کیهان در ستون خبرهای ویژه خود نوشت؛
این چه واقعیتی است که دولت میگویداما مردم نمیبینند؟!
واقعیتی که آقای رئیسجمهور میگوید اگر واقعا واقع شده باشد، نیازی به گفتن ندارد.
داریوش سجادی همکار سابق نشریات اصلاحطلب با اشاره به سخنان اخیر رئیسجمهور در قزوین مبنی بر اینکه «چرا صدا و سیما و رسانهها واقعیتها را (درباره عملکرد دولت) نمیگویند» و «چرا شکر نمیکنید؟» نوشت: متاسفانه اظهارات دکتر روحانی در قزوین که با استناد به ادعاهای خوشبینانه خود از وضعیت اقتصادی کشور به تحکم فرمودند «چرا شکر نعمت نمیکنید!؟» به نوعی تداعیکننده پاسخ معروف ماری آنتوانت است که با شنیدن آنکه مردم نانی برای خوردن ندارند از منتهیالیه دورافتادگی از جامعه گفت «خوب مردم چرا به جای نان، بیسکوئیت نمیخورند!؟»
آقای روحانی بر همان دادههای آماری خوشبینانه، صدا و سیما و دیگر رسانهها را عتاب کرده و فرمودهاند «چرا واقعیت را به مردم نمیگویید!؟». کسی هم در این میان نبود تا به دکتر روحانی گوشزد کند؛ واقعیات از جنس واقع شدن است! و اگر واقع شده باشند نیازی به «گفته شدن» ندارند و عامه مردم وقتی عینا آن واقعیات و شرایط خوب اقتصادی را در سبد معیشت روزمره خود به صورت عینی حس و زندگی میکنند دیگر برای ایشان اهمیتی ندارد که رسانهها واقعیت را بگویند یا نگویند! مهم آن است که با آن واقعیات در صورت وقوع دارند زندگی میکنند و دیگر نیازی به امریه رئیسجمهور نیست که چرا شکر نعمت نمیکنید!؟
ناامیدی ۷۰ درصد فعالان اقتصادی از بهبود وضعیت در دولت یازدهم
۷۰ درصد فعالان اقتصادی برخلاف وعدههای دولت امیدی به بهبود وضعیت اقتصادی ندارند.
بر اساس نظرسنجی اتاق بازرگانی تنها ۳۰ درصد امیدوارند وضعیت اقتصادی در سال آخر دولت یازدهم بهتر شود.
روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت: یک سال تا پایان کار دولت یازدهم باقی است و چشمها به چند ماه باقیمانده برای یک جهش بزرگ دوخته شده است چرا که بررسی عملکرد سه سال گذشته نشان میدهد با وجود تاکید بستههای سیاستی دولت بر اعطای بخش بیشتری از تسهیلات سالانه بانکها به بخش تولید، این هدف مطابق انتظار پیشنرفته و در سال ۱۳۹۴ نسبت به سال پیش از آن ۱۵/۸ واحد درصد عقبماندگی وجود دارد.
اعتماد میافزاید: دولت یازدهم از زمان روی کار آمدن، دو بسته سیاستی را به صورت مشخص برای خروج از رکود اقتصاد ایران ارايه داده است. مطالعات صورت گرفته در دفتر تحقیقات و بررسیهای اقتصادی اتاق بازرگانی ایران از سیاستهای اجرا شده در این مدت نشان میدهد با وجود سیاستهای اعمال شده در بخش سیستم بانکی، تسهیلات به بخش خصوصی از رشد قابل توجهی برخوردار نبوده است.
در بخش اعتبارات عمرانی روند عدم تحقق این اعتبارات همچنان ادامه دارد به گونهای که در سال ۱۳۹۴، ۵۸/۵ درصد اعتبارات عمرانی تحقق یافته است که نشان از عدم توفیق دولت در سیاستهای بودجهای است.
همچنین با وجود اهتمام دولت به بهبود محیط کسب و کار و اعلام سیاستهایی در این ارتباط، همچنان تغییر قابل توجهی در محیط کسب و کار اقتصادی صورت نپذیرفته است.
