کد مطلب: 313281
کتاب
حال و روز خنده دار جلال؛ درباره هشتمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد
بخش فرهنگ و هنر الف، ۷ آذر ۹۴
تاریخ انتشار : شنبه ۷ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۳۸
اختتامیه هشتمین دوره جایزه ادبی جلال همتمام شد اما درباره این دوره از جایزه جلال چه می‌توان گفت؟
مثلا می‌توان گفت که خدایی معلوم است جمهوری اسلامی با خودش چند چند است؟ یک روز نشر چشمه را توقیف می‌کند و روز دیگر دو تا دوتا جایزه ادبیات دینی و متعهد را می‌گذارد زیر بغلش!
یا می‌توان از صحبتهای وزیر ارشاد و دبیر جایزه در روز اختتامیه گفت. از اینکه دبیر جشنواره با اعتماد به نفس میگوید که طبق مر قانون و اساسنامه جایزه عمل کرده است و از آن طرف وزیر ارشاد میگوید جایزه جلال به همه جریانهای فکری ادبیات ایران بها داده است. و این دو حرف در حالی زده میشود که اساسنامه و آیین نامه جایزه جلال دو زار برای همه جریانهای فکری ادبیات ایران تره خرد نکرده است و به صراحت گفته است که این جایزه برای حمایت از ادبیات متعهد است! و حالا معلوم نیست باید پایبندی دبیر جایزه به اساسنامه را قبول کنیم یا پز آزاداندیشی تهوع آور جناب وزیر را؟
می‌توان باز هم از اتفاقات خود احتتامیه گفت. از اینکه وقتی یکی از داوران از جمعیت خواست به احترام راوی یکی از کتابها که جانباز است از جا برخیزند خیلی‌ها بلند نشدند و اتفاقا بیشتر جایزه گیرندگان از همین‌ها بودند!
می‌توان خندید به حال کسی که یک روز حاشیه‌نگار دیدارهای رهبر انقلاب بوده است و حالا سرخوشانه و پاس نان و نمکی که سر سفره دولت خورده است با ادبیات صاحب سفره، کلیدواژه‌های برآمده از ادبیات رهبر انقلاب را به سخره می‌گیرد و در اختتامیه جایزه میگوید: به خدا پناه می بریم از این که بخواهیم با مسکوت گذاشتن قوانین چاپ و نشر و بی اعتنایی به حقوق قانونی مولفان و مصنفان به خوشامد بولتن های فرهنگی خود بصیرت پندار گام برداریم یا ساز جایزه را به نت های شبه روشنفکری مخالف قانون کوک کنیم.
می‌توان از با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن روشنفکران برنده جایزه گفت که سکه‌ها را از جیب جلال بر می‌دارند و در عین حال علیه این جایزه حکومتی حرف می‌زنند و به ریش جلال و مسئولانش هم می‌خندند.
می‌توان از تدریس داستان نویسی در حاشیه این جایزه حکومتی(!) توسط کسی که سابقه بازداشت به علت فعالیت علیه همین حکومت را دارد گفت!
درباره جایزه جلال خیلی چیزها می‌توان گفت اما شاید مهمترین چیز این باشد که فردا روزی کسی یادش نخواهد آمد که چه کتابهایی در این جایزه مقام آورده‌اند کما اینکه کسی الان دیگر برگزیدگان دوره های دوم و سوم این جایزه چه کسانی بوده‌اند و بازار نشر ما هم وضعیتش جوری است که جایزه‌های ادبی و جشنواره‌ها را قرتی بازی می‌داند و کمترین وقعی به آنها نمی‌نهد و فروشش را بر اساس رای داوران آن تعیین نمی‌کند. اما این در تاریخ ثبت خواهد شد که برگزار کنندگان این جایزه چه بر سر آن آوردند و گرانترین جایزه ادبی ایران و یکی از گرانترین جایزه‌های ادبی جهان را که باید خرج تقویت ادبیات متعهد و ملی و خلاف جریان ترجمه و… می‌شد خرج چه کسانی کردند!
