کد مطلب: 332634
قمار عربستان و ترکیه در سوریه
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۵۹
یک دیپلمات پیشین هند در مقاله‌ای نوشت: در حالی که زمان سرنوشت‌ساز در جنگ سوریه نزدیک می‌شود، فقط ایران است که روسیه می‌تواند به عنوان متحد در نظر بگیرد.
به گزارش ایسنا، بهادر اکومار، سفیر پیشین هند در ترکیه و ازبکستان در مقاله‌ای که آسیا تایمز آن را منتشر کرد نوشت: این اتحاد با وجود پیچیدگی‌های تاریخی روابط ایران – روسیه و جریان نهفته نزدیکی ایران به جهان غرب است. به نظر می‌رسد روسیه و ایران جایگزینی جز گرفتن دست یکدیگر ندارند. هر یک به نوبه خود با انزوای منطقه‌یی مواجه هستند.
غرب به طور بی‌رحمانه مسکو را به خاطر مداخله نظامی‌اش در سوریه سرزنش می‌کند و این حملات کلامی اخیرا شدت بیش‌تری گرفته است. آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان حملات هوایی روسیه را مخوف و وحشت‌آفرین خوانده است. وزارت خارجه ایالات متحده در اظهاراتی اعلام کرد که روسیه مرتکب جنایت جنگی می‌شود.
مسکو مدارک اثبات چنین اتهاماتی را درخواست می‌کند اما فایده ای ندارد. با این وجود، این اتهامات بی‌اساس ادامه دارد. یک عملیات هماهنگ احتمالا در جریان است که ممکن است به خوبی به توجیه ضرورت مداخله بشردوستانه از سوی جامعه بین‌المللی در مناقشه سوریه کمک کند.
با این حال مشکل فعلی روسیه در جای دیگری قرار دارد. کشورهای عرب سنی که متحد سنتی آمریکا بوده‌اند، دوری جستن از مسکو را آغاز کرده‌اند.
دیپلماسی روس‌ها در دوره اخیر در ایجاد رابطه با کشورهایی مانند سعودی، قطر، اردن، بحرین و... به خوبی عمل کرده است. ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه به شخصه نقش عمده‌ای در گسترش رهبری این کشورهای سنی ایفا کرد.
استراتژی مسکو با هدف ایجاد رابطه با این کشورهای سنی بنا شده بود که کمک می‌کرد که مداخله نظامی روسیه در سوریه به عنوان اتحادی بین هلال شیعی به رهبری ایران در منطقه در جهان اسلام تلقی نگردد.
همین طور روسیه به شدت نگران تکرار سندروم جنگ سرد است آن زمان که اتحاد شوروی خود را در برابر اسلام دید.
با این وجود، جنگ در سوریه و عملیات روسیه که موازنه را به نفع رژیم بشار اسد تغییر می‌دهد، شروع به خسارت وارد آوردن می‌کند. به طور خاص عربستان سعودی به طرز قابل توجهی فاصله خود را از روسیه بیش‌تر می‌کند.
سعودی‌ها تقریبا به مسکو نشان می‌دهند که روابط‌شان که در طول سال گذشته یا بیش‌تر کند ولی مطمئنا گرم بود، به دلیل اختلافات وفق‌ناپذیر بر سر آینده سوریه با موانعی روبه‌رو خواهد شد.
یک‌شنبه گذشته وزارت خارجه عربستان سعودی به طور کنایه آمیزی گزارش‌های اظهارات مشاور پوتین در سیاست خارجی به این مضمون که ملک سلمان قرار است در اواسط ماه مارس از روسیه دیدار کند را رد کرد.
اگر مقامات کرملین مشتاق هستند که رایحه دلپذیر رابطه عربستان – روسیه را به بالاترین سطح با وجود اختلافات اساسی بر سر سوریه برسانند، ریاض ظاهرا احساس می‌کند که ضروری و مصلحت اندیشانه است که چنین رویکردی را رد کند.
در واقع در زمانی که عربستان سعودی و ترکیه محوری را برای مقابله با عملیات‌های روسیه در سوریه شکل داده‌اند، بسیار عجیب می‌بود اگر ملک سلمان میزبانی مسکو را می‌پذیرفت.
هم‌چنین روز یک‌شنبه عادل الجبیر در اظهاراتی تند به انتقاد از کرملین برای سیاست‌هایش درسوریه پرداخت. جبیر گفت که تلاش‌های روسیه برای نجات بشار اسد، رییس‌جمهور سوریه محکوم به شکست است و از مسکو خواست تا عملیاتش علیه مخالفان معتدل سوریه را پایان دهد.
درک محاسبات سعودی‌ها مشکل نیست. اول این که عربستان سعودی با اتحاد با ترکیه در نظر دارد تا از طریق عملیات نظامی در سوریه انحصار طلبی روسیه را از بین ببرد. بنابراین در بحران کنونی نمی‌توان تلقی کرد که این کشور رابطه پنهانی با مسکو دارد.
