دارند و با حمایت از تهاجم زمینی به غزه منتظر اند تا این بحران کنار برود و اسطوره‌ی پیروزی همیشگی به جای خودش بازگردد. اینان تحت فشار ترس نهادینه‌شده از سوی حکومت و تحقیر خودپنداشته‌ی ناشی از پیروز نشدن، دیوانه‌وار خواهان تک‌گل پیروزی نتانیاهو در غزه هستند.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۱
در سال ۲۰۰۵ دو اسرائیلی به نام‌های نِوِه گوردون (دکترای سیاست و حکومت در دانشگاه بن گوریون) و دَنی فیلک (مدرس دانشکده‌ی سیاست و حکومت دانشگاه بن گوریون) مقاله‌ای نوشتند با عنوان «حماس و تخریب جامعه‌ی خطرپذیر» (۱) که در آن توان حماس برای بنا کردن یک جامعه‌ی در خطر را بررسی کرده بودند و نهایتا حماس را در بنا کردن جامعه‌ی در خطر موفق دانسته بودند. معنای این حرف این است که حماس توانسته است یک الگوی عملی از جامعه‌ای که میتواند در خطر «زنده بماند» و مقاومت کند به هر کس که رژیم صیونیستی دشمنش است معرفی کند. به نظر می‌رسد یکی از دلایل نتانیاهو برای حمله‌ی با تمام قوا به غزه شکستن این الگو است.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۲
دکتر سارا روی، محقق آمریکایی غزه و حماس در مرکز مطالعات خاورمیانه‌ای هاروارد، پژوهش‌هایش درباره‌ی غزه را در چند کتاب منتشر کرده است. یکی از این کتاب‌ها «حماس و جامعه‌ی مدنی در غزه» (۲) است. روی در این کتاب که در سال ۲۰۱۳ منتشر کرده است، نشان می‌دهد که حماس موفق شده با خوانشی بومی و نه لزوما مذهبی از یک جامعه‌ی مدنی نمونه‌ای از این جامعه‌ی مدنی را در غزه بنا کند. جامعه‌ای که در آن نهادهای اجتماعی مانند جامعه‌های مدنی غربی فعالیت می‌کنند و اداره‌ی بسیاری از امور اجتماعی را بر اساس مشارکت‌های مردمی ممکن می‌کنند. این نیز از دید نتانیاهو الگوی خطرناکی است که باید نابود شود.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۳
روی در ۱۹۹۵ نیز کتابی منتشر کرده با نام «نوار غزه: اقتصاد سیاسی ضد-توسعه» (۳)، در این کتاب روی برای اولین بار مفهوم نوین ضد-توسعه (de-development) را معرفی کرد. او نشان داده سیاست رژیم صیونیستی در برابر فلسطینی‌ها در ظاهر تشویق‌گرانه است اما از ارتباط اقتصادی فلسطینی‌ها با آنان برای فلسطینی ها آب توسعه گرم نمیشود، چرا که سیاست دقیق این رژیم در مواجهه با اقتصاد فلسطین بر «ضد-توسعه» مبتنی است. سیاستی که در سکوت تمام امکان‌های واقعی توسعه را از دسترس فلسطین دور نگاه می‌دارد تا هیچ شکلی از توسعه در مناطق فلسطینی محقق نشود.
در سال ۲۰۱۲ پژوهشگری به نام گای برتن در مرکز مطالعات توسعه‌ی دانشگاه بئرزیت فلسطین، مقاله‌ای نوشت با عنوان «حماس و دیدگاهش درباره‌ی توسعه» (۴) که در آن نشان داد حماس به آنچه روی آن را «ضد-توسعه»ی اسرائیلی نامیده فائق شده و توانسته الگوی توسعه‌ی تحت اقدامات بازدارنده‌ی اسرائیل را در غزه طراحی و اجرا کند. این نیز برای نتانیاهو خطری جدی است. اگر «ضد-توسعه» در سکوت کاری نکرد، باید در هیاهوی اسلحه‌ها اجرایش کرد. توسعه‌ی اقتصادی در غزه موقوف. این انگیزه‌ی بعدی نتانیاهو در حمله به غزه است.
نتانیاهو و نیاز به دو دشمن
در عین حال این نیز حقیقتی است که نتانیاهو برای حفظ سلطه‌ی داخلی خود، ناچار است صیونیست‌ها را به طور مداوم از دو دشمن بترساند، دشمنی با قابلیت هسته‌ای در دوردست (ایران) و دشمنی نه چندان قوی اما نزدیک، دشمنی که درست پشت در خانه ایستاده است، دشمنی در غزه به نام حماس.
به همین دلیل نتانیاهو در برابر انتخابی سخت قرار گرفته است؛ حماس را و مردم غزه را ریشه‌کن کند و به کار استخراج گاز بپردازد، یا به حماس و غزه با خشونت بسیار ضربه بزند، اما کارشان را یکسره نکند و برای ترساندن اسرائیلی‌ها نگاهشان دارد.
به نظر می‌رسد نتانیاهو به دنبال راه حلی دوگانه است. نه از منافع ورود زمینی به غزه میگذرد و نه غزه و حماس را نابود خواهد کرد. غزه و حماس روزهای سخت و خونینی را در مواجهه با رژیمی پیش رو دارند که از هیچ خشونت و رفتار وحشیانه و غیرانسانی‌ای ابا ندارد.
