کد مطلب: 295015
طراح تحريمهاي آمريکايي ايران: پس از ۱۵ سال، غني سازي ايران ۶۰ درصدي مي شود
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۴ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۳۰
طراح تحریمهای آمریکایی ایران تصریح کرد ایران پس از پانزده سال به غنی سازی شصت درصدی مبادرت خواهد کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مارک دوبوویتز (Mark Dubowitz) مدیر اجرایی موسسه تحقیقاتی موسوم به بنیاد دفاع از دموکراسی ها و استاد دانشگاه تورنتوی کانادا که طراحی اصلی تحریمهای ایران در سالهای اخیر بوده است در نشستی در موسسه تحقیقاتی هریتج گفت:« توافق هسته ای ایران معایب بسیار جدی دارد و بخشهایی از این توافق بسیار خطرناک است. این توافق سبب می شود ایران بتواند صبر کند و پس از چند سال به سلاح هسته ای دست پیدا کند و برنامه موشکهای بالستیک قاره پیمای خودش را گسترش بدهد و اقتصاد خود را به صورتی رشد بدهد و تقویت کند که درمقابل فشارهای اقتصادی جدی در آینده مقاومت داشته باشد. این توافق به گونه ای تنظیم شده است که در درون آن، بازه زمانی درنظر گرفته شده است. همین مسئله سبب می شود ایران بتواند در آینده به هرکاری که بخواهد مبادرت کند به این معنا که صبر کند دوره اجرای توافق هسته ای تمام شود و بعدا به کارهایش بپردازد. جان کری وزیر امورخارجه آمریکا برای توافقی مذاکره کرده است که براساس آن محدودیتهای جدی برای برنامه هسته ای، برنامه موشکهای بالستیک قاره پیما و برنامه تسلیحاتی ایران در طول زمان محو و ناپدید شود. این کار نیز با رفتار خوب ایران انجام نمی شود بلکه قطع نظر از اینکه ایران چه رفتاری داشته باشد این محدودیتها برداشته می شود. در سال پنجم اجرای توافق هسته ای ، تحریمهای تسلیحاتی سازمان ملل متحد علیه ایران برداشته می شود. در سال هشتم تحریمهای سازمان ملل متحد علیه ایران درحوزه موشکهای بالستیک برداشته می شود. بنابراین، ایران پس از هشت سال می تواند بالگردهای جنگی، تانکهای نظامی و هواپیماهای جنگ خریداری کند و به فناوری هایی دست پیداکند که از آن برای ساخت موشکهای بالستیک قاره پیما استفاده می شود. موشکهای بالستیک قاره پیما فقط برای هدف قراردادن یک کشور است که عبارتست از آمریکا.»
وی در ادامه افزود:«از سال هشتم نیز محدودیتها برای تحقیق و توسعه ایران در زمینه ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته برداشته می شود و ایران می تواند سانتریفیوژهای قویتری بسازد که باآن می تواند اورانیوم با سرعت بسیار بیشتری غنی سازی کند. با این اوصاف، ایران به سانتریفیوژ کمتری برای تولید مواد هسته ای لازم نیاز خواهد داشت. وقتی تعداد سانتریفیوژهای لازم برای این کار کمتر باشد، مخفی کردن آن راحت تر خواهد بود و درنتیجه می توان از مراکز مخفی برای این منظور استفاده کرد. ایران در این مراکز مخفی خودش از سانتریفیوژهای نسل هشتم یا نسل دهم استفاده خواهد کرد تا به اهداف خودش دست پیدا کند. از سال دهم نیز بسیاری از محدودیتهای ایران برای نصب این سانتریفیوژهای پیشرفته در مرکز نطنز برداشته خواهد شد که اصلی ترین مرکز غنی سازی اورانیوم در ایران است. بنابراین، ایران می تواند تعداد نامحدودی از سانتریفیوژهای پیشرفته را در نطنز نصب کند و در این صورت ، زمان فرار هسته ای ایران که به گفته مقامات دولت اوباما رئیس جمهور آمریکا،با توافق هسته ای به یک سال می رسد، به کمتر از سه ماه کاهش پیدا خواهد کرد.
