کد مطلب: 249124
از واقعیت تا حقیقت
بخش تعاملی الف - علیرضا خباززاده
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۰۶
اوایل مهرماه بود که ریس ستاد اقامه ی نماز کشورحجت الاسلام قرائتی با بیان اینکه باید در مسیر آسان شدن ازدواج ها گام برداریم تاکید کرد: «من با ازدواج دانشجویی مخالفم و معتقدم که ازدواج ها باید دبیرستانی باشد».
باعث تعجب است که ایشان ازدواج در دوره ی دبیرستان را گامی بسوی اسان شدن ازدواج می دانند در صورتی که عواملی مهم تر در اسان شدن ازدواج دخیل هستند که امروز موجب شده تا بسیاری از جوانان به ازدواج و تشکیل خانواده حتی فکر هم نکنند. با وجود مشکلات و هزینه های تهیه ی خوراک، گرانی خرید مسکن، کمبود اشتغال و بیکاری چگونه انتظار دارید که جوانان به سمت و سوی ازدواج کشیده شوند و آن هم دخترانی دبیرستانی را بری زندگی مشترک انتخاب کنند، گرچه دبیرستانی ها در عین ناپختگی به لحاظ غرایض جنسی در سطح بالایی هستند و با این وضعیت می توان گفت در مدت بسیار کوتاهی نمودار جمعیت از حالت عادی خارج می شود.
کم کردن مشکلات فرهنگی و اخلاقی، ایجاد اشتغال برای جوانان، ارزان کردن مسکن، خوراک و پوشاک را می توان به منزله ی گام برداشتن در مسیر اسان سازی ازدواج دانست، اما آنچه را که اقای قرائتی می گویند تنها نظر و واکنشی است که شرایط کنونی جامعه را در نظر نمی گیرند. ایشان که سال های بسیار در عرصه ی اموزشی و پرورشی فعالیت دارند باید با نظام جدید اموزشی اشناییت کافی داشته باشند که دوره ی دبیرستان از دوم راهنمایی (هفتم) اغاز می شود، ایا این فرد با داشتن چنین سن و سالی می تواند در برابر سختی ها و مشکلات زندگی مقاومت کند؟ ایا این فرد می تواند در مواقع حساس شوهرش را درک و راهنمایی کند؟ شاید بگویید مگر در گذشته اینچنین نبوده است! درست است، در گذشته بسیاری از دختران در سنین پایینی ازدواج می کرده اند اما ایا مشکلات جامعه و انتظارات دو طرفه ی دختر و پسر در گذشته را می توان با امروز مقایسه کرد؟!
بسیاری از دختران دبیرستانی نیز با توجه به فرمایشات جناب قرائتی ازدواج کرده اند اما اکنون بسیاری از ان ها یا در مدارس شبانه مشغول به تحصیل هستند و یا در مدرسه یشان با سختی هایی که از سوی مدیر و ناظمین به انها تحمیل می شود حس ناخوشایندی را احساس می کنند. باعث تاسف است که اقای قرائتی از سویی تاکید می کنند که در دوره ی دبیرستان ازدواج کنند اما انگار توجهی چندان زیاد به این مسئله نکرده بودند از سویی دیگر اموزش و پروش و مدارس دخترانه با افراد به علت ازدواج کردن برخورد نادرستی انجام می دهند و حتی بعضی دیگر را از مدرسه با رفتاری ناشایست تنها به دلیل ازدواج اخراج کنند.
درقسمتی دیگر از سخنانشان صریحا اعلام کردند که :«اگر نسل جوان نسبت به نماز و همچنین امر ازدواج اهتمام داشته باشد، تا حدود زیادی از اسیب ها در امان خواهد ماند، چرا که این دو عامل سدی در برابر غفلت و شهوت بشمار می روند».در پاسخ به این سخن باید یاداور شد که هدف از ازدواج تنها رفع نیاز های جنسی نیست، بلکه ازدواج مرحله ای است بسوی تکامل، رشدوتعالی، اینکه گفته شود ازدواج کنیم تا از ضررهای شهوت جلوگیری کنیم تعبیری سطحی و نگرشی غلط به معقوله ازدواج است زیرا ازدواج ویژگی های بسیاری از جمله ابراز احساسات عاطفی، تعامل با همسر و... که تنها یکی از انها بحث ها مسئله ی جنسی است اما ایشان علی رغم اینکه مسلما به این موارد مسلط هستند، اما تنها درکی که از ازدواج مطرح می کنند رفع نیاز جنسی است!
صاحب قلم این سطور به هیچ وجه مخالف ازدواج زودهنگام نیست اما اگر شرایط ازدواج وجود داشته باشد هر کس بعد از اتمام و اکمال بلوغ فکری، اقتصادی و فیزیولوژی (بدنی) خود به شخصه می داند که چه زمانی نیاز به گزینش همسر دارد، چه کسی را به همسری خود در اورد، کی و چه زمانی و چه مقدار فرزند بیاورد. هر فرد دیگری هم که خود را نگران و دلواپس وضعیت ازدواج جوانان می داند بهتر است هدفش ایجاد شرایط مناسب از قبیل: بوجود اوردن امنیت و اشتغال، امکان ارتقا، رشد و تعالی و تامنی مسکن برای ازدواج باشد تا اینگونه گامی بسوی آسان شدن ازدواج برداریم.