غزه بهشت نیست، زیستگاه انسان‌ها است
معنای آنچه درباره‌ی موفقیت‌های حماس در ساختن جامعه‌ی غزه خواندید، این نیست که غزه بهشت است. برعکس، معنایش این است که غزه جهنمی نیست که رژیم صیونیستی طراحی کرده بود تا با آن به کسانی که به دشمنی برگزیده بود پیام تهدیدش را برساند. حالا حماس با واقع‌بینی و نیفتادن در دام مطلق‌انگاری ظاهرا دینی‌ای که استعدادش را داشت، غزه را بازتعریف و بازسازی کرده و امروز غزه زیستگاهی انسانی است که نشان داده حتی با امکانات حداقلی میتوان انسانی و زمینی زیست و این نتانیاهو و رژیم صیونیستی را خشم‌گین میکند.
۱. Hamas and the Destruction of Risk Society, Neve Gordon, Dani Filc,Constellations Volume ۱۲, No ۴, ۲۰۰۵.
۲. Hamas and Civil Society in Gaza: Engaging the Islamist Social Sector, Sara Roy, ۲۰۱۳, Princeton Studies in Muslim Politics.
۳. The Gaza Strip: The Political Economy of De-Development, Sara Roy, ۱۹۹۵, Institute for Palestine Studies.
۴. Hamas and its Vision of Development, Guy Burton, Third World Quarterly, Volume ۳۳, Issue ۳, ۲۰۱۲.
تاکنون بیش از 500 کشته و حدود 5000 زخمی از این حمله وحشیانه بر جای مانده است، اما به نظر می‌رسد ارتش رژیم صهونیستی ابایی از کشتار مردم بی‌دفاع در غزه و نیز از به کار بردن سلاح‌های غیر مجاز ندارد. گزارش‌ها از شجاعیه از کشتار بی‌رحمانه‌ی انسان‌های بی دفاع حکایت میکند و خبرهای منابعی مانند گاردین و ایندیپندنت از به کار بردن سلاح‌های غیر مجاز. سلاح‌هایی که در چند ثانیه صدها میخ را در حجمی انبوه به سمت انسان‌ها شلیک می‌کنند.
فلسطینی‌ها همچنان توان مقابله با ماشین جنگی رژیم صهونیستی را ندارند و تنها قربانیان این نسل‌کشی هستند که رسانه‌ها به دروغ نام «جنگ» یا «درگیری» بر آن گذاشته‌اند.
اما داستان چیست؟ چرا بنیامین نتانیاهو ترجیح داده به جای نشستن در مناطق تحت اشغال و کوبیدن غزه با موشک‌ها و بمب‌های وحشتناکی که در اختیار دارد – از جمله بمب‌های دایم که خسارت‌هایی غیر قابل جبران بر بدن قربانی وارد می‌کنند و برای نجات جان قربانیان اغلب باید دست یا پای آنان را قطع کرد – به غزه تهاجم زمینی کند و افراد ارتش خود را در معرض نبردی رویاروی قرار دهد. این نوشته بر آن است که پاره‌ای انگیزه‌های احتمالی این تهاجم زمینی را کشف و آشکار کند.
رفتار خلاف عادت مألوف رژیم صهونیستی
رژیم صهونیستی همیشه در صنایع نظامی دست بالا را گرفته است. هزینه‌های بسیاری برای گسترش سلاح‌هایش کرده و اعتنایی به مجاز یا غیر مجاز بودن سلاح‌هایش نمی‌کند. یکی از اهداف جدی این گسترش صنایع نظامی، «حفظ نفر» بوده و هست. گسترش سلاح‌هایی که بتوانند از دور و بدون حضور فرد در محل، عمل کنند تضمین حفظ جان استفاده‌کننده از سلاح است. در واقع هدف این بوده که تا جایی که ممکن است کار خود را با اِعمال برهنه و یک‌طرفه‌ی قدرت نابودگر پیش ببرند.
این پرهیز از درگیری مستقیم، ریشه‌های قابل بررسی‌ای دارد. از کم بودن نیروهای جنگ‌آور گرفته تا روان‌شناسی توده‌ای متکی بر ترس از دشمن که عامل وحدت‌بخش صیونیست‌ها به شمار می‌رود. حال نتانیاهو این پرهیز را شکسته است و سربازانش را به نبرد رودرروی زمینی کشانده است. کوبیدن غزه به وضوح بدون درگیر کردن سربازان IDF (ارتش صهونیستی) در نبرد زمینی هم کاملا ممکن بود. پس چرا نتانیاهو چنین کرده است؟
همیشه پای یک نهنگ در میان است
در سال ۲۰۱۰ خبری در دنیای انرژی و حوزه‌ی نفت و گاز منتشر شد که از تحولاتی اساسی در آینده‌ی حوزه‌ی سوخت‌های فسیلی خبر می‌داد؛ کشف بزرگ‌ترین میدان گازی در دهه‌ی گذشته در مدیترانه‌ی شرقی، میدانی گازی به نام نهنگ (Leviathan). ارزش روز این میدان گازی را بین ۲٬۹ تا ۴٬۴ میلیارد دلار تخمین می‌زنند. این میدان در کشورهای سوریه، لبنان و فلسطین (مناطق تحت اشغال و مناطق خودگردان) و آب‌های مجاور در دریای مدیترانه قابل برداشت است. هر چند کشورهای این میدان گازی برای ثبت و برداشت این میدان تلاش‌هایی کرده‌اند، اما عملا تنها رژیم صهونیستی است که توانسته با مستقر کردن سکوهای دریایی برداشت خود از این میدان را آغاز کند.
البته سکوهای دریایی هم هزینه‌بر هستند و هم از نظر امنیت ریسک بالایی دارند. رژیم صیونیستی در پی این است که از مکانی در داخل سرزمین فلسطین به برداشت از این میدان گازی ادامه بدهد و حتی اگر بتواند قبل از این که عملا دیگر کشورها وارد میدان شوند، کل میدان را به یغما ببرد.
در این زمینه دو نکته را به طور خاص باید در نظر داشت:
۱. یکی از رقیبان محتمل رژیم صیونیستی میتواند حماس و غزه باشد.