پس از سال پانزدهم نیز اکثر محدودیتها برداشته خواهد شد و ایران قادر خواهد سانتریفیوژهایش پیشرفته را هرجا که بخواهد نصب کند، مراکز متعدد غنی سازی اورانیوم احداث کند و حتی چندین رئاکتور آب سنگین احداث کند و مقادیر نامحدودی از اورانیوم غنی شده را انبارسازی کند. در این صورت، اورانیوم غنی شده ایران دیگر ده هزار کیلوگرمی نخواهد بود که در حال حاضر وجود دارد بلکه به صدها هزار کیلوگرم افزایش خواهد یافت و این مواد را در کل کشور پراکنده خواهد کرد. درعین حال، ایران قادر خواهد بود به غنی سازی اورانیوم به میزان بیش از سه ممیز شصت و هفت صدم درصد مبادرت کند. ایران می تواند به میزان بیست درصد غنی سازی کند و عملا قادر خواهد به میزان شصت درصد نیز غنی سازی داشته باشد و توجیه این کار آن خواهد بود که ایران به غنی سازی شصت درصدی برای ناوگان زیردریایی هسته ای برای نیروی دریایی خودش نیاز دارد. غنی سازی شصت درصدی اورانیوم به معنای آن است که عملا فقط یک گام از غنی سازی اورانیوم به میزان نود درصد فاصله داشته باشیم.»
وی گفت:« با این اوصاف، تا پانزده سال دیگر ، ایران به علت توافق هسته ای وین، برنامه هسته ای خواهد داشت که به صورت بین المللی به رسمیت شناخته شده است و زمان فرار هسته ای آن تقریبا به صفر خواهد رسید و برنامه سانتریفیوژهای پیشرفته مخفی برای غنی سازی خواهد داشت که کارش را برای فرار هسته ای آسانتر خواهد کرد و برنامه موشکهای بالستیک قاره پیما خواهد داشت و به تسلیحات سنگین دسترسی خواهد داشت و قادر خواهد بود هرج و مرج بیشتری در منطقه خاورمیانه (غرب اسیا) بوجود بیاورد و اقتصاد ایران نیز بین ده تا پانزده سال آینده به اندازه دو برابر اقتصاد کنونی ایران خواهد بود و ارزش اقتصادی این کشور به یک تریلیون دلار خواهد رسید و صدها میلیارد دلار سرمایه گذاری سرمایه گذاران ژاپنی، اروپایی و هندی و چندی و کره جنوبی و کشورهای دیگر در ایران خواهد بود.»
وی در ادامه افزود:«گفته می شود همه گزینه ها ازجمله گزینه بازگشت پذیری تحریمها در آینده نیز علیه ایران مطرح خواهد بود. اما باید توجه داشت گزینه بازگشت پذیری تحریمها، عملا چه کارایی خواهد داشت؟ بازگشت پذیری تحریمها در شرایطی که اقتصاد ایران قویتر شده و درنتیجه آسیب پذیری آن کمتر باشد، و متحدان ما صدها میلیارد دلار در اقتصاد ایران سرمایه گذاری کرده باشند عملا به چه صورت خواهد شد انهم در حالیکه ایران فقط یک گام تا دستیابی به تسلیحات هسته ای فاصله داشته باشد؟ بنابراین، سخنی که رئیس جمهور اوباما مطرح می کند که انتخاب بین این توافق یا جنگ است درست نیست بلکه این توافق عملا سبب می شود این گزینه شکل بگیرد این توافق و جنگ به بیان دیگر، با این توافق، گزینه جنگ اجتناب ناپذیر می شود و ما دیگر هیچ ابزار اقتصادی اعمال فشار بر ایران نخواهیم داشت تا مانع از فرار هسته ای ایران نشویم و فقط قادر خواهیم بود از گزینه نظامی برای رسیدن به هدف خود استفاده کنیم و اگرهم مجبور باشیم از این گزینه استفاده کنیم، ایران در شرایطی خواهدبود که بسیار قویتر خواهد بودو عواقب استفاده از گزینه نظامی علیه این کشور نیز بسیار بیشتر خواهد شد. با این اوصاف، باید گفت ایران مسیر صبورانه رسیدن به تسلیحات هسته ای و موشکهای بالستیک قاره پیما و تسلیحات پیشرفته و اقتصاد قوی را انتخاب کرده است. اینها همه درصورتی است که ایران فریبکاری نکند.
اگر ایران فریبکاری کند حرکت ایران به این سمت بسیار سریع تر خواهد بود. اگر ایران فریبکاری کند می تواند برنامه موازی مخفی هسته ای داشته باشد تا اینکه برنامه تسلیحاتی کردن برنامه هسته ای اش را در مراکزی دنبال کند که مراکز نظامی هستند. بازرسی از این مراکز نظامی نیز براساس توافق محرمانه ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی عملا امکان پذیر نخواهد بودو بازرسان آژانس قادر نخواهند بود به داخل این مراکز نظامی دسترسی پیدا کنند و خود ایران نمونه های محیطی را از مراکز نظامی ازقبیل پارچین تهیه خواهد کرد. این درحالی است که همه می دانند ایران در پارچین فعالیتهای تسلیحاتی در حوزه هسته ای داشته است.»
