داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۹

بانکداری ما و بانکداری غربی ها

بخش تعاملی الف - علی غیاث آبادی فراهانی

بانکداری اسلامی یعنی بانکداری بدون ربا، شعاری که همواره سر می دهیم ولی به آن پایبند نیستیم. در حالیکه نرخ سود سپرده ها در غرب کمتراز دو درصد است این نرخ در کشور ما بالای بیست درصد می باشد. و حتی در ماه های اخیر که تورم هم کاهش یافته و به زیر پانزده درصد رسیده است، چندین بار جلسه شورای پول و اعتبار با بانک ها برگزار شد تا آن ها را به پایین آوردن نرخ سود و تسهیلا ت راضی کنند ولی به نتیجه ای نرسیدند. در حالیکه یکی از دلایل تورم و رکود نرخ بالای تسهیلات بانکی است.

از زمانی که بانکداری خصوصی و صندوق های مالی و اعتباری با نام های مقدس هم به عرصه ی بانکداری وارد شدند. این لجام گسیختگی تورم بیشتر شد. یکی از دلایل بالا بودن نرخ تورم حضور بانک های خصوصی در سیستم مالی کشور است که در زمان هایی که به اقتصاد شوک وارد می شود (مثل شوکی که از اثر شرع شدن تحریم ها در سال ۹۱ به اقتصاد وارد شد) برای رسیدن به سودهای کلان پول های زیادی را وارد بازار ملک و ارز می کنند و برای سود بردن هرچه بیشتر از هیچ تلاش در این بازار آشفته دریغ نمی کنند.

در کشوری مثل ما که دارای شرایط سیاسی ویژه ای می باشد و با دنیای غرب کمابیش در اصطکاک است می بایست بانکداری کاملا دولتی می ماند. تا در مقاطع زمانی خاص، کنترل بازار پول و ارز از دست دولت خارج نشود. حال نیز باید از توسعه بانک های خصوصی و صندوق ها به شدت جلوگیری شود.

این همه بانک در سیستم اقتصادی نفتی و رانتی ما حضور دارند و همه شان دنبال سود بیشتر هستند و این از ساختمان ها و املاک گرانقیمت و حقوق و مزایای عالی برای مدیران و حتی حقوق و مزایای خوب برای کارمندانشان مشخص است. طبیعی است در این سیستم سود تسهیلات و سپرده ها پایین نمی آید. و دولت باید به صورت جدی وارد عرصه شود.

دولت از اول انقلاب سالانه ملیاردها دلار به انرژی و نان و... یارانه داده است. حال که بحث هدفمندی یارانه هم می باشد چه ایرادی دارد برای پایین آمدن سود تسهیلات و خارج شدن اقتصاد و تولید از رکود دولت به نظام بانکی یارانه بدهد، تا با تزریق وام های با سود زیر ده درصد در بین تولید کنندگان هزینه ی تولید کاهش یافته و کالا به دست مصرف کننده ارزان تر برسد. وقتی کالا به دست مصرف کننده ارزان برسد به نوعی یارانه به همه رسیده است.