۲. مهم‌ترین بخش ذخایر میدان نهنگ از ذخیره‌ی چاه نوآ در مجاورت غزه قابل برداشت است، به بیان دیگر غزه مکان خوبی برای حفر چاه‌های زمینی و دست یافتن به ذخیره‌ی نوآ است.
رژیم صهونیستی می‌داند که هر کدام از دو طرف (رژیم صیونیستی و حکومت حماس در غزه) که بتواند به برداشت از عظیم‌ترین منابع گازی دهه‌ی اخیر دست یابد، بی‌تردید با اختلافی چشم گیر «برنده» خواهد بود و طرف دیگر مزیت رقابتی خود را در برابر او از دست خواهد داد. به همین دلیل نتانیاهو بنا دارد به هر قیمت که شده غزه را تحت کنترل خود دربیاورد. غزه‌ای که زمانی بیابان لم‌یزرعی به شمار می‌آمد، امروز تحولات چشم‌گیری کرده است و تبدیل به صندوقی از جواهر شده است.
سوراخ‌های یک گنبد آهنین
روزنامه‌ی ه‍َ اَرِص ۲۸ تیر ۱۳۹۳ مطلبی منتشر کرد با عنوان «اگر گنبد آهنین سیاه کاری باشد چه؟» و در این مطلب نظر یک مهندس هوا فضا و برنده‌ی جایزه‌ی دفاعی رژیم صیونیستی را منتشر کرد که می‌گفت گنبد آهنین چیزی بیش از یک سیاه‌کاری نیست. در نظر داشته باشید تنها ایالات متحده‌ی آمریکا ۹۰۰ میلیون دلار به این پروژه کمک کرده است و مجلس نمایندگان تصویب کرده است ۶۸۰ میلیون دلار دیگر به این مبلغ افزوده شود. هزینه‌ی هر موشک رهگیر تامیر که در این پروژه برای منهدم کردن راکت‌های فلسطینی به کار می‌رود ۶۰ هزار دلار و هزینه‌ی هر راکت فلسطینی قسام ۸۰۰ دلار است. بوی فساد مالی شدید از این پروژه بلند است و نتانیاهو چاره‌ای نداشت جز این که با حمله‌ی زمینی به غزه، داستان گنبد آهنین را درز بگیرد.
افتخار به کشتار انسان‌ها
اغلب اتباع رژیم صهونیستی را چنان بارآورده‌اند که کشتار انسان‌ها را افتخار و قهرمانی در جنگ ببینند. این سنت پلید افتخار میان تقریبا تمام نخست‌وزیران رژیم صیونیستی وجود داشته است و همه به قصابی در میدان جنگ افتخار می‌کنند. چند مورد را بررسی کنیم:
- یصحق رابین سپهبد ارتش رژیم صهونیستی، در نوزده سالگی عضو شاخه‌ی نظامی گروه تروریستی هاگانا شد، شش سال بعد فرمانده کل عملیات‌های هاگانا بود. در ۳۲ سالگی درجه‌ی سرلشگری و در ۴۰ سالگی درجه‌ی سپهبدی را در ارتش رژیم صهونیستی به دست آورد و فرماندهی ستاد کل این ارتش را به عهده گرفت. او در کنار موشه دایان فرماندهی جنگ ۶ روزه را به عهده داشت.
- شمعون پرز در ۳۳ سالگی یکی از طراحان جنگ سال ۱۳۳۵ کانال سوئز بوده است و بااین حال جزو نخست‌وزیران بی افتخار محسوب میشود.
- اهود باراک (بَرَق) در هفده سالگی به IDF (ارتش رژیم صیونیستی) پیوست و در طی ۳۵ سال اشتغال به نظامی‌گری تا درجه‌ی سپهبدی بالا رفت و رئیس ستاد کل ارتش رژیم صهونیستی نیز شد. در طی این مدت او فرماندهی واحدهای رزمی (مانند تانک) کماندویی و اطلاعاتی گوناگونی را به عهده داشته است.
- اهود اولمرط عضو تیپ جولانی بوده است، یکی از خشن‌ترین واحدهای ارتش رژیم صهونیستی و مدتی نیز مجروح جنگی بوده است. با این حال او نیز جزو نخست‌وزیران کم‌افتخار به شمار می‌رود.
- یصحق شمیر کارهای تروریستیش را با عضویت در ایرگون آغاز کرد اما در ۲۵ سالگی پس از انشعاب در ایرگون به گروه وحشی‌تر لحی پیوست. او طی سه سال یکی از سه رهبر این گروه شد. پس از تشکیل موساد او به موساد پیوست و رهبری عملیات‌هایی مانند عملیات داموکلس (ترور دانشمندان موشکی آلمان پس از جنگ دوم جهانی) را به عهده داشت.
- مناحم بگین مدتی قابل توجه رهبر گروه تروریستی ایرگون بوده و کشتارهای خونینی راه انداخته است. یکی از این کشتارها کشتن ۹۱ نفر در بمب‌گذاری در هتل کینگ دیوید بوده است. او در زمان نخست‌وزیریش ریاکارانه خود را یک تروریست سابق می‌خواند.
- داوید بن گوریون تروریست ناراضی‌ای بود که هر چند با لحی و ایرگون و هاگانا همکاری میکرد اما به عضویت این گروه‌ها درنیامد، او خشونت مورد نظرش را در این گروه ها نمی‌یافت. رهبری اقدامات سیاسی نظامی صهونیست‌ها در فلسطین تحت قیمومت با او بود.
- گلدا مئیر با این که یک زن بود، چند جنگ خشن مانند جنگ ۱۹۷۳ را رهبری کرده است.
