کد مطلب: 196473
نگاهی جدید به رای اعتماد مجلس نشینان
بخش تعاملی الف - سیدجواد قوامی نژاد
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : جمعه ۱ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۳۳
مجلس شورای اسلامی دارای ۲۹۰ نماینده است. از این رو اگر تعداد آراء مجلس را اعم از مخالفت یا موافقت ویا رای ممتنع به وزرای پیشنهادی محاسبه کنیم می شود ۵۲۲۰رای که باید نمایندگان نسبت به وزراء اظهار می کردند ولی جمع آرای ماخوذه نشان می دهد که از ۲۸۴ نماینده حاضر در رای گیری ۵۱۰۳ رای اخذ شده است اگکر تعداد حاضرین را در عدد ۱۸ (تعداد وزرای پیشنهادی)ضرب کنیم می شود عدد۵۱۱۲در حالیکه تعداد ۹ رای از حاضرین به صندوقها انداخته نشده است این ۹ رای غالبا در مورد وزرای پیشنهادی که با مخالفت جدی تر عده ای روبرو شد مصداق دارد.
مثلا وزارت اطلاعات ۱رای وامورخارجه ۳ رای وصنعت ومعدن ۱رای ووزارت علوم ۲ رای و وزیر نفت ۱رایو وزارت ورزش وجوانان نیز ۱رای کم داشته اند البته این افراد در رای گیری حضور داشته اند ولی آرای خود را به صندوق نینداخته اند واین عمل به صورت آگاهانه صورت گرفته است سوال مهم این است که چرا یک نماینده عمدا از اغلام نظر سرباز می زند وهمین امر باعث می شود که هزینه های بسیاری به کشور تحمیل شود؟
بررسی اماری اراء نمایندگان نشان می دهد که ۷۱.۹۳ آراء به معرفی شدگان از سوی دولت رای مثبت داده اند یعنی کمی کمتر از حماسه سیاسی مردم که در قالب مشارکت مردم در انتخابات تبلور یافت وو۲۳.۰۲در صد از آراء نمایندگان در قالب مخالفت به وزراء پیشنهادی صورت پذیرفته است هردوگروه موافقان ومخالفان که برای اعلام نظر خود حجت شرعی وقانونی دارند عمل صالحی انجام داد هاند واز این که برای کسب شناخت تلاش نموده اند به وظیفه نمایندگی خود عمل کرده اند اما حدود ۵ درصد نمایندگان رای ممتنع داد هاند سوال این است که در چه شرایطی یک فرد به یک نفر رای ممتنع می دهد ؟ در پاسخ باید گفت که اگر نماینده ای تمام تلاش خود را برای شناخت دقیق فرد معرفی شده انجام دهد ونیازهای واقعی کشور را بشناسد وبرنامه های مورد نظر را نیز مورد مداقه قرار دهد وبا دیگران صالح و مطلع مشورت کند وضریب وزنی تمام برنامه ها ونیازها و ویزگیها را نیز مورد نظر قرار دهد وشرایط کشور را نیز بررسی کند وهزینه های رای مثبت یا منفی خود رابرای کشور در نظر بگیرد واینکه حتی همان یک رای او می تواند سرنوشت وزارتخانه ای بزرگ مثلا آموزش وپرورش را تغییر دهد.
در این صورت نظر مثبت ومنفی وی دقیقا ۵۰ درصد وزن داشته باشد در این حالت او می تواند رای ممتنع بدهدولی در واقعیت این تساوی به چه مقدار اتفاق می افتد؟ پس این احتمال پیش می آید که عده ای از مجلس نشینان مخالفت یا موافت با وزیران پیشنهادی را نوعی بازی سیاسی تلقی کرده وزحمت تلاش برای انجام وظیفه که همانا کار کارشناسی دقیق ومورد انتظار مردم را به خود نداده وهرگز هم به عنوان موافق یا مخالف صحبت نمی کنند وبعد هم رای ممتنع می دهند وخلاص.! آیا این نوع عمل از سوی حدود ۵ درصد مجلس مطلوب است ؟ آیا اگر همه زمانها را عاشورا بدانیم وهمه عرصه ها کربلا بدانیم وقرار گرفتن در لشگر امام حسین (ع) یا قرار نگرفتن در ان گروه را محصول تصمیمات افراد بدانیم.