دفتر تحقیقات اتاق بازرگانی در پرسشنامهای نظربخش خصوصی را در ارتباط با میزان اثرگذاری بسته سیاستی خروج از رکود دولت جویا شده است که نتایج آن نشان میدهد ۴۷/۵ درصد از ۸۴ فعال در حوزه تولید و ۶۳/۳ درصد از ۳۰ فعال در حوزه بازرگانی اثرگذاری بسته سیاستی دولت را کمارزیابی کردهاند و فقط ۱۰ درصد از هر گروه، اثرگذاری بسته سیاستی را زیاد ارزیابی کردهاند.
پاسخدهندگان دلایلی همچون شعارزدگی و عدم اجرای کامل برنامه، عدم حمایت واقعی از تولید داخلی، عدم هماهنگی تیم اقتصادی دولت را از دلایل اصلی عدم اثرگذاری بستههای خروج از رکود عنوان کردند، لذا با توجه به مطالب عنوان شده به نظر میرسد اثرگذاری سیاستهای دولت بر اقتصاد بخش خصوصی تاکنون اندک بوده است. از دلایل این امر میتوان به عدم اجرای کامل سیاستهای دولت اشاره کرد. با این حال این نکته را هم باید مورد تاکید قرار داد که به همه مسائل بخش خصوصی در این بستههای سیاستی توجه لازم و کافی نشده است. توجه دولت در این مجموعههای سیاستی بیشتر ناظر بر حل مشکل تامین مالی بنگاههای بخش خصوصی از طریق نظام بانکی از یک سو و تحریک تقاضا از سوی دیگر بوده است. مشکلات طرف عرضه و لذا محیط کسب و کار در این دو بسته مورد توجه لازم قرار نگرفته است.
بر اساس نظرسنجی که دفتر تحقیقات و بررسیهای اقتصادی اتاق بازرگانی از وضعیت اقتصاد در سال جاری انجام داده است؛ (فقط)۳۰ درصد از جامعه آماری این اتاق امید به بهتر شدن اوضاع اقتصاد در سال جاری داشتند.
آرمان: افزایش نقدینگی و تورم چیزی برای کارنامه دولت باقی نمیگذارد
همزمان با سه برابر شدن نقدینگی، یک روزنامه اصلاحطلب نسبت به تزریق پول در جامعه از سوی دولت و از دست رفتن دستاورد کاهش تورم هشدار داد.
روزنامه آرمان نوشت: درباره دلایل کاهش شتاب نرخ تورم چند دیدگاه وجود دارد. اعضای کابینه و به ویژه تیم اقتصادی دولت اعتقاد دارند که سیاستهای معطوف به کنترل حجم پول در جامعه را بادقت اجرا کردهاند و از این مسیر موفق به کاهش شتاب تورم شدهاند. دولت معتقد است که انضباط پولی و جلوگیری از توزیع پول به شکل ارادی دلیل اصلی مهار تورم است. در مقابل این استدلال اما گروهی از اقتصاددانان، فعالان اقتصادی و به ویژه منتقدان دولت معتقدند کاهش تقاضای کل جامعه، به ویژه کاهش قدرت خرید شهروندان و ناتوانی در خرید دلیل اصلی مهار تورم بوده است وهر دولتی که بر سر کار میآمد، شاهد این وضع بودهایم. اما اینکه آیا کاهش شتاب تورم بر زندگی، کسب و کار و معیشت شهروندان ایرانی مؤثر بوده و آیا مردم کاهش این نرخ را احساس کردهاند یا نه، محل منازعه است.
