کد مطلب: 489040
امتیاز خاص اقتصادی به فرانسه دراولین قرارداد نفتی IPC
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۳ تير ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۳۸
روز گذشته، ایران با گروه فرانسوی توتال که به همراه شرکت چینی «سیان سی پی آی» یک کنسرسیوم بین المللی را تشکیل می‌دهد، قراردادی به ارزش چهار میلیارد و هشتصد میلیون دلار برای توسعه میدان گازی پارس جنوبی امضا کرد. اولین قرارداد مطابق با الگوهای جدید قراردادنفتی IPC است. قراردادهایی که از ابتدا با حاشیه‌های زیادی همراه بود.
IPC یکی از دردسرسازترین پروژه‌های وزارت نفت در دولت یازدهم است. برخی کارشناسان هنوز هم نتوانسته‌اند بعد از 17 ویرایش و اصلاحاتی که روی پیش‌نویس این قراردادها اعمال شد، آن را هضم کنند و به نفع منافع ملی کشور بدانند. تا جایی که کار به دفتر مقام معظم رهبری و سازمان بازرسی کل کشور رسید و از سوی دفتر رهبرانقلاب به آقای زنگنه تذکر داده شد و درخواست اصلاح صورت گرفت و رهبری هم در سخنرانی رسمی اعلام کردند که تا این اشکالات رفع نشده، دولت قراردادی امضاء نکند.
آقای بیژن نامدار زنگنه در مراسم امضای قرارداد نفتی با توتال، سخنرانی خود را با جمله «امیدوارم مرحله‌ای تازه در صنعت نفت رقم بخورد» آغاز کرد و گفت:« در انتخابات ۲۹ اردیبهشت مردم به ما گفتند که عملکرد ما در نفت به عنوان بخشی از دولت مورد تاییدشان است. امضای قرارداد با توتال تحولی در صنعت نفت است که قطعاً دستاورد برجام و انتخابات ریاست جمهوری است.»
قرارداد توسعه فاز11پارس جنوبی با شرکت بدسابقه توتال فرانسه، در حالی امضا شد که هنوز ماده8 مصوبه دولت درباره تعیین سازوکار رعایت ملاحظات امنیتی و حفاظتی درهمکاری باشرکت‌های بین‌المللی اجرایی نشده و از سویی دیگر توتال نقش مهمی در تأخیر طولانی مدت به وجود آمده در توسعه فاز 11 پارس جنوبی ایفا کرده است و بر خلاف توافقنامه با ایران در سال 79، توسعه مرزی‌ترین فاز پارس جنوبی، 8 سال به تأخیر افتاد و در سال 87، توتال اعلام کرد که ریسک سرمایه
در مراودات بین المللی اگر کشوری امتیازات اقتصادی دریافت می‌کند، امتیازهای سیاسی به کشور مقابل می‌دهد اما در برخورد فرانسه با ایران، این موضوع صادق نیست فلذا نمی‌شود که امتیاز اقتصادی داده و امتیازی نگیریم
با توجه به سهم حداقلی طرف ایرانی در این کنسرسیوم، چگونه جایگاه مدیریتی و نقش آفرینی ایرانیان طی ۲۵سال آینده حفظ خواهد شد؟
در این قرارداد جایگاه شرکت ایرانی ما حداقلی است و کلاً مدیریت در اختیار طرف مقابل است و در واقع ما جایگاه خاصی از نظر مدیریت نداریم. همانطور که می دانید بخش کوچکی از این کنسرسیوم در اختیار شرکت ایرانی است و بخش اعظم آن در اختیار شرکت توتال و طرف چینی است.
