رسانههای خارجی چهره این شهر را به موصل ویران شده تشبیه میکنند؛ گویی عوامیه برای آل سعود بهمنزله موصل برای داعش است.
به گزارش جام نیـوز، در خبرها آمده است: شهر «عوامیه» عربستان همچون موصل ویران شده است. عوامیه با 30 هزار جمعیت شیعه چنان به محاصره نیروهای امنیتی سعودی درآمده که گویی ساکنان این شهر «خارجیانی طغیانگر» در دل عربستان هستند!
این شهر در محاصره نیروهای امنیتی است. برخی گزارش های محلی مدعیاند که تاکنون 25 نفر در تیراندازی نیروهای امنیتی کشته شده اند و ساختمان ها تخریب شده است. رسانههای خارجی چهره این شهر را به موصل ویران شده تشبیه میکنند؛ گویی عوامیه برای آل سعود بهمنزله موصل برای داعش است.
عوامیه کجاست و چرا سعودیها با تمام توان مردم مظلوم این منطقه را سرکوب میکنند؟
به نوشته تسنیم، شهر شیعهنشین «قطیف» در استان «احساء» در شرق عربستان قرار دارد و منطقه عوامیه نیز که زادگاه شهید «شیخ نمر باقر النمر» است در این شهر قرار دارد. حدود 10 تا 15 درصد از جمعیت عربستان را شیعیان تشکیل میدهند که عمدتاً در استان «الشرقیه» ساکن هستند. این استان مهمترین مرکز استخراج نفت در عربستان بهشمار میآید.
عوامیه قدمتی باستانی دارد و در شمال قطیف از واحه به خلیج فارس مشرف است و در فاصله ای حدود 2 کیلومتری از شمال شهرستان صفوی و در حدود 1 کیلومتری جنوب قدیح واقع شده است.
نیروهای عربستان سعودی با استفاده از بالگرد و ادوات سنگین نظامی، شهر عمدتاً شیعهنشین عوامیه را در استان الشرقیه هدف حمله قرار داده اند. رژیم سعودی میگوید این حمله از آن رو صورت گرفته است تا امکان تخریب منطقۀ تاریخی المسوره در راستای اجرای طرح برنامهریزیشدۀ نوسازی فراهم شود.
مسئولان عربستان میگویند محله المسوّره در این شهر بهخاطر قدیمی بودن بافت آن باید تخریب شود تا ساختمان های جدید بهجای آن ساخته شود و از طرفی برخی مسئولان سعودی هم میگویند کوچههای تنگ و قدیمی این محله مانع کنترل نیروهای امنیتی بر شیعیان است و به هر بهانهای که بود محله المسوره و عوامیه تخریب شد و در تخریب آن علاوه بر ماشینآلات ویژه تخریب از توپخانه سنگین نیز استفاده شد تا محلهای تاریخی به قدمت 400 سال تخریب شود.
تا کنون بر اثر این حملات حدود 20 هزار نفر یعنی یکسوم مردم این منطقه به شهرهای اطراف فرار کرده و آواره شدهاند. مسئولان عربستان ادعا کردهاند در صورتی که ساکنان، منازل خود را تخلیه کنند، مطابق قانون، منازل جدیدی به آن ها تحویل داده میشود اما مردم مخالف میگویند این خانههای جدید ارزش مالی بسیار کمتری نسبت به خانههای آن ها دارد و از سوی دیگر نظام، خانههای جدید اهالی عوامیه را در نقاط مختلفی در نظر گرفته تا از این طریق بتواند شیعیان این منطقه را از هم جدا کرده و پراکنده سازد.
سازمان ملل نیز در این میان با صدور بیانیهای صوری و بی اثر، حق را به مردم عوامیه داد و از مسئولان عربستان خواست فورا عملیات تخریب منازل مردم را متوقف کنند و خسارت زیاندیدگان را جبران کنند، اما بولدوزرهای سعودی با حمایت نیروهای امنیتی عربستان همچنان به تخریب ادامه دادند.
مردم این منطقه بهخاطر بیاعتمادی به آل سعود و علاقه به زادگاه خود و خاطره تلخی که از اعدام شیخ نمر توسط آل سعود داشتند، در برابر این خواسته مسئولان سعودی مقاومت کردند و شهدایی را نیز تقدیم کردند که آمار دقیقی از تعداد آن ها در دست نیست و عددشان از 7 تا 26 شهید گزارش شده است.
اکنون منابع داخلی عوامیه از اوضاع فاجعهبار منطقه خبر میدهند که رفتوآمد در شهر ممنوع است و نیروهای امنیتی حتی اجازه برداشتن پیکرهای شهدا را از خیابان ها نمیدهند و بهخاطر وجود تکتیراندازهای سعودی در پشتبامهای شهر، رفتوآمد غیرممکن است.
برخی کارشناسان حقوق بشر عربستان میگویند جنایت هایی که در عوامیه صورت گرفته، مانند جلوگیری از ورود آتشنشانی و خودروهای امدادرسانی بههیچوجه قابل توجیه نیست.
ناظران میگویند هدف مسئولان عربستان از حمله به عوامیه و منطقه شرقی عربستان، انتقامجویی از این مردم بهخاطر تظاهرات مسالمتآمیز آن ها در سال 2011 میباشد؛ چراکه عوامیه بهعنوان زادگاه شیخ شهید نمر کانون اصلی اعتراض های مردمی بود و روشن است که نظام سعودی میخواهد ریشههای مخالفت با خود را در میان مردم از بین برده و از مردم این منطقه انتقام بگیرد و این منطقه را به یک منطقه تجاری تبدیل کند.
زمان بندی این حملات به عوامیه بهگونهای است که به نظر میرسد پیامی را با خود به همراه دارد، زیرا آغاز حملات نیروهای امنیتی به عوامیه همزمان شد با روز اعلام آزادی موصل و اکنون نیز با پیروزی حزبالله لبنان در عرسال و شکست تکفیریهای این منطقه، بار دیگر این حملات در عوامیه شدت یافته است؛ گویی نظام عربستان میخواهد شکستهای سنگین خود در خارج از کشور را با ارتکاب این جنایت ها جبران کند.
بعضی از شیعیان عربستان معتقدند که حمله نظام عربستان به عوامیه برای این است که میخواهد تمام مخالفان خود را در نقطه کوچکی جمع کرده و آن ها را از بین ببرد؛ همانطور که در میدان لؤلؤ بحرین نیز همین اتفاق افتاد.