- اریال شارون در ۱۴ سالگی عضو هاگانا شد. کار هاگانا در آن زمان کشتن فلسطینی‌هایی بود که حاضر نبودند خانه و زمین خود را رها کنند و بگریزند.در ۲۰ سالگی فرمانده پیاده نظام اسکندریه بود و در جنگ از ناحیه‌ی شکم زخمی شد. در ۲۳ سالگی فرمانده گردان اطلاعاتی شد و در ۲۴ سالگی با عده‌ای از محکومان به مرگ گردان ۱۰۱ را تشکیل داد، به روستای قبیه حمله کرد و ۶۹ فلسطینی بی‌دفاع را سلاخی کرد و کشت و ۴۱ خانه را ویران کرد. از بی‌شمار اقدامات وحشیانه‌ی او کشتار صبرا و شتیلا را میتوان نام برد.
در عوض نتانیاهو یک پا در آمریکا و یک پا در فلسطین داشته و بیزنسش برایش از جنگ مهم‌تر بوده. او برادری به نام یوناتان داشت که فرمانده عملیاتی یگان ویژه بود و در حال اجرای یک عملیات در اوگاندا کشته شد. نتانیاهو در واقع نان کشته شدن او را می‌خورد. به بیان دقیق‌تر نتانیاهو بحران افتخار خونین دارد و در پی حل این بحران است.
این بحران افتخار البته درد شخصی نتانیاهو است، اما مابازایی عمومی هم دارد. ناکامی در جنگ ۳۳ روزه و دو نبرد پیشین غزه بسیاری از صیونیست‌ها را سخت خراشیده است. آنها عادت داشته‌اند خود را شکست‌ناپذیر و پیروز همه‌ی میدان ها ببینند و این اسطوره‌ی پیروزی در هم شکسته است. اینها هم بحران افتخار خود را دارند و با حمایت از تهاجم زمینی به غزه منتظر اند تا این بحران کنار برود و اسطوره‌ی پیروزی همیشگی به جای خودش بازگردد. اینان تحت فشار ترس نهادینه‌شده از سوی حکومت و تحقیر خودپنداشته‌ی ناشی از پیروز نشدن، دیوانه‌وار خواهان تک‌گل پیروزی نتانیاهو در غزه هستند.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۱
در سال ۲۰۰۵ دو اسرائیلی به نام‌های نِوِه گوردون (دکترای سیاست و حکومت در دانشگاه بن گوریون) و دَنی فیلک (مدرس دانشکده‌ی سیاست و حکومت دانشگاه بن گوریون) مقاله‌ای نوشتند با عنوان «حماس و تخریب جامعه‌ی خطرپذیر» (۱) که در آن توان حماس برای بنا کردن یک جامعه‌ی در خطر را بررسی کرده بودند و نهایتا حماس را در بنا کردن جامعه‌ی در خطر موفق دانسته بودند. معنای این حرف این است که حماس توانسته است یک الگوی عملی از جامعه‌ای که میتواند در خطر «زنده بماند» و مقاومت کند به هر کس که رژیم صیونیستی دشمنش است معرفی کند. به نظر می‌رسد یکی از دلایل نتانیاهو برای حمله‌ی با تمام قوا به غزه شکستن این الگو است.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۲
دکتر سارا روی، محقق آمریکایی غزه و حماس در مرکز مطالعات خاورمیانه‌ای هاروارد، پژوهش‌هایش درباره‌ی غزه را در چند کتاب منتشر کرده است. یکی از این کتاب‌ها «حماس و جامعه‌ی مدنی در غزه» (۲) است. روی در این کتاب که در سال ۲۰۱۳ منتشر کرده است، نشان می‌دهد که حماس موفق شده با خوانشی بومی و نه لزوما مذهبی از یک جامعه‌ی مدنی نمونه‌ای از این جامعه‌ی مدنی را در غزه بنا کند. جامعه‌ای که در آن نهادهای اجتماعی مانند جامعه‌های مدنی غربی فعالیت می‌کنند و اداره‌ی بسیاری از امور اجتماعی را بر اساس مشارکت‌های مردمی ممکن می‌کنند. این نیز از دید نتانیاهو الگوی خطرناکی است که باید نابود شود.
جامعه‌ی نمونه‌ی غزه تحت رهبری حماس - ۳
روی در ۱۹۹۵ نیز کتابی منتشر کرده با نام «نوار غزه: اقتصاد سیاسی ضد-توسعه» (۳)، در این کتاب روی برای اولین بار مفهوم نوین ضد-توسعه (de-development) را معرفی کرد. او نشان داده سیاست رژیم صیونیستی در برابر فلسطینی‌ها در ظاهر تشویق‌گرانه است اما از ارتباط اقتصادی فلسطینی‌ها با آنان برای فلسطینی ها آب توسعه گرم نمیشود، چرا که سیاست دقیق این رژیم در مواجهه با اقتصاد فلسطین بر «ضد-توسعه» مبتنی است. سیاستی که در سکوت تمام امکان‌های واقعی توسعه را از دسترس فلسطین دور نگاه می‌دارد تا هیچ شکلی از توسعه در مناطق فلسطینی محقق نشود.
در سال ۲۰۱۲ پژوهشگری به نام گای برتن در مرکز مطالعات توسعه‌ی دانشگاه بئرزیت فلسطین، مقاله‌ای نوشت با عنوان «حماس و دیدگاهش درباره‌ی توسعه» (۴) که در آن نشان داد حماس به آنچه روی آن را «ضد-توسعه»ی اسرائیلی نامیده فائق شده و توانسته الگوی توسعه‌ی تحت اقدامات بازدارنده‌ی اسرائیل را در غزه طراحی و اجرا کند. این نیز برای نتانیاهو خطری جدی است. اگر «ضد-توسعه» در سکوت کاری نکرد، باید در هیاهوی اسلحه‌ها اجرایش کرد. توسعه‌ی اقتصادی در غزه موقوف. این انگیزه‌ی بعدی نتانیاهو در حمله به غزه است.
