کد مطلب: 227202
دولت چاره ای ندارد
بخش تعاملی الف - هدایت الله کمالیان
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۰۶:۵۲
پیش از هر چیز باید چند مطلب را یاد آور شوم:
۱. از صمیم قلب امیدوارم آنچه در ادامه می خوانید به هیچ وجه واقعیت پیدا نکند.
۲. من همواره به منافع بلند مدت کشورم فکر می کنیم و وام دار و وابسته به هیچ گروه و دسته ای نبوده و نخواهم بود.
۳. در منازعات سیاسی قدرت است که حرف اول و آخر را می زند، سیاست به معنای امروزی آن چیزی است که منطق و حق جایی در آن ندارند، اگر قدرت (سیاسی / نظامی / اقتصادی/ علمی و ... ) داشته باشید برای خود حق ( هر چند به صورت نامشروع ) ایجاد خواهید کرد. استفاده از منطق در برابر کسی که اصولش را بر مبنای قدرت تعریف می کند غیر منطقی است.
این روز ها اگر اوضاع سیاسی ایران را خوب رصد کنید درخواهید یافت که "پازل گام نهایی توافق ژنو" به هیچ وجه پیچیده نیست. بالاخص برای کشور های ۱+۵.
آنها به خوبی می داند که روحانی و تیم مذاکره کننده اش به احتمال بسیار زیاد چاره جز توافق ندارند و برای بدست آوردن یک توافق به هر شرایطی تن خواهند داد. برای این ادعا چندین دلیل وجود دارد:
• منقدان دولت: در صورتی که دولت نتواند با ۵+۱ به توافق برسد گروه هایی که از ابتدا به درست یا غلط منتقد توافق ژنو بودند، محق می شوند. حرفشان اثبات می شود و از شکست دولت برای خودشان پیروزی سیاسی خواهند ساخت و بعد از این می توانند فشار بیشتری به دولت وارد کنند.
• ریزش طرفداردان دولت: شاید مهمترین وعده روحانی به طرفدارانش عادی سازی روابط بین المللی و رفع تحریم ها بود. در صورتی که دولت به هر نحو و برای هر مقصودی بخواهد از توافق با ۱+۵ سر باز زند و رویه پیشین را در پیش گیرد. شاهد ریزش شدید طرفداران دولت خواهیم بود. واین برای دولتی که از هم اکنون به فکر همسو کردن مجلس آینده است و نیم نگاهی هم به انتخابات ۳ سال دیگر دارد قابل هضم نیست.
• اوضاع اقتصادی: شاید مهمترین دلیل همین اوضاع اقتصادی باشد، فقط کافی است که خبر شکست و یا تعلیق گام نهایی توافق ژنو منتشر شود آنگاه باید فقط ایستاد و اوج گرفتن قیمت ارز را نظاره کرد. ارزی که از دی ماه سال گذشته تا فرودین امسال نسبتا آرام و قرار داشت در همین دو هفته اخیر تنها به خاطر افزایش قیمت حامل های انرژی ۲۰۰ تا ۳۰۰ تومان گران شده، حالا معلوم نیست که با انتشار خبر یک شکست سیاسی قرار است تا کجا بالا برود و مهمترین دستاورد دولت ( به اذعان خودش ) را که همانا مهار تورم است یک شبه بر باد دهد.
• وقت کشی ۱+۵: بر خلاف تصورات برای ۱+۵ گام نهایی توافق اهمیت چندانی ندارد. زیرا ایران امتیاز چندانی برای عرضه ندارد. آنها به هدف اصلی خود که تعلیق غنی سازی و متوقف کردن فعالیت های ایران بود با کمترین هزینه رسیده اند.
مهم نیست رسیدن به گام نهایی چقدر طول خواهد کشید در تمام این مدت فعالیت های ایران معلق است و این کافی است.