چه نوع تکنولوژی و در چه فرایندی و چگونه در قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی به طرف ایرانی منتقل خواهد شد؟
ما در کشور، به کرات سکوهای مختلف نفتی را ساخته و نصب کرده‌ایم؛ از سوی دیگر عمده فازهای پارس جنوبی از سوی شرکت‌های ایرانی توسعه پیدا کرده است. در زمان تحریم شرکت‌های خارجی رفتند و این شرکت‌های ایرانی بودند که پارس جنوبی را توسعه دادند. از سویی دیگر فاز 11 پارس جنوبی از آخرین فازهای این مجموعه است و شرکت‌های ایرانی در شرایطی دشوار و سخت، فازهای مختلف آن را توسعه دادند فلذا به نظر نمی‌رسد که شرکت توتال تکنولوژی خاصی را به طرف ایرانی منتقل کند چراکه مهندسان ایرانی خود به تکنولوژی‌های سکوسازی و غیره رسیده و بارها آن را اجرایی کرده‌اند. تکنولوژی‌هایی که قرار است به طرف ایرانی منتقل شوند، تکنولوژی‌های نوین یا دست نیافته‌ای نیستند که بخواهیم بگوییم برای اولین بار انجام می‌شود.
با توجه به سوابق توتال در معطل نگه داشتن فاز ۱۱طی سالیان گذشته چه تضمین و تعهدی بر تکرار نشدن اتفاقات گذشته گرفته شده است؟
قراردادهای قبلی ایران با شرکت‌های خارجی، قراردادهای «بای بک» بود که ایران در این قراردادها آزادی عمل بیشتری داشت اما در قراردادهای جدید نفتی موسوم به IPC امتیازات زیادی به طرف مقابل داده و محدودیت‌هایی برای ما ایجاد شده است. برای مثال در قراردادهای «بای بک» اگر یک شرکت خارجی به تعهدات خود عمل نمی‌کرد ما مجاز بودیم کار را گرفته و به شرکت‌های دیگر واگذار کنیم اما در قراردادهای IPC نمی‌توان این کار را انجام داد و دست و بال ما بسته است.
از سویی دیگر شرکت توتال شرکتی است که در ایران و قطر روی پروژه نفتی مشترک این دو کشور کار می‌کند اما نکته‌اش این است که قرارداد توتال با شرکت قطری قرارداد PS است اما با ایران قرارداد IPC امضا کرده است؛ به همین دلیل ممکن است به‌خاطر منافعی که در قرارداد با قطر دارد، کارهایی را به نفع آن‌ها انجام دهد و خبرهایی درباره جابجایی
قراردادهای IPC قراردادهایی طولانی‌مدت از 25 سال تا 40 سال‌اند و این زمان کوتاهی نیست؛ برنامه‌ای است که دو تا سه دهه را در بر می‌گیرد، به همین دلیل از دولت انتظار می‌رفت که در امضای آن دقت‌های لازم را صورت داده و بعد از انجام اصلاحات در IPC و دریافت نظر نمایندگان و کارشناسان، این قرارداد به امضا می‌رسید
همچنین شرکت توتال سابقه خوبی در پارس جنوبی نداشت و در شرایط تحریم بر خلاف توافقنامه عمل کرد و از کشور رفت. به همین دلایل کارشناسان معتقدند که این قرارداد جدید با توتال عجیب است، آن هم در شرایطی که آزادی عمل ایران در این قراردادهای جدید کاهش یافته‌است.
به نظر شما در این قرارداد، مصوبه شورای عالی امنیت ملی در خصوص بند ۸ تدابیر مقام معظم رهبری و تأییدیه آن اخذ شده است؟
متاسفانه این قرارداد که روز گذشته به امضا رسید رسانه‌ای نشده است و ما تنها بر اساس اطلاعات گذشته می‌توانیم درباره آن قضاوت کنیم، اما پیش از این علاوه بر 8 بند تدابیر رهبری، بیش از 100 ایراد به قراردادهای جدید نفتی وارد شده بود که نمی‌دانیم قرارداد روز گذشته بر پایه اصلاحات این موارد امضا شده است یا خیر؛ اما به نظر می‌رسد که دولت در امضای این قرارداد تعجیل کرده است چراکه بسیار بر امضای قرارداد نفتی پافشاری می‌کرد تا شاید آن را به عنوان دستاورد دولت یازدهم نشان دهد. پیش از این، در این دولت هیچ قرارداد نفتی منعقد نشده و تنها در حد تفاهمنامه و توافقنامه بوده است، اما برای اظهارنظر درباره مفاد این قرارداد نفتی دولت باید آن را منتشر کند تا متخصصان و کارشناسان درباره آن نظر دهند.