نتانیاهو و نیاز به دو دشمن
در عین حال این نیز حقیقتی است که نتانیاهو برای حفظ سلطه‌ی داخلی خود، ناچار است صیونیست‌ها را به طور مداوم از دو دشمن بترساند، دشمنی با قابلیت هسته‌ای در دوردست (ایران) و دشمنی نه چندان قوی اما نزدیک، دشمنی که درست پشت در خانه ایستاده است، دشمنی در غزه به نام حماس.
به همین دلیل نتانیاهو در برابر انتخابی سخت قرار گرفته است؛ حماس را و مردم غزه را ریشه‌کن کند و به کار استخراج گاز بپردازد، یا به حماس و غزه با خشونت بسیار ضربه بزند، اما کارشان را یکسره نکند و برای ترساندن اسرائیلی‌ها نگاهشان دارد.
به نظر می‌رسد نتانیاهو به دنبال راه حلی دوگانه است. نه از منافع ورود زمینی به غزه میگذرد و نه غزه و حماس را نابود خواهد کرد. غزه و حماس روزهای سخت و خونینی را در مواجهه با رژیمی پیش رو دارند که از هیچ خشونت و رفتار وحشیانه و غیرانسانی‌ای ابا ندارد.
غزه بهشت نیست، زیستگاه انسان‌ها است
معنای آنچه درباره‌ی موفقیت‌های حماس در ساختن جامعه‌ی غزه خواندید، این نیست که غزه بهشت است. برعکس، معنایش این است که غزه جهنمی نیست که رژیم صیونیستی طراحی کرده بود تا با آن به کسانی که به دشمنی برگزیده بود پیام تهدیدش را برساند. حالا حماس با واقع‌بینی و نیفتادن در دام مطلق‌انگاری ظاهرا دینی‌ای که استعدادش را داشت، غزه را بازتعریف و بازسازی کرده و امروز غزه زیستگاهی انسانی است که نشان داده حتی با امکانات حداقلی میتوان انسانی و زمینی زیست و این نتانیاهو و رژیم صیونیستی را خشم‌گین میکند.
۱. Hamas and the Destruction of Risk Society, Neve Gordon, Dani Filc,Constellations Volume ۱۲, No ۴, ۲۰۰۵.
۲. Hamas and Civil Society in Gaza: Engaging the Islamist Social Sector, Sara Roy, ۲۰۱۳, Princeton Studies in Muslim Politics.
۳. The Gaza Strip: The Political Economy of De-Development, Sara Roy, ۱۹۹۵, Institute for Palestine Studies.
۴. Hamas and its Vision of Development, Guy Burton, Third World Quarterly, Volume ۳۳, Issue ۳, ۲۰۱۲.
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۱:۴۹:۰۶
من اینا که نوشتید را نمی دانم فقط میدانم یک عده زن وبچه وپیر وجوان مسلمان مظلومانه در حال قتل عام هستند وهیچ راهی برای حمایت آنها در برابر زرادخانه اسرائیل نیست ! من می دانم از کشته شدن این مردم دو گروه سود می برند 1 - صهیونیستها 2- کسانی که این مردم را سپری کرده اند برای رسیدن به مقاصد سیاسیشان ! (2266785) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۳:۰۰:۲۶
بله. شما نمی‌دانید. متاسفانه خواندن هم به شما کمک نمی‌کند بدانید. شما یک عبارت شنیده‌اید و تکرارش به دهانتان شیرین میآید: «کسانی که این مردم را سپری کرده‌اند برای رسیدن به مقاصد سیاسیشان».
ظاهرا خود این مردم حماس را می‌پسندند. به حماس رای می‌دهند. و در کنار حماس ایستاده‌اند. شما بیش از این مردم خیرشان را می‌خواهید؟ شما جایگاهی بالاتر از یک ملت در تعیین سرنوشتشان برای خود قائل هستید؟ (2266896) (alef-14)
ظاهرا خود این مردم حماس را می‌پسندند. به حماس رای می‌دهند. و در کنار حماس ایستاده‌اند. شما بیش از این مردم خیرشان را می‌خواهید؟ شما جایگاهی بالاتر از یک ملت در تعیین سرنوشتشان برای خود قائل هستید؟ (2266896) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۴:۴۶:۵۱
به خدا فهمیدنش سخت نیست. این مردم میخوان تا آخرین قطره خونشون از سرزمینشون در برابر این آدمخوارها دفاع کنند. به خدا این به معنای سپر انسانی شدنشون نیست. اگر ذهنتون قدرت تحلیل مسائل رو نداره انقدر به اراجیف شبکه های ماهواره ای و به خصوص بی بی سی که خود مردم انگلیس ازش شاکی اند گوش ندید. فقط یک لحظه فکر کنید چنین اتفاقی خدای نکرده در ایران ما می افتاد، آیا سرزمینمون رو دودستی تقدیم می کردیم؟ یا با چنگ و دندون جلوشون می ایستادیم؟ همونطور که در جنگ 8 ساله ایستادیم. خداوند به همه ما عقل داده... کمی ازش استفاده کنیم بد نیست.... (2267196) (alef-13)
hamvatan
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۵:۳۴:۰۳
اصحبت شما درست هست اگر کشورهایی که به اصطلاح پشتیبان فلسطین هستند به جای دادن موشک و تسلیحات می آمدند و مقدمات صلح را فراهم میکردند شاهد این درگیری ها نبودیم ،اسرائیل حامی داره به نام آمریکا یزرگترین قدرت سیاسی اقتصادی و نظامی اینو درک کنید که دادن تسلیحات به فلسطین به نفع فلسطینی ها نیست دارید میبینید همین موشک ها بلای جونشون شده کار یکنید که صلح برقرار بشه . (2267306) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۶:۱۶:۳۹
ادرس خونتونو بده بیام بندازمت بیرون بعد بشینیم برای مذاکرات صلح.شما برو مسافر خونه منم تو خونت میشینم...این ساده ترین مثال بود برای اینکه سطح فکر شما به ان برسد (2267447) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۱:۵۰:۲۵
ای نتانیاهو الهی مرض لاعلاج بگیری.انشالله نسلت منقرض شود.انشالله تیکه تیکه شوید.
