در گذشته و بخصوص در قرن21 داشتن امنیت یکی از اصلیترین نیازهای بشر در دنیای کنونی است. امروزه وقتی نگاهی به کشورهای همسایه و حتی اروپا میاندازیم، اولین نکتهای که به ذهن خطور میکند، امنیت است.
امنیتی که در اکثر کشورهای جهان به آن خدشه وارد شده است. روزی نیست که خبری از انفجار بمب و یا اقدامی ترویستی در گوشه و کنار جهان، به ویژه در همین کشورهای همسایه مانند عراق، افغانستان، ترکیه، پاکستان و... در رسانهها منتشر نشود.
امنیت و اقتدار امروز مولفه ای است که به رابطه مردم و حکومت بستگی دارد و وقتی مردم از حکومت خود با حضور در صحنههای سیاسی و اجتماعی حمایت کنند، نشان دهند اقتدار آن کشور است. وقتی کشوری از هر جهتی مورد تهدید قرار گیرد، اینجاست، که ایثار و شهادتطلبی به امنیت و اقتدار یک کشور کمک میکند.
باید فرهنگ ایثار و شهادتطلبی را ترویج و جامعه را به سمت تلاش برای حفظ امنیت ملی سوق داد. در برهههایی از تاریخ، هر زمان که مردم ما از شهادتطلبی فاصله گرفتند، چیزی به نام امنیت ملی و اقتدار اصلاً وجود نداشته است. به نوعی همه اقتدار جهانی به مردم بر میگردد. به آنچه در گذشتهای نزدیک رقمزدهاند و هنوز هم بر آن عهد پایبندند. شهدا و ایثارگران ما توانستند روحیه ازجانگذشتگی و ایثار را در کالبد مردم دمیدهاند و مردم هنوز هم که هنوز است مهمترین نقش را در امنیت ملی و اقتدار جهانی دارند.
اما به حول قوه الهی ایران اسلامی، از امنیت که اصلیترین نیاز انسان، دارا و این نیاز مرهون رشادتها و ایثارگری های کسانی است که از خون و جان خود گذشته تا حتی یک وجه از خاک ایران اسلامی بهدست دشمن نیفتد. هر آنچه که امروز در کشور ما دایر و پابرجاست، همه به برکت خون شهیدان است.
این که شهیدان پس از پیامبران بالاترین درجه و رتبه را دارند و خداوند متعال میفرماید:
«« إِنَّ اللَّهَ اشْتَري مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفي بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِکُمُ الَّذي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ »
(به درستی که خداوند از مؤمنان جانها و مالهایشان را خریده، در مقابل این که بهشت از آن آنها باشد، در راه خدا کارزار می کنند و میکشند و کشته میشوند، این وعده حقی است که در تورات و انجیل و قرآن ذکر شده است و کیست که در عهدش از خدا وفادارتر باشد؟ پس به معاملهای که انجام دادهاید شادمان باشید و این همان رستگاری بزرگ است)
نکوداشت وزنده نگهداشتن یاد شهدای واجب الاحترام شهرمان، که به فرموده رهبر انقلاب اسلامی، کمتر از شهادت نیست، مصداق یاد خداست . چرا که این اسوههای حسنه ، مثل حقایق قرآن زندهاند و بالطبع دل هر شهید قرآن بالغی است که اسرار عالم در آن نهفته است.
حضرت امام(ره) معمار کبیر انقلاب اسلامی در 22 اسفندماه 1358 با درایت و آیندهنگری درحالیکه هنوز خبری از جنگ تحمیلی نبود به دلیل دستور تشکیل بنیاد شهید و ایثار گران را دادند زیرا برای ادامه راه نیاز به روحیه ایثارگری و شهادتطلبی داشت.
22 اسفند سالروز تأسیس بنیاد شهید و امور ایثارگران است که از سال 1392 بهعنوان روز شهدا در تقویم سراسری کشور نامگذاری شد؛ شورای عالی انقلاب فرهنگی 22 اسفند را روز شهید نامگذاری کرد تا به طور ویژه به مقام شهدا توجه شود. در واقع روز شهید در 22 اسفندماه و پر شهیدترین ماه سال واقع شده است، همچنین 13 درصد شهدای سالانه ما در اسفندماه به شهادت رسیدهاند.
هدف از نامگذاری این روز، احیا و ترویج فرهنگ شهادت است، چرا که شهدا مثل ستارگان درخشان در شب تار میدرخشند و پرده ظلمت و گمراهی را میدرند و حق از باطل را، سره از ناسره را، واصل از فرع را برای ما نمایان می سازند. و از مشتبه شدن حق ممانعت مینمایند .
متأسفانه هستند فرد یا افرادی که از روی بیخبری وعدم بصیرت و یا بعضاً از روی عناد و لجاجت، ساز دشمنان را کوک و در آن میدمند ، وبر خلاف واقعیت، فرهنگ شهادت را به معنای خشونتطلبی و کشتار و جنگ و ظلم و یادآوری بدیهای جنگ تعریف، و به خورد مخاطبان خاص خود میدهند؛ درحالیکه فرهنگ شهادت یعنی فرهنگ خدامحوری و توحید مداری، اخلاقمداری، تکلیف پذیری، ولایتمداری و ولایتپذیری است.
افزون بر این ترویج فرهنگ ایثار و شهادت سبب مصون ماندن جامعه از آسیبهای فرهنگی و اجتماعی است ، ضمن اینکه در حفظ آمادگی و ارتقاء ضریب دفاعی کشور در برابر حملات احتمالی نظامی دشمنان نیز بسیار کارساز و نقش تعیینکنندهای خواهد داشت .
مسئله فرهنگ ایثار و شهادت، فرهنگ امام حسین (ع) است و فرهنگ ایشان پس از هزار و 400 سال اسلام و شیعه را زنده نگه داشته است. هدف اصلی از نامگذاری روز شهید نهادینه کردن، روز شهید در کشور است و باید بدانیم رشد و حرکت کشور به برکت خون شهداست.
برای اینکه جامعه ایران، کما فی ال
سابق بر مدار امنیت و اقتدار قدم بردارد، باید روح ایثارگری و شهادت را در جامعه زنده نگاه داشت. حفظ گذشتهای سراسر ایثار، برای ترویج آن در حال و اکنون و انتقال آن به نسلهای آینده که راهکارهای خاص خود را میطلبد.
زمانی که صدام با حمایت 90 کشور و لشکری تا دندان مسلح بر طبل جنگ کوبید و حتی تا اهواز هم آمد، این روحیه ایثارگری و شهادت طلبی بود که باعث شد، حتی یک وجب از خاک ایران عزیز را به دشمن ندهیم و در مقابل دنیا ایستادگی کنیم.
به برکت خون همان شهدا و ایثارگری ها است که امروز از امنیت و اقتدار برخودار هستیم. و امروز که جبهه جنگ از تیر و تفنگ و خمپاره به سمت قلم رفته است، باید این روحیه در این عرصه ترویج شود تا در مقابل دشمنی که به دنبال تضعیف جامعه ایرانی است، ایستاد.
شاید در این چند سال، روزی نباشد که در کوچه ها و خیابان های شهر ها، مراسم تشییع شهدای مدافع حرم برگزار نشود، شهدایی که با ایثارگری و از جان گذشتن در هزاران کیلومتر مقابل دشمن ایستادگی می کنند تا امنیت جامعه برقرار باشد.