با توجه به اینکه مفاد این قرارداد منتشر نشده و به گفته شما در امضای آن تعجیل شده است، این نگرانی وجود دارد که در برخی جاها سبب ضرر رساندن به منافع ملی کشور شود با توجه به اینکه توتال شرکت خوشنامی نیست و پیش از این کارشکنی‌هایی در توسعه فاز 11 پارس جنوبی داشته است؟
در قراردادهای «بای بک» قراردادها 4 تا 5 سال بود و شرکت‌ها بعد از انجام تعهدات خود پولشان را دریافت کرده و می‌رفتند اما قراردادهای IPC قراردادهایی طولانی‌مدت از 25 سال تا 40 سال‌اند و این زمان کوتاهی نیست؛ برنامه‌ای است که دو تا سه دهه را در بر می‌گیرد، به همین دلیل از دولت انتظار می‌رفت که در امضای آن دقت‌های لازم را صورت داده و بعد از انجام اصلاحات در IPC و دریافت نظر نمایندگان و کارشناسان، این قرارداد به امضا می‌رسید.
این روزها مراودات ما با کشور فرانسه بیشتر شده است و به نظر می‌رسد امضای قرارداد با شرکت فرانسوی توتال تا حدی هم سیاسی باشد. برای مثال عمده قراردادهای خودروسازی ما هم با فرانسه است و جزء اولین کشورهایی است که دولت تصمیم دارد شریک تجاریمان باشد، اما نباید فراموش کرد که آن‌ها ملاحظاتی را فراموش نمی‌کنند؛ برای مثال فردای سفر دکترظریف به فرانسه و حضورش در کاخ الیزه، پاریس میزبان میتینگ منافقین بود؛ پس خیلی نباید به مراودات سیاسی با این کشور خوشبین بود و توقع داشت که فرانسه گروه‌های مخالف و معارض ما را کنار بگذارد، چراکه در مراودات بین المللی اگر کشوری امتیازات اقتصادی دریافت می‌کند، امتیازهای سیاسی به کشور مقابل می‌دهد اما در برخورد فرانسه با ایران، این موضوع صادق نیست فلذا نمی‌شود که امتیاز اقتصادی داده و امتیازی نگیریم. این بده بستان ایراد دارد و در عرف بین الملل هم نیست، به نظر می‌آید دولت باید در این موارد دقت کند.
کلمات کلیدی : توتال+ قرارداد نفتیIPC +فاز11پارس جنوبی
۱۳۹۶-۰۴-۱۳ ۱۳:۴۶:۱۵
تو رو بس کنید،یکم کمک کنید به دولت،حتی با نقد نه با حرف های غیر منطقی (4458314) (alef-11)
رضا
۱۳۹۶-۰۴-۱۳ ۱۴:۰۵:۰۳
اقا برای این مملکت دل نسوزون. چرا که الان یه عده میان میگن شما چشم ندارین پیشرفت این دولت و ملت وببین. برادر تعصب بیجا همون جهله. وقتی یه قراردادی به ضرر کشوره ، ایا باید به هر نحوی از وضع کننده قرار داد بازهم دفاع کرد؟؟؟؟؟ (4458342) (alef-11)
از سار کاشان
۱۳۹۶-۰۴-۱۳ ۱۵:۴۱:۱۵
از این سرمایه‌گذاری ها ، استقبال باید کرد . (4458511) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۴-۱۳ ۱۶:۲۴:۰۵
ترکمانچای هم اینطور نبود. ی قرار داد بدتر از برجام (4458579) (alef-11)
۱۳۹۶-۰۴-۱۳ ۱۷:۳۸:۴۵
قرارداد ترکمانچای بسته شده؟؟ داریم کجا میریم؟؟؟ (4458649) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
