بابت ادبیات ضعیف نوشتاری عذرخواهی می کنم که نویسنده و ادیب نیستم.

این احادیث را با دقت بخوانید :

امام باقر عليه‏ السلام فرمود: درباره خلق خدا سخن گوئيد و راجع به خدا سخن نگوئيد زيرا سخن راجع به خدا جز سرگردانى براى گوينده زياد نكند. و در روايت ديگرى از حريز است درباره هر چيزى سخن گوئيد ولى راجع به ذات خدا سخن نگوئيد.

اصول كافى جلد ۱ ص :۱۲۴ رواية: ۱

امام صادق عليه‏ السلام گويد: خداى عزوجل می فرمايد (۴۳ سوره ۵۳) همانا پايان و سرانجام سوى پروردگارت باشد. پس چون سخن به خدا رسيد باز ايستيد.

اصول كافى جلد ۱ ص :۱۲۵ رواية: ۲

امام باقر عليه ‏السلام فرمود: از تفكر درباره خدا بپرهيزيد، ولى اگر خواستيد در عظمتش بينديشيد در عظمت خلقش نظر كنيد.

اصول كافى جلد ۱ صفحه: ۱۲۶ رواية: ۷

با دقت در این احادیث متوجه می شویم که ائمه از پرسیدن در مورد خدا نهی کرده اند. علت در این حدیث است:

امام صادق عليه‏ السلام فرمود: هر كه درباره خدا فكر كند كه او چگونه است هلاك گردد.

کتاب‏ كافى جلد ۱ ص :۱۲۶ رواية: ۵

با همه این ها جالب است که در بخش قبل این احادیث پیرامون زمان مکان ذات و دیگر مسائل یزدان پاک پاسخگو بوده اند. دقت شود که این پاسخ ها برای اهل علم و معارف است و نه امثال ما که احکام ساده دین را هم نمی دانیم.

منظور این است که اگر ائمه و بزرگان شرع مقدس از پرسش پیرامون چگونگی خداوند نهی کرده اند باز هم مباحثی داشته اند.

در یک کلام: پرسیدن پیرامون هیچ چیز ممنوع نیست ولی هرکس باید مطابق با ظرف وجودی خود دنباله ی مسائل را بگیرد.

ولی متاسفیم که این رفتار های علوی را نداریم. متاسفیم که این چنین نیستیم. متاسفیم که با برخورد های تند جوانان را از دین دور می کنیم. بسیاری از اوقات افراد سوالاتی دارند و مطرح می کنند و با چنین جواب هایی مواجه می شوند:

۱- اگر مسلمانی سوال نکن تبعیت کن. تمام
۲- وارد این مسائل نشین نه دنیا میشه نه اخرت
۳- شما دین هم داری؟
۴- هر کی در این مورد سوال کنه کافره

و . . .

شما بیشتر از من از این جواب ها سراغ دارید و البته تندتر مثل فحاشی ها.

از آن جا که متولیان مذهب ما آخوندها (بنده همچون شهید شریعتی لفظ روحانی را قبول ندارم. کسی حمل بر بی احترامی نکند) هستند طبیعتا باید مردم بیشتر از ایشان چنین جواب هایی بشنوند ولی بدبختانه شاهد هستیم که بسیاری از مردم کوچه بازار هم فتوا صادر می کنند.

مردی به دلیل این که عضو هیئتی است و نمازی می خواند و ریشی دارد خودش را در جایگاهی می داند که برای جوانان کنجکاو نقش عالم را ایفا کرده و چنان به انحراف می کشاند که شیطان هم شگفت زده می شود.

خانمی که فقط از دین ختم قرآن می داند و روضه و گریه و هیچ وقت حتی رساله را یک دور مطالعه نکرده صرف شنیدن سخنان چند آخوند خود را در جایگاه عالم خانواده و فامیل می داند و جوان نا اگاه که حوصله منبر هایی که فقط پنج دقیقه اول ان توصیف حضرت رسول صلی الله علیه واله وسلم است و کش دادن و حرف هایی که او درک نمی کند وقتی با چنین خانومی روبرو می شود احتمال انحراف بسیار بالاست.

