توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 318286
کاشته های دیگران, داشته های ما
بخش تعاملی الف - بهروز ساریخانی
تاریخ انتشار : شنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۱۸


ظاهرا ماجرا از زمانی شروع شد که ما برای فوتبال ملی مان افتادیم دنبال مربیان درجه یک خارجی. اما آقای کی روش این ابتکار را به سطح بالاتری سوق داد: کشف بازیکنان خارجی با شناسنامه ایرانی!؟

سال ها پیش وقتی هنوز ذوق و شوق فوتبال بود, خوانده بودیم که بزرگان فن مثل مرحوم دهداری وقتی پایه تیم "هما" را می گذاشت در مصاحبه ای با مجله "دنیای ورزش" گفته بود که تصمیم دارد یک تیم نوپا را با استفاده از نوجوانانی بسازد که تنها ویژگیشان علم و برنامه پذیری باشد.

سال ها گذشت تا در آستانه انقلاب, همه شاهد بودند که چگونه نهالی که به همت و درایت دهداری غرس شده بود, ارکان اصلی یکی از بهترین تیم های ملی تاریخ فوتبال کشورمان را تشکیل داده است.

متاسفانه ده ها سال است که – نه فقط در فوتبال – که در تمام زمینه های علم, صنعت و فن کارِ ما شده جستجو و تفاخر به کسانی که در جای-جایِ ناسا و Google و Apple و . . . سکاندار مراتب مهم مدیریت و علم و تحقیقات در دیگر کشورها هستند.

غرض خدای ناکرده به هیچ وجه خدشه به مراتب میهن دوستی ایرانیان خارج کشور نیست. بسیاری از ما اخبار متعددی از بزرگترین پزشکان و جراحان, مهندسین عالی مقام و دانشمندان و هنرمندانی دارند که چگونه بعد از سال ها زحمت و کوشش در غرب, تمام یا اکثر مایملک خود را جهت ساختمان یک بیمارستان یا . . . در شهر و روستای زادگاهشان اهدا کرده و از این بابت حتی مطالبه هیچ گونه سند و مدرک و نام و نشانی برای خود و اعوان و انصارشان هم نیستند.

تجربه نزدیک ۶۰ سال زندگی به من آموخته است آنچه حیاتی است, نه خواست و نیت مسئولین امر, بلکه سمتِ افکار عمومی جامعه است که می تواند کاری را کارستان, یا جائی را زارستان کند.

نسل ما سعادت آنرا داشت که به دنیائی گام بگذارد که برای بیان افکار عمومی, شبکه هائی اجتماعی بوجود آمده که نیازمند دانش و بوروکراسی خاصی نیست. مسلما مسئولیت اصلی با دولتمردان است که بلند نظرانه پایه گذار و حامی برنامه هائی باشند که افکار عمومی جامعه را تعالی می بخشد. بقول برتولت برشت اگر هر فرد در محدوده ای که کار و زندگی می کند, اگر خود را رهبر نپندارد, جامعه نخواهد توانست تنها به صرف دستور العمل و قوانین به اوج لازم برسد.

راه های کوتاه و میان مدت نه تنها بد نیستند, بلکه سخت لازمند تا جامعه با امید به راهش ادامه دهد. اما اگر این راه ها به محازات گامهای استراتژیک نباشد, نهایتش تردید است و یاس است و همین مهاجرت گل های سر سبد علم و اقتصاد و . . . فرهنگ !؟

- مزد آن گرفت جان برادر, که کار کرد!
 
کلمات کلیدی : بهروز ساریخانی
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.