دوم این که عربستان سعودی برآورد می‌کند که مسکو ناامیدانه مشتاق است که روابط خود با ریاض را پیرامون یک استراتژی منطقه‌یی حفظ کند که در نظر دارد نفوذ روسیه در خاورمیانه را توسعه دهد. بر عکس سعودی‌ها خود را بدون دوستی مسکو بازنده این میدان نمی‌دانند.
سوم این که استراتژیست‌های سعودی دیگر امیدوار نیستند که مداخله روسیه در سوریه ممکن است به طور فزاینده‌ای نقش ایران در این کشور را کاهش دهد. برخی از آنان از این نظریه استقبال کردند که ریاض می‌تواند از طریق ایجاد رابطه اساسی با مسکو بین ایران و روسیه فاصله بیاندازند.
مهم‌تر این که سطح آرامش عربستان سعودی با ایالات متحده می‌تواند افزایش یابد. اظهارات انتقادی الجبیر درباره روسیه با نشست محمدبن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان و اشتون کارتر، وزیر دفاع آمریکا در بروکسل دنبال شد.
در همین حال نیز ریاض خبر یک رزمایش نظامی گسترده با حضور ۲۰ کشور که متعهد به حمایت از ائتلاف به رهبری عربستان و موسوم به اتحاد اسلامی هستند را اعلام کرد. ریاض در نظر دارد تا در ماه آینده میزبان نشست جدید ضد تروریسم باشد.
به نظر می‌رسد انتظار عربستان این باشد که دست کم برخی از شریکان ائتلاف ضد تروریسم ریاض متقاعد شوند تا نیروهایی را در سوریه مستقر کنند.
اگر تلاش‌های عربستان تا حدی به نتیجه برسد، روسیه و ایران خود را با مخمصه‌ای جدی خواهند یافت و در برابر نیروهای مداخله‌جویانه جهان اسلام قرار خواهند گرفت.
اتحاد اسلامی به نوعی دستورالعملی خواهد بود که ترکیه در این مرحله برای پیشبرد مداخله‌اش و گسترش طرح بزرگ خود برای ایجاد منطقه حایل در شمال سوریه به آن نیاز دارد. شاید این کار یک قمار باشد اما ممکن است به خوبی نیز به کار آید. در حقیقت یک جنگ فرسایشی به خوبی مناسب ترکیه و عربستان است و روسیه ممکن است از آن واهمه داشته باشد.
به گزارش ایسنا، بهادر اکومار، سفیر پیشین هند در ترکیه و ازبکستان در مقاله‌ای که آسیا تایمز آن را منتشر کرد نوشت: این اتحاد با وجود پیچیدگی‌های تاریخی روابط ایران – روسیه و جریان نهفته نزدیکی ایران به جهان غرب است. به نظر می‌رسد روسیه و ایران جایگزینی جز گرفتن دست یکدیگر ندارند. هر یک به نوبه خود با انزوای منطقه‌یی مواجه هستند.
غرب به طور بی‌رحمانه مسکو را به خاطر مداخله نظامی‌اش در سوریه سرزنش می‌کند و این حملات کلامی اخیرا شدت بیش‌تری گرفته است. آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان حملات هوایی روسیه را مخوف و وحشت‌آفرین خوانده است. وزارت خارجه ایالات متحده در اظهاراتی اعلام کرد که روسیه مرتکب جنایت جنگی می‌شود.
مسکو مدارک اثبات چنین اتهاماتی را درخواست می‌کند اما فایده ای ندارد. با این وجود، این اتهامات بی‌اساس ادامه دارد. یک عملیات هماهنگ احتمالا در جریان است که ممکن است به خوبی به توجیه ضرورت مداخله بشردوستانه از سوی جامعه بین‌المللی در مناقشه سوریه کمک کند.
با این حال مشکل فعلی روسیه در جای دیگری قرار دارد. کشورهای عرب سنی که متحد سنتی آمریکا بوده‌اند، دوری جستن از مسکو را آغاز کرده‌اند.
دیپلماسی روس‌ها در دوره اخیر در ایجاد رابطه با کشورهایی مانند سعودی، قطر، اردن، بحرین و... به خوبی عمل کرده است. ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه به شخصه نقش عمده‌ای در گسترش رهبری این کشورهای سنی ایفا کرد.
استراتژی مسکو با هدف ایجاد رابطه با این کشورهای سنی بنا شده بود که کمک می‌کرد که مداخله نظامی روسیه در سوریه به عنوان اتحادی بین هلال شیعی به رهبری ایران در منطقه در جهان اسلام تلقی نگردد.
همین طور روسیه به شدت نگران تکرار سندروم جنگ سرد است آن زمان که اتحاد شوروی خود را در برابر اسلام دید.