با تمام این تفاسیر اگر شما نماینده یکی از کشور های ۵+۱ بودید و از شرایط و اوضاع دولت و کشور مقابلتان چنان که توضیح داده شد با خبر بودید؛ چه می کردید؟
شما را نمی دانم، اما سابقه برخی از کشور های مذاکره کننده با ایران نشان می دهد که آنها حتی به آخرین و کمترین امتیازاتی که ایران در توشه اش دارد رحم نخواهند کرد و کمترین امتیازات ممکن را در اختیار ایران قرار خواهند داد. و به احتمال زیاد شروط زیر را توافق نهایی درج خواهند کرد:
۱- امضا پروتکول الحاقی
۲- بازرسی های سرزده و بدون قید و شرط
۳- تعطیلی سایت فردو، غنی سازی محدود و در حد آزمایشگاهی با درصد غنای پایین و تحت نظارت
۴- تبدیل راکتور اراک به آب سبک
۵- و جدای همه این ها شروع یک بازی جدید و مطرح کردن چند خواسته دیگر که تا بحال امکان مطرح کردنش وجود نداشت!
و همه اینها تنها در مقابل تعلیق تدریجی برخی از تحریم های خاص!
باز هم فکر می کنید که دولت میتواند با ۵+۱ توافق نکند؟ واقعیت این است که هیچ راه برگشتی برای دولت نیست، بیایید فرض کنیم که با وجود تمامی موارد ذکر شده بالا، دولت ( بر فرض به خاطر حفظ برخی از منافع ملی ) سر برخی از بند های توافق ژنو با ۱+۵ به توافق نرسد و به قول "علی اکبر صالحی" تنها شیر های پلمپ شده سانترفیوژ ها باز شوند و همه چیز به حالت عادی ( پیش از توافق اولیه ) برگردد!
طرف غربی چیزی از دست نداده، تحریم را مجددا برقرار خواهد کرد و شاید تحریم های جدیدی هم علیه ایران وضع کند. و احتمالا مثل همیشه دوباره با شانتاژ رسانه ای و خبری، خود را پیش چشم جهانیان محق جلوه خواهد داد و اینجا است که کار برای مردم و دولت جدید به مراتب بسیارسخت تر از گذشته خواهد شد.
واقعیت این است که گام نهایی توافق ژنو و اتفاقاتی که در چند ماه آینده خواهند افتاد برای دولت بازی مرگ و زندگی است. در این بازی به احتمال زیاد یا حقوق و دستاوردهای ملت ایران از بین خواهند رفت یا محبوبیت و مقبولیت دولت. که البته امیدوارم هیچ کدام آنها از بین نروند.
۲. من همواره به منافع بلند مدت کشورم فکر می کنیم و وام دار و وابسته به هیچ گروه و دسته ای نبوده و نخواهم بود.
۳. در منازعات سیاسی قدرت است که حرف اول و آخر را می زند، سیاست به معنای امروزی آن چیزی است که منطق و حق جایی در آن ندارند، اگر قدرت (سیاسی / نظامی / اقتصادی/ علمی و ... ) داشته باشید برای خود حق ( هر چند به صورت نامشروع ) ایجاد خواهید کرد. استفاده از منطق در برابر کسی که اصولش را بر مبنای قدرت تعریف می کند غیر منطقی است.
این روز ها اگر اوضاع سیاسی ایران را خوب رصد کنید درخواهید یافت که "پازل گام نهایی توافق ژنو" به هیچ وجه پیچیده نیست. بالاخص برای کشور های ۱+۵.
آنها به خوبی می داند که روحانی و تیم مذاکره کننده اش به احتمال بسیار زیاد چاره جز توافق ندارند و برای بدست آوردن یک توافق به هر شرایطی تن خواهند داد. برای این ادعا چندین دلیل وجود دارد:
• منقدان دولت: در صورتی که دولت نتواند با ۵+۱ به توافق برسد گروه هایی که از ابتدا به درست یا غلط منتقد توافق ژنو بودند، محق می شوند. حرفشان اثبات می شود و از شکست دولت برای خودشان پیروزی سیاسی خواهند ساخت و بعد از این می توانند فشار بیشتری به دولت وارد کنند.
• ریزش طرفداردان دولت: شاید مهمترین وعده روحانی به طرفدارانش عادی سازی روابط بین المللی و رفع تحریم ها بود. در صورتی که دولت به هر نحو و برای هر مقصودی بخواهد از توافق با ۱+۵ سر باز زند و رویه پیشین را در پیش گیرد. شاهد ریزش شدید طرفداران دولت خواهیم بود. واین برای دولتی که از هم اکنون به فکر همسو کردن مجلس آینده است و نیم نگاهی هم به انتخابات ۳ سال دیگر دارد قابل هضم نیست.