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مارک دوبوویتز (Mark Dubowitz) مدیر اجرایی موسسه تحقیقاتی موسوم به بنیاد دفاع از دموکراسی ها و استاد دانشگاه تورنتوی کانادا که طراحی اصلی تحریمهای ایران در سالهای اخیر بوده است در نشستی در موسسه تحقیقاتی هریتج گفت:« توافق هسته ای ایران معایب بسیار جدی دارد و بخشهایی از این توافق بسیار خطرناک است. این توافق سبب می شود ایران بتواند صبر کند و پس از چند سال به سلاح هسته ای دست پیدا کند و برنامه موشکهای بالستیک قاره پیمای خودش را گسترش بدهد و اقتصاد خود را به صورتی رشد بدهد و تقویت کند که درمقابل فشارهای اقتصادی جدی در آینده مقاومت داشته باشد. این توافق به گونه ای تنظیم شده است که در درون آن، بازه زمانی درنظر گرفته شده است. همین مسئله سبب می شود ایران بتواند در آینده به هرکاری که بخواهد مبادرت کند به این معنا که صبر کند دوره اجرای توافق هسته ای تمام شود و بعدا به کارهایش بپردازد. جان کری وزیر امورخارجه آمریکا برای توافقی مذاکره کرده است که براساس آن محدودیتهای جدی برای برنامه هسته ای، برنامه موشکهای بالستیک قاره پیما و برنامه تسلیحاتی ایران در طول زمان محو و ناپدید شود. این کار نیز با رفتار خوب ایران انجام نمی شود بلکه قطع نظر از اینکه ایران چه رفتاری داشته باشد این محدودیتها برداشته می شود. در سال پنجم اجرای توافق هسته ای ، تحریمهای تسلیحاتی سازمان ملل متحد علیه ایران برداشته می شود. در سال هشتم تحریمهای سازمان ملل متحد علیه ایران درحوزه موشکهای بالستیک برداشته می شود. بنابراین، ایران پس از هشت سال می تواند بالگردهای جنگی، تانکهای نظامی و هواپیماهای جنگ خریداری کند و به فناوری هایی دست پیداکند که از آن برای ساخت موشکهای بالستیک قاره پیما استفاده می شود. موشکهای بالستیک قاره پیما فقط برای هدف قراردادن یک کشور است که عبارتست از آمریکا.»
وی در ادامه افزود:«از سال هشتم نیز محدودیتها برای تحقیق و توسعه ایران در زمینه ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته برداشته می شود و ایران می تواند سانتریفیوژهای قویتری بسازد که باآن می تواند اورانیوم با سرعت بسیار بیشتری غنی سازی کند. با این اوصاف، ایران به سانتریفیوژ کمتری برای تولید مواد هسته ای لازم نیاز خواهد داشت. وقتی تعداد سانتریفیوژهای لازم برای این کار کمتر باشد، مخفی کردن آن راحت تر خواهد بود و درنتیجه می توان از مراکز مخفی برای این منظور استفاده کرد. ایران در این مراکز مخفی خودش از سانتریفیوژهای نسل هشتم یا نسل دهم استفاده خواهد کرد تا به اهداف خودش دست پیدا کند. از سال دهم نیز بسیاری از محدودیتهای ایران برای نصب این سانتریفیوژهای پیشرفته در مرکز نطنز برداشته خواهد شد که اصلی ترین مرکز غنی سازی اورانیوم در ایران است. بنابراین، ایران می تواند تعداد نامحدودی از سانتریفیوژهای پیشرفته را در نطنز نصب کند و در این صورت ، زمان فرار هسته ای ایران که به گفته مقامات دولت اوباما رئیس جمهور آمریکا،با توافق هسته ای به یک سال می رسد، به کمتر از سه ماه کاهش پیدا خواهد کرد.
پس از سال پانزدهم نیز اکثر محدودیتها برداشته خواهد شد و ایران قادر خواهد سانتریفیوژهایش پیشرفته را هرجا که بخواهد نصب کند، مراکز متعدد غنی سازی اورانیوم احداث کند و حتی چندین رئاکتور آب سنگین احداث کند و مقادیر نامحدودی از اورانیوم غنی شده را انبارسازی کند. در این صورت، اورانیوم غنی شده ایران دیگر ده هزار کیلوگرمی نخواهد بود که در حال حاضر وجود دارد بلکه به صدها هزار کیلوگرم افزایش خواهد یافت و این مواد را در کل کشور پراکنده خواهد کرد. درعین حال، ایران قادر خواهد بود به غنی سازی اورانیوم به میزان بیش از سه ممیز شصت و هفت صدم درصد مبادرت کند. ایران می تواند به میزان بیست درصد غنی سازی کند و عملا قادر خواهد به میزان شصت درصد نیز غنی سازی داشته باشد و توجیه این کار آن خواهد بود که ایران به غنی سازی شصت درصدی برای ناوگان زیردریایی هسته ای برای نیروی دریایی خودش نیاز دارد. غنی سازی شصت درصدی اورانیوم به معنای آن است که عملا فقط یک گام از غنی سازی اورانیوم به میزان نود درصد فاصله داشته باشیم.»