نمیدونم واقعا از این همه خونخواهی و وحشی بازی های اسرائیل چه بگویم ولی انشالله به حق این ماه عزیز خدا به داد مردم غزه برسد و اسرائیلی ها را تکه تکه کند.ای کاش زمان ما هم پیامبری بود تا با معجزه اش مردم اسرائیل را به بدترین شکل عذاب مبتلا میکرد.
خدایا به حق مولایمان علی (ع) به داد مردم بی پناه غزه خصوصا کودکان آنها برس.مگر آنها چه گناهی کرده اند.
واقعا دل هر انسانی با دیدن این صحنه ها به درد میآید.
الهی آمین (2266788) (alef-14)
نمیدونم واقعا از این همه خونخواهی و وحشی بازی های اسرائیل چه بگویم ولی انشالله به حق این ماه عزیز خدا به داد مردم غزه برسد و اسرائیلی ها را تکه تکه کند.ای کاش زمان ما هم پیامبری بود تا با معجزه اش مردم اسرائیل را به بدترین شکل عذاب مبتلا میکرد.
خدایا به حق مولایمان علی (ع) به داد مردم بی پناه غزه خصوصا کودکان آنها برس.مگر آنها چه گناهی کرده اند.
واقعا دل هر انسانی با دیدن این صحنه ها به درد میآید.
الهی آمین (2266788) (alef-14)
مودی
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۳:۰۵:۴۲
در کشتار و وحشی گری صهیونیست ها هیچ شکی نیست و اینکه آرزو دارند که غزه و تمام مردمانش را از بین ببرند... اما اینکه نویسنده محترم این چنین نوشته است که انگار این آرزو قابل دست یافتن در هر لحظه ای است که سران رژیم اشغالگر قدس اراده کنند و کافی است که تانکها را روانه غزه کنند با واقعیت میدانی و وضعیت امروز منطقه و جهان تطبیق ندارد....
توجه کنید که هم اینک که حدود دوهفته از این تهاجم وحشیانه میگذرد آمار کشته های فلسطینی حدود 600 نفر و زخمی ها نیز بیش از 2000 نفر رسیده اند.... بار روانی و تبلیغاتی که این تعداد شهدا و زخمی های فلسطینی با توجه به پخش آنها از شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای بر این رژیم وحشی و حامیان غربی آنها وارد کرده است بسیار سنیگین است و حداقل حامیان آنها را در سخن وادار به واکنش کرده است.اگر چه بسیاری از رسانه های طرفدار غرب سعی در وارونه جلوه دادن و یا کم کردن از شدت وحشی گری صهیونیستها در قاب رسانه خود دارند اما کم نیستند رسانه هایی که این جنایات را منعکس کرده و امکان دیدن آنرا تقریبا برای بخش بزرگی از مردم زمین فراهم کرده اند.( همه میدانند که دیگر امکان پنهان کردن اینگونه جنایات و حملات و کشتارهای وحشیانه بسیار سخت است و دردمندانه و مظلومانه باید گفت که آن زمان که دیوانه وحشی مانند صدام معدوم فقط در یک روز با حمله شیمیایی به مردم مظلوم و بیگنان هموطنمان در سردشت صدها نفر را به شهادت رساندو هزاران نفر نیز مصدوم شدند گذشته و سپری شده است و بر این همه مظلومیت و تنهایی ما در جنگ 8 ساله باید گریست مظلومیتی که هیچکس در جهان در زمان وقوع این جنایات و حتی سالها بعد از آن خبری از آن نداشتند)
از طرف دیگر مردم این کشور جعلی چون به سودای ارض موعود و امن و بدون ترس به آین سرزمین آمده اند تحمل و طاقت تلفات دادن حتی به میزان کم و استرس و ترس حملات موشکی و... را اصلا ندارند و احتمال اینکه روند مهاجرت به این کشور جعلی سریعا معکوس گردد بسیار است کما اینکه در جریان جنگ 33 روزه سال 2006 این رژیم علیه حزب ا... لبنان عملا این اتفاق افتاد و تاثیر زیادی بر مهاجرت صهیونیست ها گذاشت....
از سوی دیگر علیرغم سکوت همراه با رضایت و تایید پشت پرده بسیاری از سران مرتجع و وابسته عرب در قبال این جنایات ، در صورتیکه این کشتار ادامه پیدا کند و فشار افکار عمومی و خشم ملت های عرب به مرحله خطرناکی برسد ناچار هستند برای حفظ ظاهر و حتی حفظ موقعیت خود هم که شده به نحوی مداخله نمایند و حداقل ژست کمک به مردم غزه را بگیرند...