نویسنده میافزاید: نکته مهم در موضوع کاهش نرخ تورم این است که فشارهای فوقالعادهای بر دولت یازدهم وارد میشود تا دست از انضباط پولی بردارد و در ماههای آخر فعالیت خود به توزیع پول نقد در جامعه بپردازد و نشانههای آن نیز آشکار شده است. فشار برای اعطای وامهای ارزان به صنعت، فشار برای اعطای وامهای پرشمار و متنوع به خریداران مسکن، فشار برای پرداخت وامهای خرد نظیر وام ازدواج، وام خرید کالا و... از آن جمله است که به رشد اقتصادی منجر میشود و امروز این اتفاق رخ داده است. اقتصاددانان معتقدند اگر وضع به همین ترتیب پیش برود و دولت در این مسئله کوتاه بیاید هرآنچه را در مهار تورم به آن دست یافته است، از دست میدهد و چیزی برای کارنامهاش باقی نمیگذارد. هشدار اقتصاددانان را باید جدی گرفت و راههای تزریق پول منجر به تورم را مسدود کرد.
یادآور میشود به تازگی اجرای طرح واگذاری کارتهای اعتباری خرید کالا (۱۰ تا ۵۰ میلیون تومان) آغاز شده بود که بودجهای بالغ بر ۴ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان برای آن پیشبینی شده است.
گفتنی است برخی کارشناسان اقتصادی دولتی مدتی است میگویند احتمال بازگشت تورم دو رقمی به خاطر افزایش نقدینگی تا مرز ۱۱۰۰هزار میلیارد تومان - در چند ماه آینده قوی است.
ناامیدی ایرانیان از برجام روحانی را مجبور به تغییر لحن کرده است
یک روزنامه آمریکایی نوشت: انتخابات ریاستجمهوری ایران و نیز فشارهای داخلی به خاطر ملموس نبودن مزیتهای توافق هستهای، روحانی را وادار به تغییر لحن کرده است. یک سال پیش به نظر میرسید ایران در آستانه روابطی جدید با آمریکا و جهان قرار دارد. روحانی پاییز پارسال در نطق خود در سازمان ملل اعلام کرد که توافق هستهای امضا شده و لغو تحریمها و وضع محدودیتهایی بر سر برنامه هستهای ایران و بنیاد این تغییرات بوده است.
روزنامه واشنگتن پست افزود: حال یک سال از این ماجرا میگذرد و تمام خوشبینی روحانی بدل به یأس و نومیدی و بالا بردن انگشت اشاره بدل شده است. امسال روحانی در سخنرانیش در سازمان ملل و کنفرانسهای خبری متعددی که در طول هفته گذشته در نیویورک برگزار کرد، مستقیماً آمریکا را به عمل نکردن به تعهداتش در قبال توافق هستهای متهم کرد.
واشنگتنپست مینویسد: در طول هشت ماهی که از امضای توافق هستهای میگذرد، او بارها بیان کرده که واشنگتن در کار مجاز اعلام کردن انجام معاملات تجاری با ایران تعلل میورزد و مانع از دسترسی ایران به بانکها شده است.
روحانی پنجشنبه گذشته در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل طی سخنانی گفت: «عمل نکردن به تعهدات از جانب آمریکا در طول هفت ماه گذشته، بیانگر رویکرد معیوبی است که میبایست اصلاح شود.»
این روزنامه خاطرنشان کرد: در این فراز؛ شاید بتوان یکی از دلائل تغییر لحن و کلام روحانی را ناشی از حس و حال انتخاباتی او و تلاشش برای انتخاب شدن مجدد به ریاستجمهوری ایران در انتخاباتی دانست که تا شش ماه آینده برگزار خواهد شد. روحانی در حال و هوای مبارزات انتخاباتی به سر میبرد و حالت ملامتگوی او در مجامع عمومی و انظار عموم، بازتاب حس یأس و نومیدی بسیاری از ایرانیان است که میگویند تمام مزیتهای اقتصادی توافق هستهای تا حال بیخاصیت بوده است.
در این زمینه «گری سیک» محقق دانشگاه «کلمبیا» که در دولت سه رئیسجمهور آمریکا سمت مشاور امنیت ملی را عهدهدار بوده است، میگوید؛ «الآن روحانی در ایران، بابت خیلی چیزها زیربار نقدهای سنگین قرار دارد که اصلیترین آنها این است که او منافع کشور را به باد فنا داده است و چیزهای زیادی از کشور را بخشیده و بیش از حد با آمریکاییها صمیمی شده است.»
