جناب آقای دکتر فرجی دانا از جمله اساتید باهوش و با سابقه دانشگاه تهران بوده و نزد محافل علمی به جدیت در کار شهره هستند. ایشان به عنوان نیروی جهادی در زمان جنگ تحمیلی به کمک پرداخته و به عنوان یک نیروی ارزشی برای اخذ درجه کارشناسی ارشد و دکتری خارج از کشور عزیمت نموده و سپس با کسب کرسی استادی با سرعت بسیار زیاد تا جایگاه ریاست دانشگاه تهران پیش رفتند و حتی در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی به عنوان نامزد وزارت علوم به مجلس ششم معرفی شدند. گرچه مجلس ششم به دلیل نقل قول هایی از نزدیکی ایشان به رهبری به ایشان رای اعتماد نداد (رجوع شود به مصاحبه دکتر نادران در مجلس ششم).

سرعت رشد ایشان از جایگاه رییس انفورماتیک دانشگاه تا ریاست دانشگاه، با وجود اساتید و شخصیت های بزرگی در دانشگاه تهران در نوع خود مثال زنی بوده و به نظر نگارنده موجب وامداری شدید ایشان به جریان های دوم خردادی گشت، تا آنجا که ایشان در اواخر دوره اصلاحات و با وجود شنیده شدن صدای آخرین میخ ها بر تابوت اصلاحات، به آقای خاتمی از طرف دانشگاه تهران دکتری افتخاری اعطا نموده و رخت فارغ التحصیلی از دانشگاه مادر ایران را بر ریاست جمهور پوشاند.

اگر چه در سال ۹۲ طبق قول محافل مطبوعاتی ایشان در ابتدا تمایلی به قبول مسئولیت نشان نمی داد، ولی سودای ناتمام مانده وزارت، ایشان را از فرصت مطالعاتی نیمه کاره به تهران کشاند تا سکاندار وزارت خانه ای شود که دو گزینه ریاست جمهور برای آن حتی با وجود دیدار با مراجع نتوانسته بودند رضایت مجلس را جلب کنند. مروری بر روزنامه های زمان معرفی ایشان نشان می دهد بنگاه های اصلاح طلب در ظاهر تا قبل از رای اعتماد به ایشان از ایشان حمایت نکرده و عدم معرفی دکتر توفیقی به عنوان وزارت را با عنوان آه از نهاد دانشگاه قلمداد می نمودند.

اما به یکباره پس از رای اعتماد، ایشان دکتر توفیقی و دیگر مطرودین فتنه را بر مناصب گوناگون گمارد. دکتر فرجی دانا که دیگر عنوان وزارت را یدک می کشید در دفاع از انتصابات خود در مجلس شورای اسلامی در محضر نمایندگان ۷۰ میلیون نفر، انتصاب آقای توفیقی و میلی منفرد را به هیچ عنوان با سبقه سیاسی قلمداد نکرد و همگان را به این فکر فرو برد که یعنی در دانشگاه های ایران باسوادتر و مدیرتر و شایسته تر از این دو نفر کسی نیست؟

با سپردن پست های کلیدی به معاونین و مدیران ۸ سال منزوی دوره اصلاحات، دیگر نیازی به پیش بینی رفتار آنها نبود و همگان می دانستند که دوباره قرار است در آموزش عالی چه اتقاتی بیافتد. معاونت پژوهشی وزارت علوم انبوهی از پروژه های ملی را فاقد توجیه دانسته به لغو آنها اقدام نمود، معاونت دانشجویی هم و غم خود را به بازگرداندن عناصر معلوم الحال اختصاص داد، رییس اداره بورس به بورسیه ها تاخت، معاونت اداری مالی اعلام کرد که امسال بودجه ای برای جذب استاد وجود ندارد، معاونت مجلس هر روز از کمیسیون اقوال را نقل و آتشی را شعله ور می ساخت و قص علی هذا.

اما با وجود نشان دادن وابستگی های ظاهری آقای دکتر فرجی دانا به رهبری، بالاخره بعد از پیگیری های فراوان نمایندگان محترم مجلس و عیان شدن وامداری ایشان به اصحاب فتنه، استیضاح وزیر علوم اعلام وصول شد.

اعلام وصول استیضاح در واقع یک دوئل بود که بالاخره هیات رئیسه مجلس هم تن به آن داد. دوئلی بین معتقدین به فتنه و اصحاب فتنه. مردان روزگار فتنه از انواع تحقیرها و تهمت نترسیدند و در آن روزگار پرغبار ایستادند و امروز بار دیگر تمام هستی خود را برای انقلاب در خطر قرار داده اند.

اصحاب فتنه اما فضا را پر غبار کرده و می کنند. اصحاب فتنه به اسم رمز ۳۰۰۰ نفر بورسیه پناه می برند ضمیر ناخودآگاه خواننده را تحت تاثیر قرار دهند. اصحاب فتنه تمام یاران اخراجی خود را به دانشگاه برگرداندند، کسانی که دیگر امروز هیچ چیزی برای از دست دادن ندارند و انتظار هرگونه رفتاری از آنها بیهوده نیست، چون یکبار اخراج شده اند. اصحاب فتنه خود را علامه دهر دانسته، کرکره جذب هیات علمی را پایین می کشند تا انحصار هیات علمی در آنها باقی بماند و مثل سال ۸۸ هر وقت خواستند امتحانات و دانشگاه را متوقف کنند.

استیضاح وزیر علوم آزمونی بسیار بزرگ نه تنها برای نمایندگان مجلس بلکه برای تمام نظام بود که اگر به ثمر می نشست نابود کننده قسمتی از آمال فتنه گران بعد از ۵ سال می بود واگر عقیم می ماند مجوز کادر سازی برای فتنه ای دیگر.

الف