با این وجود، جنگ در سوریه و عملیات روسیه که موازنه را به نفع رژیم بشار اسد تغییر می‌دهد، شروع به خسارت وارد آوردن می‌کند. به طور خاص عربستان سعودی به طرز قابل توجهی فاصله خود را از روسیه بیش‌تر می‌کند.
سعودی‌ها تقریبا به مسکو نشان می‌دهند که روابط‌شان که در طول سال گذشته یا بیش‌تر کند ولی مطمئنا گرم بود، به دلیل اختلافات وفق‌ناپذیر بر سر آینده سوریه با موانعی روبه‌رو خواهد شد.
یک‌شنبه گذشته وزارت خارجه عربستان سعودی به طور کنایه آمیزی گزارش‌های اظهارات مشاور پوتین در سیاست خارجی به این مضمون که ملک سلمان قرار است در اواسط ماه مارس از روسیه دیدار کند را رد کرد.
اگر مقامات کرملین مشتاق هستند که رایحه دلپذیر رابطه عربستان – روسیه را به بالاترین سطح با وجود اختلافات اساسی بر سر سوریه برسانند، ریاض ظاهرا احساس می‌کند که ضروری و مصلحت اندیشانه است که چنین رویکردی را رد کند.
در واقع در زمانی که عربستان سعودی و ترکیه محوری را برای مقابله با عملیات‌های روسیه در سوریه شکل داده‌اند، بسیار عجیب می‌بود اگر ملک سلمان میزبانی مسکو را می‌پذیرفت.
هم‌چنین روز یک‌شنبه عادل الجبیر در اظهاراتی تند به انتقاد از کرملین برای سیاست‌هایش درسوریه پرداخت. جبیر گفت که تلاش‌های روسیه برای نجات بشار اسد، رییس‌جمهور سوریه محکوم به شکست است و از مسکو خواست تا عملیاتش علیه مخالفان معتدل سوریه را پایان دهد.
درک محاسبات سعودی‌ها مشکل نیست. اول این که عربستان سعودی با اتحاد با ترکیه در نظر دارد تا از طریق عملیات نظامی در سوریه انحصار طلبی روسیه را از بین ببرد. بنابراین در بحران کنونی نمی‌توان تلقی کرد که این کشور رابطه پنهانی با مسکو دارد.
دوم این که عربستان سعودی برآورد می‌کند که مسکو ناامیدانه مشتاق است که روابط خود با ریاض را پیرامون یک استراتژی منطقه‌یی حفظ کند که در نظر دارد نفوذ روسیه در خاورمیانه را توسعه دهد. بر عکس سعودی‌ها خود را بدون دوستی مسکو بازنده این میدان نمی‌دانند.
سوم این که استراتژیست‌های سعودی دیگر امیدوار نیستند که مداخله روسیه در سوریه ممکن است به طور فزاینده‌ای نقش ایران در این کشور را کاهش دهد. برخی از آنان از این نظریه استقبال کردند که ریاض می‌تواند از طریق ایجاد رابطه اساسی با مسکو بین ایران و روسیه فاصله بیاندازند.
مهم‌تر این که سطح آرامش عربستان سعودی با ایالات متحده می‌تواند افزایش یابد. اظهارات انتقادی الجبیر درباره روسیه با نشست محمدبن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان و اشتون کارتر، وزیر دفاع آمریکا در بروکسل دنبال شد.
در همین حال نیز ریاض خبر یک رزمایش نظامی گسترده با حضور ۲۰ کشور که متعهد به حمایت از ائتلاف به رهبری عربستان و موسوم به اتحاد اسلامی هستند را اعلام کرد. ریاض در نظر دارد تا در ماه آینده میزبان نشست جدید ضد تروریسم باشد.
به نظر می‌رسد انتظار عربستان این باشد که دست کم برخی از شریکان ائتلاف ضد تروریسم ریاض متقاعد شوند تا نیروهایی را در سوریه مستقر کنند.
اگر تلاش‌های عربستان تا حدی به نتیجه برسد، روسیه و ایران خود را با مخمصه‌ای جدی خواهند یافت و در برابر نیروهای مداخله‌جویانه جهان اسلام قرار خواهند گرفت.
اتحاد اسلامی به نوعی دستورالعملی خواهد بود که ترکیه در این مرحله برای پیشبرد مداخله‌اش و گسترش طرح بزرگ خود برای ایجاد منطقه حایل در شمال سوریه به آن نیاز دارد. شاید این کار یک قمار باشد اما ممکن است به خوبی نیز به کار آید. در حقیقت یک جنگ فرسایشی به خوبی مناسب ترکیه و عربستان است و روسیه ممکن است از آن واهمه داشته باشد.
کلمات کلیدی : قمار، عربستان ، ترکیه ، سوریه
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