کسی می تواند بگوید چون من بین لشگر امام ولشگر مقابل نمی توانم تمیز دهم که کدام برحق است وبه خود هم زحمت کسب شناخت را نمی دهم پس در هیچ لشگری قرار نمی گیرم. آیا این نوع منطق برای ارائه تصمیم صحیح است؟ البته مثال ذکر شده تداعی این که رای های موافق یا مخالف در جبهه حق وباطل قرار دارند را هرگز به ذهن متبادر نمی سازد همانگونه که رهبر معظم انقلاب در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال جاری فرمودند رای به هر کدام از ۸ کاندیدا رای به جمهوری اسلامی است وبارها تاکید شده یک رای هم یک رای است.
رای اگاهانه به عنوان موافق یا مخالف در جریان رای اعتماد نیز باعث انتخاب اصلح وزراء ودر نمتیجه توانمند تر شدن دولت و نظام ومجلس می شود ولی عدم رای دادن یا همان رای ممتنع در حالیکه وظیفه یک نماینده کسب شناخت دقیق است چه تحلیلی را بر می تابد؟ آیا حتی اگر یک نماینده با فرض تقریبا محال به رای یا عدم رای ۵۰ درصدی در مورد یک وزیر برسد از نظر شرعی وملی نباید با دیدگاه مثبت وبا توکل برخدا واعتماد به نظر عده ای از همکاران رای مثبت به وزیری بدهد؟ اگر همین رای ممتنع نبود شاید امروز جمع عظیمی از فرهنگیان خوشحال بودند چون در اینجا ای موافقان تاثیر نداشت ورای مخافین نیز تاثیری نداشت بلکه این رای ممتنع ها که حدود ۵درصد مجلس را تشکیل می دهند تاثیر داشت.
اما آیا از نظر شرعی نماینده ها حق دارند بدون تلاش برای شناخت رای ممتنع بدهند ویا هنگام ایراد سخنان موافقین ومخالفین به سخنان گوینده گوش ندهند ومجلس در حالت بی نظمی قرار داشته باشند؟این سوال را لطفا با دیدگاه شرعی پاسخ دهید متشکرم
مثلا وزارت اطلاعات ۱رای وامورخارجه ۳ رای وصنعت ومعدن ۱رای ووزارت علوم ۲ رای و وزیر نفت ۱رایو وزارت ورزش وجوانان نیز ۱رای کم داشته اند البته این افراد در رای گیری حضور داشته اند ولی آرای خود را به صندوق نینداخته اند واین عمل به صورت آگاهانه صورت گرفته است سوال مهم این است که چرا یک نماینده عمدا از اغلام نظر سرباز می زند وهمین امر باعث می شود که هزینه های بسیاری به کشور تحمیل شود؟
بررسی اماری اراء نمایندگان نشان می دهد که ۷۱.۹۳ آراء به معرفی شدگان از سوی دولت رای مثبت داده اند یعنی کمی کمتر از حماسه سیاسی مردم که در قالب مشارکت مردم در انتخابات تبلور یافت وو۲۳.۰۲در صد از آراء نمایندگان در قالب مخالفت به وزراء پیشنهادی صورت پذیرفته است هردوگروه موافقان ومخالفان که برای اعلام نظر خود حجت شرعی وقانونی دارند عمل صالحی انجام داد هاند واز این که برای کسب شناخت تلاش نموده اند به وظیفه نمایندگی خود عمل کرده اند اما حدود ۵ درصد نمایندگان رای ممتنع داد هاند سوال این است که در چه شرایطی یک فرد به یک نفر رای ممتنع می دهد ؟ در پاسخ باید گفت که اگر نماینده ای تمام تلاش خود را برای شناخت دقیق فرد معرفی شده انجام دهد ونیازهای واقعی کشور را بشناسد وبرنامه های مورد نظر را نیز مورد مداقه قرار دهد وبا دیگران صالح و مطلع مشورت کند وضریب وزنی تمام برنامه ها ونیازها و ویزگیها را نیز مورد نظر قرار دهد وشرایط کشور را نیز بررسی کند وهزینه های رای مثبت یا منفی خود رابرای کشور در نظر بگیرد واینکه حتی همان یک رای او می تواند سرنوشت وزارتخانه ای بزرگ مثلا آموزش وپرورش را تغییر دهد.