• اوضاع اقتصادی: شاید مهمترین دلیل همین اوضاع اقتصادی باشد، فقط کافی است که خبر شکست و یا تعلیق گام نهایی توافق ژنو منتشر شود آنگاه باید فقط ایستاد و اوج گرفتن قیمت ارز را نظاره کرد. ارزی که از دی ماه سال گذشته تا فرودین امسال نسبتا آرام و قرار داشت در همین دو هفته اخیر تنها به خاطر افزایش قیمت حامل های انرژی ۲۰۰ تا ۳۰۰ تومان گران شده، حالا معلوم نیست که با انتشار خبر یک شکست سیاسی قرار است تا کجا بالا برود و مهمترین دستاورد دولت ( به اذعان خودش ) را که همانا مهار تورم است یک شبه بر باد دهد.
• وقت کشی ۱+۵: بر خلاف تصورات برای ۱+۵ گام نهایی توافق اهمیت چندانی ندارد. زیرا ایران امتیاز چندانی برای عرضه ندارد. آنها به هدف اصلی خود که تعلیق غنی سازی و متوقف کردن فعالیت های ایران بود با کمترین هزینه رسیده اند.
مهم نیست رسیدن به گام نهایی چقدر طول خواهد کشید در تمام این مدت فعالیت های ایران معلق است و این کافی است.
با تمام این تفاسیر اگر شما نماینده یکی از کشور های ۵+۱ بودید و از شرایط و اوضاع دولت و کشور مقابلتان چنان که توضیح داده شد با خبر بودید؛ چه می کردید؟
شما را نمی دانم، اما سابقه برخی از کشور های مذاکره کننده با ایران نشان می دهد که آنها حتی به آخرین و کمترین امتیازاتی که ایران در توشه اش دارد رحم نخواهند کرد و کمترین امتیازات ممکن را در اختیار ایران قرار خواهند داد. و به احتمال زیاد شروط زیر را توافق نهایی درج خواهند کرد:
۱- امضا پروتکول الحاقی
۲- بازرسی های سرزده و بدون قید و شرط
۳- تعطیلی سایت فردو، غنی سازی محدود و در حد آزمایشگاهی با درصد غنای پایین و تحت نظارت
۴- تبدیل راکتور اراک به آب سبک
۵- و جدای همه این ها شروع یک بازی جدید و مطرح کردن چند خواسته دیگر که تا بحال امکان مطرح کردنش وجود نداشت!
و همه اینها تنها در مقابل تعلیق تدریجی برخی از تحریم های خاص!
باز هم فکر می کنید که دولت میتواند با ۵+۱ توافق نکند؟ واقعیت این است که هیچ راه برگشتی برای دولت نیست، بیایید فرض کنیم که با وجود تمامی موارد ذکر شده بالا، دولت ( بر فرض به خاطر حفظ برخی از منافع ملی ) سر برخی از بند های توافق ژنو با ۱+۵ به توافق نرسد و به قول "علی اکبر صالحی" تنها شیر های پلمپ شده سانترفیوژ ها باز شوند و همه چیز به حالت عادی ( پیش از توافق اولیه ) برگردد!
طرف غربی چیزی از دست نداده، تحریم را مجددا برقرار خواهد کرد و شاید تحریم های جدیدی هم علیه ایران وضع کند. و احتمالا مثل همیشه دوباره با شانتاژ رسانه ای و خبری، خود را پیش چشم جهانیان محق جلوه خواهد داد و اینجا است که کار برای مردم و دولت جدید به مراتب بسیارسخت تر از گذشته خواهد شد.
واقعیت این است که گام نهایی توافق ژنو و اتفاقاتی که در چند ماه آینده خواهند افتاد برای دولت بازی مرگ و زندگی است. در این بازی به احتمال زیاد یا حقوق و دستاوردهای ملت ایران از بین خواهند رفت یا محبوبیت و مقبولیت دولت. که البته امیدوارم هیچ کدام آنها از بین نروند.
کلمات کلیدی : هدایت الله کمالیان
