کد مطلب: 291188
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۵ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۱۵
درمان بیماری بدون تلاش بیمار امکان پذیر نیست، به اعتقاد کارشناسان روان شناسی نوین، روان درمانی پویا با حرکات فیزیکی است.
پیش از این محققان عقیده داشتند فضایی که در آن محاورات روان درمانی انجام میگیرد، نوع چیدمان، نورپردازی و زبان بدنی که درمان گر از آن استفاده میکند در تأثیرگذاری درمان مؤثر بوده و شیوهای که درمانگر از آن استفاده میکند را در مسیری بهتر هدایت میکند.
پژوهشهای اخیر نشان میدهد، پویایی بیشتر بیماران در مراحل درمان نیز از دیگر فاکتورهایی است که به تخفیف علائم میانجامد، این تحقیقات منجر به ابداع تکنیکی متشکل از گفتوگو درمانی و پیاده روی شده که به گفتوگو درمانی پویا معروف شده است. در واقع مبدعان این طرح جلسه درمان را در فضایی باز و در طبیعت برگزار میکنند و معتقدند، گفتوگو درمانی برای کاهش اضطراب زمانی مؤثر خواهد بود که بیمار در وضعیتی کم تنش و فعال قرار داشته باشد.
دکتر ویلیام پولن، روان درمانگر معتقد است پویایی و حرکت فیزیکی، جرقهای به منظور تغییر دیدگاه و آماده شدن ذهن برای درمان خواهد بود. گفتوگوی آزادانه و پویایی همزمان ذهن و بدن، شیوهای است که گفتوگو درمانگران برای کاهش اضطراب به کار میگیرند. روبهرو شدن مراجعهکننده و درمانگر در طبیعت انجام میگیرد و شیوه درمان آمیزهای از فعالیتهای فیزیکی بیمار و تخلیه هیجانات از طریق گفتوگو خواهد بود.
دکتر ویلیام پولن درباره هدف از ابداع این تکنیک درمانی میگوید، بررسی سوابق مراجعان زیادی که با طبیعت قطع رابطه کرده بودند، مرا به فکر انداخت تا روش طبیعت درمانی در کنار گفتوگو و انجام فعالیتهای فیزیکی را به اجرا در آورم. وی ادامه میدهد، ارتباطات مستقیم با طبیعت در کنار درمانگر ، پیاده روی با پای برهنه روی چمنها، لمس درختان، استشمام رایحه ماسه و چمن در کنار اجرای سایر تکنیکهای درمانی در سه دهه اخیر سابقه نداشته است. ارتباطات با جهانی وسیعتر از دنیایی که هر روز با آن سر و کار داریم و آشتی با زیباییهای طبیعی که مدتها است از آن غافل ماندهایم، به افراد کمک میکند تا ریشه مشکلات را بهتر درک کرده و منشأ رفتارهای اضطراب زایشان را پیدا کنند.
دکتر پولن معتقد است، قدرت تلفیق تحرکهای فیزیکی و تغییرات احساسی، باور نکردنی است. پیاده رویهای تند در طبیعت باعث میشود تا بیماران با فراغ خاطر بهتری به افشاگری مشکلاتشان بپردازند و مقاومت کمتری در برابر بروز آنها نشان دهند. در واقع بیماران با برداشتن گامهایی قاطع به سوی درمان ناامیدی پیش میروند و در پایان جلسه درمان از احساس خوشایندی که پس از تجربه تخلیه هیجانات منفیشان در پیاده روی به دست میآورند، صحبت میکنند.
یکی از مراجعان تحت درمان با این تکنیک میگوید، این روش درمانی به نوعی اتحاد ذهن و بدن برای خاتمه بخشیدن به افکار اضطراب زا است. زمانی که گفتوگو و تخلیه هیجانات در پیاده روی اتفاق میافتد، تمرکز بر افکار وسواسی کاهش پیدا میکند و راه برای رسیدن به تعادل و آرامش باز میشود.
کلمات کلیدی : اضطراب