الف - ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد...

«بخوان، بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد؛ همان كه انسان را از خون بسته يي خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است؛ همان كه به وسيله ي قلم تعليم داد و به انسان آنچه را نمي‏دانست، آموخت»(سوره ي علق، آيه ۵-۱ )

بيست و هفتم رجب، محمد امين(ص) در غار حرا كه ميعادگاه او و پروردگار بي همتايش بود با وحي جبرئيل و نزول سوره ي علق به پيامبري برگزيده و پرچمدار دعوت الهي به دين اسلام شد. اسلام آيين و چراغ راه هدايت بشر براي رسيدن به سعادت واقعي و حقيقي است.

هنگامي كه رسول اكرم(ص) عهده دار رسالت الهي شدند، شبه جزيره ي عربستان شرايط اجتماعي و فرهنگي نامناسبي داشت. به همين دليل پيامبر اسلام، نخست دعوت به اسلام را به مدت سه سال مخفيانه و از نزديكان خويش آغاز كردند.

نخستين كساني كه به دين اسلام ايمان آوردند، دو تن از بزرگان تاريخ بشريت و نماد انسانيت، حضرت خديجه(س) و حضرت علي(ع) بودند كه همراه و هميار رسول اكرم(ص) در راه گسترش اين آيين آسماني شدند.

هنگامي كه اسلام به وسيله ي انسان هايي حق طلب پذيرفته شد و به مرور شرايط دعوت آشكار فراهم آمد، حضرت محمد(ص) به فرمان ايزد منان دعوت به اين دين توحيدي را آشكارا و همگاني كرد.

خالق يكتا به وسيله ي وحي به نبي مكرم(ص) فرمان داد و فرمود: «آشكارا آن چه را مأموريت داري بيان كن و از مشركان روي گردان؛ ما شر استهزاء كنندگان را از تو دور مي كنيم.»

دين اسلام كه در تضاد با جاهليت و تبعيض بود، براي مشركان و ستمگران قابل پذيرش نبود به همين دليل آنان به مخالفت و دشمني با فرستاده ي الهي برخاستند و شرايط سخت و دشواري را براي حضرت محمد(ص) و پيروانش به وجود آوردند.

اين امر سبب شد تا پروردگار، فرمان هجرت به شهر مدينه را صادر كند و اين چنين پيام آور وحي به همراه اصحاب شان راهي آن ديار شدند و برگي ديگر از تاريخ اسلام ورق خورد. اين هجرت فصل تازه اي را به روي حضرت محمد مصطفي(ص) و اسلام گشود و مبدا تاريخ مسلمانان قرار گرفت.

مردم مدينه از دين اسلام و پيامبر رحمت و مهرباني، استقبال كردند و اين دين را با جان و دل پذيرفتند. رسول اكرم(ص) مسجدالنبي را با ياري مردم در اين شهر بنا نهادند كه پايگاه بزرگي براي گسترش و ترويج دين اسلام شد. حضرت محمد(ص) در مدينه منشور حكومتي اسلام را پايه ريزي كردند و همگان را براي اداره ي حكومت فرا خواندند.

پس از گذشت سالها، اسلام نه تنها در سراسر شبه جزيره ي عربستان گسترش يافت بلكه پيام اين دين مبين به سرزمين هاي ديگر نيز رسيد و افراد بسياري به اسلام روي آوردند.

پيامبر اكرم(ص) در سال هشتم هجرت تصميم به فتح مكه گرفتند و با ياران خويش رهسپار مكه شدند. سپاه اسلام به آن ديار رسيد و مكه فتح و بت ها به فرمان آخرين فرستاده ي الهي در هم شكسته شد و پيروان دين اسلام به موفقيت بزرگ ديگري دست يافتند.

پيامبر اكرم(ص) در سال دهم هجرت براي مراسم حج به مكه رفتند و پس از برگزاري حج در راه بازگشت به شهر مدينه در محلي به نام غديرخم، حضرت علي(ع) را به عنوان ولي و جانشين خويش معرفي كردند.

سرانجام حضرت محمد(ص) پس از گذشت چند ماه در ۲۸ صفر سال يازدهم هجري قمري در ۶۳ سالگي چشم از جهان فروبستند و به ديار حق شتافتند و مسلمانان بزرگترين حامي و تكيه گاه خويش را از دست دادند.

حضرت محمد مصطفي(ص) آينه ي انسانيت، شجاعت، ايثار، رشادت، بزرگي، معنويت و عدالت بودند و براي بشريت همچون ستاره اي درخشان محسوب مي شدند. ايشان در روزگاري كه ظلمت و تباهي در سراسر اين گيتي سايه افكنده بود، چراغ راه هدايت ساكنان زمين براي رسيدن به سعادت دنيوي و اخروي شدند.

در پايان گزيده اي از سخنان معصومان درباره ي مبعث پيامبر(ص) را مرور مي كنيم:

** حضرت فاطمه(س): پروردگار بزرگ، به پايان همه ي كارها دانا بود و بر دگرگوني هاي روزگار در محيط بينا و به سرنوشت هر چيزي آشنا. محمد صلي الله عليه و آله را برانگيخت تا كار خود را به اتمام و آنچه را مقدر ساخته به انجام رساند... پس خداي بزرگ تاريكي ها را به نور محمد روشن ساخت و دل ها را از تيرگي كفر بپرداخت و پرده هايي را كه بر ديده ها افتاده بود، به يكسو انداخت.

** حضرت علي(ع): خداوند، حضرت محمد را به حق برانگيخت تا بندگان خود را از پرستش بت ها رهايي بخشد و به پرستش خود راهنمايي كند و آنان را از پيروي شيطان نجات دهد و به اطاعت خود كشاند... خداي سبحان براي وفاي به وعده ي خود و كامل گردانيدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث كرد؛ پيامبري كه از همه ي پيامبران، پيمان پذيرش نبوت او را گرفته بود. نشانه هاي او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارك بود.

** حضرت مهدي(عج): خداوند محمد(صلوات الله عليه و آله) را برانگيخت تا رحمتي براي جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند.