داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۱۰

الگوی گذران وقت در طول یک شبانه روز

بخش تعاملی الف- اصغر مناف زاده، 20 آبان 94

آیا تا به حال فکر کرده اید که یک شهروند ساکن شهر، در طول شبانه روز وقت و یا به قول معروف ساعات عمر خود را چگونه سپری می کند؟ یک کارمند، یک کارگر، یک خانم خانه دار و از همه مهمتر یک جوان اعم از دختر و پسر در طول شبانه روز بر روی کدام فعالیت و یا موضوع بیشترین و کمترین تمرکز را دارد؟

بررسی گزارش الگوی گذران وقت افراد ۱۵ ساله و بیش تر بر اساس نتایج فصل پائیز سال ۱۳۹۳ مرکز آمار ایران، نشان میدهد که بعد از فعالیت نگهداری و مراقبت شخصی، متوسط بیشترین زمان صرف شده در شبانه روز مربوط به گروه فعالیت خانه داری با ۳ ساعت و ۱۸ دقیقه، کار و فعالیت های شغلی با ۲ ساعت و ۵۵ دقیقه و استفاده از رسانه های جمعی بیش از دو ساعت بوده است. همچنین متوسط کمترین زمان صرف شده در شبانه روز مربوط به گروه فعالیت داوطلبانه و خیریه ۲ دقیقه بوده است جزئیات گزارش مزبور در جدول ذیل آورده شده است.



نگاه تحلیلی به اطلاعات جدول گذران وقت جمعیت ۱۵ ساله و بیش تر شهری کشور، ما را به موارد زیر سوق می دهد که در جای خود قابل تأمل می باشد:

1-) پایین بودن فعالیت های آموزشی و یادگیری، یعنی پایین بودن سرانه مطالعه در کشور. هر چند که این موضوع در ظاهر مهم به نظر نمی رسد ولی در دراز مدت در جامعه پذیری و جلب مشارکت مردم در رشد و توسعه کشور به دلیل نبود آگاهی های لازم اجتماعی و پائین بودن سطح سرمایه اجتماعی افراد جامعه، تأثیرات منفی خواهد داشت و در نتيجه آن دولت ها در اجرای برنامه های خود موفقیعت چندانی را بدست نخواهد آورد.

2-) عدم وجود نشاط و روحیه شاد در بین اکثریت آحاد مردم جامعه بویژه ساکنین شهرهای بزرگ که به دلایل گوناگون مهمتر از همه مباحث اقتصادی، معیشتی و اجتماعی امکان حضور مداوم و برنامه ریزی شده در فعالیت های تفریحی و ورزشی را ندارند. این مقوله نیز در صورت عدم چاره جویی در دراز مدت میتواند چالش بر انگیز باشد.

3-) هر چند که در سراسر دنیا مردمان ایران را افرادی خیرخواه و نوع دوست می شناسند ولی بنظر می رسد در سال های اخیر با توجه به آمار فعالیت های داوطلبانه و خیریه در حدود ۲ دقیقه در طول شبانه روز، نمی تواند گواه خوبي بر این ادعا باشد. در صورت صحت آمار مزبور، زنگ خطر بی اعتمادی و بی تفاوتی به هم نوع در جامعه به صدا در آمده است.

درپايان این نتیجه گيري كلي را میتوان استنباط کرد که هنوز در کشور نتوانسته ایم بر اساس یک برنامه مدون و جامع آموزشی و پرورشی، افراد جامعه را به شکل سرمایه های اجتماعی جهت مشارکت در تمامی ابعاد رشد و توسعه کشور سازماندهی نمائیم.

اگر این اتفاق مهم صورت نپذیرد و خرد جمعی و خرد خیر خواهانه در جامعه رسوخ نکند، دستیابی به اهداف و آرمان های ایران ۱۴۰۴ با چالش جدی مواجه خواهد شد.