حال این انحراف توسط « مفتی های خیابانی » می تواند جوان را یا کلا از دین زده کند یا او را به ورطه ی جهل بکشاند.

غیر از این است؟ هر کدام از ما با چنین افرادی رو برو شدیم. کسانی که حکم کفر و ایمان صادر می کنند. وه که شاعر چه زیبا گفته است:

همه عیب خلق دیدن نه مروت است و مردی/نگهی به خویشتن کن که تو هم گناه کاری (سعدی)

چرا این چنین است؟ چرا هر کس باید صرف شنیدن چند منبر که هیچ بعید نیست ناخواسته احادیث جعلی در آن ها مطرح شود خود را مرجع تقلید بداند؟

سوال کلید اصلی است که با توجه به جواب می تواند یا آغاز انحراف باشد یا آغاز سعادت. تا وقتی ذهن شکاک نباشد تعالی معنی ندارد.

مشکل فقط در مفتی ها خیابانی نیست که در آخوندهای عزیز ما هم هست (انشالله در مطلبی جدا به آن می پردازم) همه کسانی که مذهبی هستند بدانند اگر مسئله ای را نمی دانید مردانه بگویید نمی دانیم! فتوا ندهیم! احکام دینی را بالا پایین نکنیم!

وقتی دین را «از لحاظ علمی» به سطح کوچه بازار بیاوریم بزرگترین ظلم را مرتکب شدیم. چرا که برای نسل پرسشگر که دنبال عمق مسائل است با نازل ترین سطح دین مواجه می شود که قطعا سطحی است و جوان عمق نگر که با سطحی نگری در تضاد است از دین فاصله می گیرد. به همین راحتی!

بدعت چیست؟ بدعت از آن جا آغاز می شود که نظرات شخصی ما وارد دین شود! و تا وقتی که فردی به آن بدعت عمل کند ما گناه کاریم.

بدعت فقط در این نیست که فرضا حکومت را از علی علیه السلام غصب کنی بلکه همین که شما در بحث طهارت نجاست فتوا بدهی و اشتباه باشد و آن فرد تا عمر دارد به ان عمل کند و به کسان دیگر بگوید بدعت است! و شما گناه کار!

امام جواد عليه ‏السلام فرمود: هيچ چيز مثل بدعت دين را از بين نمی‌برد.
الفصول المهمه،۲۷۵-مسند امام جواد(ع) ۲۴۶

اگر تقوا کنیم فتوا ندهیم کسی را کافر و مومن ندادیم و بیهوده قضاوت نکنیم آن وقت است که انحرافات اصلاح می شوند و جوانان فوج فوج به سمت اسلام می آیند.

اگر جوانی صرف یک سوال ساده مثلا پیرامون ازدواج اولاد ادم حوا بشنود که به درد تو نمی خورد و به سوال پاسخ داده نشود قطعا ذهنیت او ضربه خورده است.

نسل جوان می خواهد بداند. می خواهد بپرسد. منطقی است. شعور بالاتری دارد. نمی خواهد چیزی را ندانسته عمل کند. پس بیاییم در مقابل سوال های این نسل درست رفتار کنیم. بدانیم شاید با یک رفتار تند در پاسخ کل ذهنیت یک فرد را به اسلام از بین ببریم. حضرت کاظم علیه السلام می فرماید که کار بد زشت است ولی از پیروان ما زشت تر. علت این است که وقتی شما مذهبی عزیز عملی اشتباه کنی پای اهلی بیت و اسلام نوشته می شود.

پرسش این امتیاز بسیار مثبت را حق جوانان بدانیم چرا که جهان با عقلانیت پیش می رود نه احساسات.

این را بفهمیم که اگر عقلانیت اعمال شود احساسات منطقی هم به دنبال آن می آیند.

الف