مثلا می‌توان گفت که خدایی معلوم است جمهوری اسلامی با خودش چند چند است؟ یک روز نشر چشمه را توقیف می‌کند و روز دیگر دو تا دوتا جایزه ادبیات دینی و متعهد را می‌گذارد زیر بغلش!
یا می‌توان از صحبتهای وزیر ارشاد و دبیر جایزه در روز اختتامیه گفت. از اینکه دبیر جشنواره با اعتماد به نفس میگوید که طبق مر قانون و اساسنامه جایزه عمل کرده است و از آن طرف وزیر ارشاد میگوید جایزه جلال به همه جریانهای فکری ادبیات ایران بها داده است. و این دو حرف در حالی زده میشود که اساسنامه و آیین نامه جایزه جلال دو زار برای همه جریانهای فکری ادبیات ایران تره خرد نکرده است و به صراحت گفته است که این جایزه برای حمایت از ادبیات متعهد است! و حالا معلوم نیست باید پایبندی دبیر جایزه به اساسنامه را قبول کنیم یا پز آزاداندیشی تهوع آور جناب وزیر را؟
می‌توان باز هم از اتفاقات خود احتتامیه گفت. از اینکه وقتی یکی از داوران از جمعیت خواست به احترام راوی یکی از کتابها که جانباز است از جا برخیزند خیلی‌ها بلند نشدند و اتفاقا بیشتر جایزه گیرندگان از همین‌ها بودند!
می‌توان خندید به حال کسی که یک روز حاشیه‌نگار دیدارهای رهبر انقلاب بوده است و حالا سرخوشانه و پاس نان و نمکی که سر سفره دولت خورده است با ادبیات صاحب سفره، کلیدواژه‌های برآمده از ادبیات رهبر انقلاب را به سخره می‌گیرد و در اختتامیه جایزه میگوید: به خدا پناه می بریم از این که بخواهیم با مسکوت گذاشتن قوانین چاپ و نشر و بی اعتنایی به حقوق قانونی مولفان و مصنفان به خوشامد بولتن های فرهنگی خود بصیرت پندار گام برداریم یا ساز جایزه را به نت های شبه روشنفکری مخالف قانون کوک کنیم.
می‌توان از با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن روشنفکران برنده جایزه گفت که سکه‌ها را از جیب جلال بر می‌دارند و در عین حال علیه این جایزه حکومتی حرف می‌زنند و به ریش جلال و مسئولانش هم می‌خندند.
می‌توان از تدریس داستان نویسی در حاشیه این جایزه حکومتی(!) توسط کسی که سابقه بازداشت به علت فعالیت علیه همین حکومت را دارد گفت!
درباره جایزه جلال خیلی چیزها می‌توان گفت اما شاید مهمترین چیز این باشد که فردا روزی کسی یادش نخواهد آمد که چه کتابهایی در این جایزه مقام آورده‌اند کما اینکه کسی الان دیگر برگزیدگان دوره های دوم و سوم این جایزه چه کسانی بوده‌اند و بازار نشر ما هم وضعیتش جوری است که جایزه‌های ادبی و جشنواره‌ها را قرتی بازی می‌داند و کمترین وقعی به آنها نمی‌نهد و فروشش را بر اساس رای داوران آن تعیین نمی‌کند. اما این در تاریخ ثبت خواهد شد که برگزار کنندگان این جایزه چه بر سر آن آوردند و گرانترین جایزه ادبی ایران و یکی از گرانترین جایزه‌های ادبی جهان را که باید خرج تقویت ادبیات متعهد و ملی و خلاف جریان ترجمه و… می‌شد خرج چه کسانی کردند!
مرجع : هفت راه
کلمات کلیدی : جایزه جلال آل احمد، ادبیات، علی جنتی
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