وی گفت:« با این اوصاف، تا پانزده سال دیگر ، ایران به علت توافق هسته ای وین، برنامه هسته ای خواهد داشت که به صورت بین المللی به رسمیت شناخته شده است و زمان فرار هسته ای آن تقریبا به صفر خواهد رسید و برنامه سانتریفیوژهای پیشرفته مخفی برای غنی سازی خواهد داشت که کارش را برای فرار هسته ای آسانتر خواهد کرد و برنامه موشکهای بالستیک قاره پیما خواهد داشت و به تسلیحات سنگین دسترسی خواهد داشت و قادر خواهد بود هرج و مرج بیشتری در منطقه خاورمیانه (غرب اسیا) بوجود بیاورد و اقتصاد ایران نیز بین ده تا پانزده سال آینده به اندازه دو برابر اقتصاد کنونی ایران خواهد بود و ارزش اقتصادی این کشور به یک تریلیون دلار خواهد رسید و صدها میلیارد دلار سرمایه گذاری سرمایه گذاران ژاپنی، اروپایی و هندی و چندی و کره جنوبی و کشورهای دیگر در ایران خواهد بود.»
وی در ادامه افزود:«گفته می شود همه گزینه ها ازجمله گزینه بازگشت پذیری تحریمها در آینده نیز علیه ایران مطرح خواهد بود. اما باید توجه داشت گزینه بازگشت پذیری تحریمها، عملا چه کارایی خواهد داشت؟ بازگشت پذیری تحریمها در شرایطی که اقتصاد ایران قویتر شده و درنتیجه آسیب پذیری آن کمتر باشد، و متحدان ما صدها میلیارد دلار در اقتصاد ایران سرمایه گذاری کرده باشند عملا به چه صورت خواهد شد انهم در حالیکه ایران فقط یک گام تا دستیابی به تسلیحات هسته ای فاصله داشته باشد؟ بنابراین، سخنی که رئیس جمهور اوباما مطرح می کند که انتخاب بین این توافق یا جنگ است درست نیست بلکه این توافق عملا سبب می شود این گزینه شکل بگیرد این توافق و جنگ به بیان دیگر، با این توافق، گزینه جنگ اجتناب ناپذیر می شود و ما دیگر هیچ ابزار اقتصادی اعمال فشار بر ایران نخواهیم داشت تا مانع از فرار هسته ای ایران نشویم و فقط قادر خواهیم بود از گزینه نظامی برای رسیدن به هدف خود استفاده کنیم و اگرهم مجبور باشیم از این گزینه استفاده کنیم، ایران در شرایطی خواهدبود که بسیار قویتر خواهد بودو عواقب استفاده از گزینه نظامی علیه این کشور نیز بسیار بیشتر خواهد شد. با این اوصاف، باید گفت ایران مسیر صبورانه رسیدن به تسلیحات هسته ای و موشکهای بالستیک قاره پیما و تسلیحات پیشرفته و اقتصاد قوی را انتخاب کرده است. اینها همه درصورتی است که ایران فریبکاری نکند.
اگر ایران فریبکاری کند حرکت ایران به این سمت بسیار سریع تر خواهد بود. اگر ایران فریبکاری کند می تواند برنامه موازی مخفی هسته ای داشته باشد تا اینکه برنامه تسلیحاتی کردن برنامه هسته ای اش را در مراکزی دنبال کند که مراکز نظامی هستند. بازرسی از این مراکز نظامی نیز براساس توافق محرمانه ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی عملا امکان پذیر نخواهد بودو بازرسان آژانس قادر نخواهند بود به داخل این مراکز نظامی دسترسی پیدا کنند و خود ایران نمونه های محیطی را از مراکز نظامی ازقبیل پارچین تهیه خواهد کرد. این درحالی است که همه می دانند ایران در پارچین فعالیتهای تسلیحاتی در حوزه هسته ای داشته است.»
۱۳۹۶/۰۵/۰۷ ۱۶:۲۱
کلمات کلیدی : تحریم، ایران، غنی سازی
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