در این صورت نظر مثبت ومنفی وی دقیقا ۵۰ درصد وزن داشته باشد در این حالت او می تواند رای ممتنع بدهدولی در واقعیت این تساوی به چه مقدار اتفاق می افتد؟ پس این احتمال پیش می آید که عده ای از مجلس نشینان مخالفت یا موافت با وزیران پیشنهادی را نوعی بازی سیاسی تلقی کرده وزحمت تلاش برای انجام وظیفه که همانا کار کارشناسی دقیق ومورد انتظار مردم را به خود نداده وهرگز هم به عنوان موافق یا مخالف صحبت نمی کنند وبعد هم رای ممتنع می دهند وخلاص.! آیا این نوع عمل از سوی حدود ۵ درصد مجلس مطلوب است ؟ آیا اگر همه زمانها را عاشورا بدانیم وهمه عرصه ها کربلا بدانیم وقرار گرفتن در لشگر امام حسین (ع) یا قرار نگرفتن در ان گروه را محصول تصمیمات افراد بدانیم.
کسی می تواند بگوید چون من بین لشگر امام ولشگر مقابل نمی توانم تمیز دهم که کدام برحق است وبه خود هم زحمت کسب شناخت را نمی دهم پس در هیچ لشگری قرار نمی گیرم. آیا این نوع منطق برای ارائه تصمیم صحیح است؟ البته مثال ذکر شده تداعی این که رای های موافق یا مخالف در جبهه حق وباطل قرار دارند را هرگز به ذهن متبادر نمی سازد همانگونه که رهبر معظم انقلاب در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال جاری فرمودند رای به هر کدام از ۸ کاندیدا رای به جمهوری اسلامی است وبارها تاکید شده یک رای هم یک رای است.
رای اگاهانه به عنوان موافق یا مخالف در جریان رای اعتماد نیز باعث انتخاب اصلح وزراء ودر نمتیجه توانمند تر شدن دولت و نظام ومجلس می شود ولی عدم رای دادن یا همان رای ممتنع در حالیکه وظیفه یک نماینده کسب شناخت دقیق است چه تحلیلی را بر می تابد؟ آیا حتی اگر یک نماینده با فرض تقریبا محال به رای یا عدم رای ۵۰ درصدی در مورد یک وزیر برسد از نظر شرعی وملی نباید با دیدگاه مثبت وبا توکل برخدا واعتماد به نظر عده ای از همکاران رای مثبت به وزیری بدهد؟ اگر همین رای ممتنع نبود شاید امروز جمع عظیمی از فرهنگیان خوشحال بودند چون در اینجا ای موافقان تاثیر نداشت ورای مخافین نیز تاثیری نداشت بلکه این رای ممتنع ها که حدود ۵درصد مجلس را تشکیل می دهند تاثیر داشت.
اما آیا از نظر شرعی نماینده ها حق دارند بدون تلاش برای شناخت رای ممتنع بدهند ویا هنگام ایراد سخنان موافقین ومخالفین به سخنان گوینده گوش ندهند ومجلس در حالت بی نظمی قرار داشته باشند؟این سوال را لطفا با دیدگاه شرعی پاسخ دهید متشکرم
کلمات کلیدی : سیدجواد قوامی نژاد
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