«باربارا اسلاوین» سرپرست برنامه «ابتکار آینده ایران» در «شورای آتلانتیک» میگوید: «روحانی نمیتواند خیلی هم خود را مشتاق آمریکا نشان دهد. او مجبور است نیمه خالی لیوان را ببیند تا مبادا اینگونه به نظر بیاید که نسبت به واشنگتن نرم و ملایم شده است.»
اسلاوین میافزاید: «با توجه به سیاست ایران روحانی باید خیلی دل و جرأت داشته باشد تا در نیویورک با اوباما ملاقات کند و با او دست هم بدهد.»
وی میگوید: «به ظن قوی روحانی بهترین فرد ممکن در بهترین زمان مناسب است و بهترین فردی است که ما میتوانیم به او امیدوار باشیم، اما او یک بروکرات محتاط است.»
غلط زیادی معاون مرکل در آستانه سفر به تهران
وزیر اقتصاد آلمان میگوید در سفر به تهران، نگرانیهایمان در زمینه نقش ایران در سوریه و کارنامه حقوق بشر ایران را به اطلاع مقامات ایرانی خواهم رساند.
به گزارش اشپیگل، زیگمار گابریل که قرار است فردا در راس هیئتی به تهران بیاید، گفت: در سفر به تهران نگرانیهای برلین درباره نقش ایران در جنگ سوریه و کارنامه حقوق بشر در جمهوری اسلامی را به اطلاع مقامات ایرانی خواهم رساند.
وی میگوید ایران تنها هنگامی میتواند روابطی عادی و دوستانه با آلمان داشته باشد که وجود اسرائیل را به رسمیت بشناسد.
این مقام دولت آلمان اظهار داشت: «همان کاری را که در سفر اخیرم به روسیه انجام دادم در ایران نیز ادامه میدهم، یعنی احساس خشم و ناراحتی از جبهههای متحد حکومت بشار اسد در سوریه را به آنها انتقال خواهم داد. ما نمیتوانیم با کشورهایی که درگیر چنین جنگ وحشیانهای هستند رابطهای عادی و نرمال داشته باشیم.»
یادآور میشود وی که معاون صدر اعظم آلمان نیز هست، تیر ماه سال ۹۴ به تهران سفر کرد. اما سفر بعدی وی که قرار بود اردیبهشت امسال انجام شود، لغو شد. وی آن هنگام گفته بود عادیسازی روابط با ایران هنگامی میسر است که ایران، اسرائیل را به رسمیت بشناسد.
فرانک والتر اشتاین وزیر خارجه آلمان نیز آبان سال ۹۴ به تهران سفر کرد. وی پس از آن به عربستان عزیمت کرد و در آنجا از عبارت مجعول «خلیج عربی» به جای «خلیج فارس» استفاده کرد.
گزافهگویی این مقام آلمانی در حالی بود که وی قبل از سفر به ریاض، مورد استقبال گرم وزارت خارجه ایران قرار گرفت تا جایی که در اقدامی بدون اعلام قبلی، نشستی موسوم به «نشست مقدماتی کنفرانس مونیخ» به افتخار والتر اشتاین در تهران تدارک شد که وی در آن نشست هم از ایران خواست به اسرائیل احترام بگذارد! همچنین در اقدامی نابخردانه، مقامات وزارت خارجه، والتر اشتاین را به دانشگاه تهران بردند و در مراسمی مهندسی شده استقبال دانشجویی(!) برای وی ترتیب دادند. برخی کارگاههای آموزشی نیز برای هیئت آلمانی در دانشگاه تهران ترتیب داده شد.
دولت آلمان در مقابل آمریکا و رژیم صهیونیستی منفعل است و پس از شکست جنگ جهانی دوم نتوانسته از موضع مستقل در عرصه سیاست جهانی رفتار کند. آلمانیها یکی از تجهیزکنندگان رژیم جنایتکار صدام به تسلیحات شیمیایی بودند که علیه ملت ایران و کردهای عراق استفاده شد.