از همه اینها گذشته حماس نشان داده که در هر نوبت تجاوزات صهیونیستها حرفهای تازه و روشها و امکانات جدیدی را در نبرد رو میکند و مانند گذشته فقط یک حریف کاملا دست و پا بسته نیست و میتواند باوارد کردن تلفات به نظامیان و شهرک نشین های صهیونیست تجربه تلفات و هراس و ناامنی رابه آنان بچشاند. بگذریم از اینکه ایران به عنوان پشتیبان حماس و جهاد اسلامی فلسطین امکانات و ظرفیتهایی دارد که اگر کار به مراحل خطرناکتری برسد چه بسا استفاده وسیع تر و بیشتری از آن بکند (2266908) (alef-14)
توجه کنید که هم اینک که حدود دوهفته از این تهاجم وحشیانه میگذرد آمار کشته های فلسطینی حدود 600 نفر و زخمی ها نیز بیش از 2000 نفر رسیده اند.... بار روانی و تبلیغاتی که این تعداد شهدا و زخمی های فلسطینی با توجه به پخش آنها از شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای بر این رژیم وحشی و حامیان غربی آنها وارد کرده است بسیار سنیگین است و حداقل حامیان آنها را در سخن وادار به واکنش کرده است.اگر چه بسیاری از رسانه های طرفدار غرب سعی در وارونه جلوه دادن و یا کم کردن از شدت وحشی گری صهیونیستها در قاب رسانه خود دارند اما کم نیستند رسانه هایی که این جنایات را منعکس کرده و امکان دیدن آنرا تقریبا برای بخش بزرگی از مردم زمین فراهم کرده اند.( همه میدانند که دیگر امکان پنهان کردن اینگونه جنایات و حملات و کشتارهای وحشیانه بسیار سخت است و دردمندانه و مظلومانه باید گفت که آن زمان که دیوانه وحشی مانند صدام معدوم فقط در یک روز با حمله شیمیایی به مردم مظلوم و بیگنان هموطنمان در سردشت صدها نفر را به شهادت رساندو هزاران نفر نیز مصدوم شدند گذشته و سپری شده است و بر این همه مظلومیت و تنهایی ما در جنگ 8 ساله باید گریست مظلومیتی که هیچکس در جهان در زمان وقوع این جنایات و حتی سالها بعد از آن خبری از آن نداشتند)
از طرف دیگر مردم این کشور جعلی چون به سودای ارض موعود و امن و بدون ترس به آین سرزمین آمده اند تحمل و طاقت تلفات دادن حتی به میزان کم و استرس و ترس حملات موشکی و... را اصلا ندارند و احتمال اینکه روند مهاجرت به این کشور جعلی سریعا معکوس گردد بسیار است کما اینکه در جریان جنگ 33 روزه سال 2006 این رژیم علیه حزب ا... لبنان عملا این اتفاق افتاد و تاثیر زیادی بر مهاجرت صهیونیست ها گذاشت....
از سوی دیگر علیرغم سکوت همراه با رضایت و تایید پشت پرده بسیاری از سران مرتجع و وابسته عرب در قبال این جنایات ، در صورتیکه این کشتار ادامه پیدا کند و فشار افکار عمومی و خشم ملت های عرب به مرحله خطرناکی برسد ناچار هستند برای حفظ ظاهر و حتی حفظ موقعیت خود هم که شده به نحوی مداخله نمایند و حداقل ژست کمک به مردم غزه را بگیرند...
از همه اینها گذشته حماس نشان داده که در هر نوبت تجاوزات صهیونیستها حرفهای تازه و روشها و امکانات جدیدی را در نبرد رو میکند و مانند گذشته فقط یک حریف کاملا دست و پا بسته نیست و میتواند باوارد کردن تلفات به نظامیان و شهرک نشین های صهیونیست تجربه تلفات و هراس و ناامنی رابه آنان بچشاند. بگذریم از اینکه ایران به عنوان پشتیبان حماس و جهاد اسلامی فلسطین امکانات و ظرفیتهایی دارد که اگر کار به مراحل خطرناکتری برسد چه بسا استفاده وسیع تر و بیشتری از آن بکند (2266908) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۶:۱۳:۳۱
جناب مودی نوشته اید: بگذریم از اینکه ایران به عنوان پشتیبان حماس و جهاد اسلامی فلسطین امکانات و ظرفیتهایی دارد که اگر کار به مراحل خطرناکتری برسد چه بسا استفاده وسیع تر و بیشتری از آن بکند .
یعنی کشته شدن خیل مردم بیگناه مرحله خطرناک حساب نمیشود ؟!!! (2267439) (alef-14)
یعنی کشته شدن خیل مردم بیگناه مرحله خطرناک حساب نمیشود ؟!!! (2267439) (alef-14)
سیّد امیر مهاجرانی
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۳:۳۰:۲۷
از غزّه پریشانم و آرام ندارم،
دیگر هوس میکده و جام ندارم.
گریان شدم از ناله آن کودک نالان،
من طاقت نالیدن ایتام ندارم.
یاربّ مددی صبر بس است کن فیکون کن،
تا کفر به تو بیش ز یک گام ندارم.
دانم که تو این کفر به من خرده نگیری،
حیرت زده ام، ایمنی از دام ندارم.
آن روز که ظالم به عزایش بنشانی،
دانم که رسد، خرده به ایّام ندارم.
من "حرز" نظر کرده عشقم هم از این رو،
آسودگی از حمله آلام ندارم.
دانی که چرا وز چه "امیر"م به خرابات?
چون شهوت زور و زر و هم نام ندارم. (2266958) (alef-14)
دیگر هوس میکده و جام ندارم.
گریان شدم از ناله آن کودک نالان،
من طاقت نالیدن ایتام ندارم.
یاربّ مددی صبر بس است کن فیکون کن،
تا کفر به تو بیش ز یک گام ندارم.
دانم که تو این کفر به من خرده نگیری،
حیرت زده ام، ایمنی از دام ندارم.
آن روز که ظالم به عزایش بنشانی،
دانم که رسد، خرده به ایّام ندارم.