باعث تعجب است که ایشان ازدواج در دوره ی دبیرستان را گامی بسوی اسان شدن ازدواج می دانند در صورتی که عواملی مهم تر در اسان شدن ازدواج دخیل هستند که امروز موجب شده تا بسیاری از جوانان به ازدواج و تشکیل خانواده حتی فکر هم نکنند. با وجود مشکلات و هزینه های تهیه ی خوراک، گرانی خرید مسکن، کمبود اشتغال و بیکاری چگونه انتظار دارید که جوانان به سمت و سوی ازدواج کشیده شوند و آن هم دخترانی دبیرستانی را بری زندگی مشترک انتخاب کنند، گرچه دبیرستانی ها در عین ناپختگی به لحاظ غرایض جنسی در سطح بالایی هستند و با این وضعیت می توان گفت در مدت بسیار کوتاهی نمودار جمعیت از حالت عادی خارج می شود.
کم کردن مشکلات فرهنگی و اخلاقی، ایجاد اشتغال برای جوانان، ارزان کردن مسکن، خوراک و پوشاک را می توان به منزله ی گام برداشتن در مسیر اسان سازی ازدواج دانست، اما آنچه را که اقای قرائتی می گویند تنها نظر و واکنشی است که شرایط کنونی جامعه را در نظر نمی گیرند. ایشان که سال های بسیار در عرصه ی اموزشی و پرورشی فعالیت دارند باید با نظام جدید اموزشی اشناییت کافی داشته باشند که دوره ی دبیرستان از دوم راهنمایی (هفتم) اغاز می شود، ایا این فرد با داشتن چنین سن و سالی می تواند در برابر سختی ها و مشکلات زندگی مقاومت کند؟ ایا این فرد می تواند در مواقع حساس شوهرش را درک و راهنمایی کند؟ شاید بگویید مگر در گذشته اینچنین نبوده است! درست است، در گذشته بسیاری از دختران در سنین پایینی ازدواج می کرده اند اما ایا مشکلات جامعه و انتظارات دو طرفه ی دختر و پسر در گذشته را می توان با امروز مقایسه کرد؟!
بسیاری از دختران دبیرستانی نیز با توجه به فرمایشات جناب قرائتی ازدواج کرده اند اما اکنون بسیاری از ان ها یا در مدارس شبانه مشغول به تحصیل هستند و یا در مدرسه یشان با سختی هایی که از سوی مدیر و ناظمین به انها تحمیل می شود حس ناخوشایندی را احساس می کنند. باعث تاسف است که اقای قرائتی از سویی تاکید می کنند که در دوره ی دبیرستان ازدواج کنند اما انگار توجهی چندان زیاد به این مسئله نکرده بودند از سویی دیگر اموزش و پروش و مدارس دخترانه با افراد به علت ازدواج کردن برخورد نادرستی انجام می دهند و حتی بعضی دیگر را از مدرسه با رفتاری ناشایست تنها به دلیل ازدواج اخراج کنند.
درقسمتی دیگر از سخنانشان صریحا اعلام کردند که :«اگر نسل جوان نسبت به نماز و همچنین امر ازدواج اهتمام داشته باشد، تا حدود زیادی از اسیب ها در امان خواهد ماند، چرا که این دو عامل سدی در برابر غفلت و شهوت بشمار می روند».در پاسخ به این سخن باید یاداور شد که هدف از ازدواج تنها رفع نیاز های جنسی نیست، بلکه ازدواج مرحله ای است بسوی تکامل، رشدوتعالی، اینکه گفته شود ازدواج کنیم تا از ضررهای شهوت جلوگیری کنیم تعبیری سطحی و نگرشی غلط به معقوله ازدواج است زیرا ازدواج ویژگی های بسیاری از جمله ابراز احساسات عاطفی، تعامل با همسر و... که تنها یکی از انها بحث ها مسئله ی جنسی است اما ایشان علی رغم اینکه مسلما به این موارد مسلط هستند، اما تنها درکی که از ازدواج مطرح می کنند رفع نیاز جنسی است!
صاحب قلم این سطور به هیچ وجه مخالف ازدواج زودهنگام نیست اما اگر شرایط ازدواج وجود داشته باشد هر کس بعد از اتمام و اکمال بلوغ فکری، اقتصادی و فیزیولوژی (بدنی) خود به شخصه می داند که چه زمانی نیاز به گزینش همسر دارد، چه کسی را به همسری خود در اورد، کی و چه زمانی و چه مقدار فرزند بیاورد. هر فرد دیگری هم که خود را نگران و دلواپس وضعیت ازدواج جوانان می داند بهتر است هدفش ایجاد شرایط مناسب از قبیل: بوجود اوردن امنیت و اشتغال، امکان ارتقا، رشد و تعالی و تامنی مسکن برای ازدواج باشد تا اینگونه گامی بسوی آسان شدن ازدواج برداریم.
کلمات کلیدی : علیرضا خباززاده