من "حرز" نظر کرده عشقم هم از این رو،
آسودگی از حمله آلام ندارم.
دانی که چرا وز چه "امیر"م به خرابات?
چون شهوت زور و زر و هم نام ندارم. (2266958) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۴:۲۶:۱۴
يك طرخ تحقيقاتي هم براي شما دازم :
جديدا موجي راه افتاده كه چرا بايد فلسطين براي ما مهم باشد !
بعد از تحقيق بسيار دريافتم كه دليل مخالفت اين عده كه متاسفانه كم هم نيستند رفتار دولت خودمان است .
يعني بعد از اينكه مردم از تلوزيون دولتي دور شده اند و سرگرمي خود را در جاي ديگري مي جويند ، بعد از اينكه اخبار را هم از منابع خارجي دنبل م يكنند ، رفتار دولتمان شده است معيار شناخت حق و باطل براي اينها .
يعني كافي است تلوزيون از مظلوميت فلسطينيان بگويد تا اينها يقين پيداكنند كه فلسطيني ها مظلوم نيستند .
تلوزيون بگويد اسرائيلي ها وحشي هستند تا اينها مطمئن هستند وحشي نيستند ، تا چند وقت ديگر اگر تلوزيون اعلام كند الان ساعت 12 ظهر است اينها يقين دارند كه 12 شب است و اين است نتيجه جدا افتادن بين مردم و رسانه هاي وطني كه متاسفانه صداوسيما كوچكترين تلاشي براي ترميم اين اعتماد ويران شده نمي كند (2267123) (alef-14)
جديدا موجي راه افتاده كه چرا بايد فلسطين براي ما مهم باشد !
بعد از تحقيق بسيار دريافتم كه دليل مخالفت اين عده كه متاسفانه كم هم نيستند رفتار دولت خودمان است .
يعني بعد از اينكه مردم از تلوزيون دولتي دور شده اند و سرگرمي خود را در جاي ديگري مي جويند ، بعد از اينكه اخبار را هم از منابع خارجي دنبل م يكنند ، رفتار دولتمان شده است معيار شناخت حق و باطل براي اينها .
يعني كافي است تلوزيون از مظلوميت فلسطينيان بگويد تا اينها يقين پيداكنند كه فلسطيني ها مظلوم نيستند .
تلوزيون بگويد اسرائيلي ها وحشي هستند تا اينها مطمئن هستند وحشي نيستند ، تا چند وقت ديگر اگر تلوزيون اعلام كند الان ساعت 12 ظهر است اينها يقين دارند كه 12 شب است و اين است نتيجه جدا افتادن بين مردم و رسانه هاي وطني كه متاسفانه صداوسيما كوچكترين تلاشي براي ترميم اين اعتماد ويران شده نمي كند (2267123) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۶:۱۷:۴۴
طرحتو ارسال کن برای سازمان فضایی ناسا.خیلی پیچیدس ما نمیفهمیم (2267454) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۴:۲۷:۵۶
تنها دلیل این حمله این است که اسرائیل و صهیونیست ها ذاتا توسعه طلب ووخون خوار و جنایتکارند .
البته وقتی که جهان اسلام مبتلا به سرطان و طاعون وهابیت و داعش است وقتی رهبران جهان اسلام به فکر خیانت به ملت های خود هستند وقتی که عربستان سعودی با همکاری آمریکا و اسرائیل در مصر کودتا میکند ووقتی که خون ملت عراق و سوریه با اشاره همین رهبران بر زمین ریخته میشود . چه انتظاری از صهیونیست های بدتر از هیتلر میتوان داشت .
جنایتکاران صهیونیست در این بحران راحتر خون ریخته و کشتار مکنند و ملت مظلوم فلسطین را به اتش میکشند .
گلی به جمال سیاه روی داعش و وهابیون ،
راستی ، داعشی ها و وهابیون در این جنگ نمی خواهید با پیامبر هم سفره شوند ؟ شاید قاشق هایشان را گم کرده اند . ننگ و نفرت بر داعش ، وهابیت و صهیونیست های بدتر از هیتلر که همگی با هم همراه شیطان در جهنم جمع خواهید شد . (2267133) (alef-14)
البته وقتی که جهان اسلام مبتلا به سرطان و طاعون وهابیت و داعش است وقتی رهبران جهان اسلام به فکر خیانت به ملت های خود هستند وقتی که عربستان سعودی با همکاری آمریکا و اسرائیل در مصر کودتا میکند ووقتی که خون ملت عراق و سوریه با اشاره همین رهبران بر زمین ریخته میشود . چه انتظاری از صهیونیست های بدتر از هیتلر میتوان داشت .
جنایتکاران صهیونیست در این بحران راحتر خون ریخته و کشتار مکنند و ملت مظلوم فلسطین را به اتش میکشند .
گلی به جمال سیاه روی داعش و وهابیون ،
راستی ، داعشی ها و وهابیون در این جنگ نمی خواهید با پیامبر هم سفره شوند ؟ شاید قاشق هایشان را گم کرده اند . ننگ و نفرت بر داعش ، وهابیت و صهیونیست های بدتر از هیتلر که همگی با هم همراه شیطان در جهنم جمع خواهید شد . (2267133) (alef-14)
۱۳۹۳-۰۴-۳۱ ۱۸:۵۲:۲۹
اسراییل یه سگ هاره و طبیعتش وحشیه اما اگه کسی که می دونه زورش به سگ هار نمی رسه و اگه تحریکش کنه خودش و اطرافیانش رو می کشه و با وجود این بیاد و به طرف سگ وحشی هی سنگ پرت کنه که تازه اونم اصلا به سگه نخوره اینجا مقصر اصلی اون سگ هاره یا اون کسی که سگ رو تحریک کرده؟ (2267931) (alef-14)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
