کد مطلب: 460788
چهارقطبی در انتخاب «فرد مورد نظر»
احمد رستمى، 22 فروردین95
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۲ فروردين ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۳۸
با نزدیک شدن انتخابات خطوط فاصل بین چهار قطب سیاسی کشور روشن‌تر می‌شود.
در کشور ما، به دلیل عدم تصویب و توافق بر منشور یا مانیفست احزاب، عضویت و تبعیت از احزاب و جناحها، بیشتر تابع علقه‌های فردی و تبارگرایی است، تا نشان از یک مشی مدوّن و مصوبِ اعلام شده. برای مثال می‌توان به ائتلاف اصلاح‌طلبان «چپ‌گرا» و «راست‌گرایان افراطی» (کارگزاران سازندگی) در انتخابات ریاست جمهوری 1376 روی کاندیداتوری یک «اصلاح‌طلب» علیه یک «راست‌گرا»؛ یا ائتلاف همان جناحها در انتخابات سال 1388 علیه یک پدیده جدیدِ نه راست و نه چپ اشاره کرد. شاید یکی از مهمترین دلایلی که رهبری مکرراً اعلام کرده‌اند که این صف‌بندی را قبول ندارند، همین «عدم تشخّص» جناحهای گوناگون باشد.
در سپهر سیاسی ایران با نزدیک شدن به زمان انتخابات تنور رایزنیها و اقدامات متنوع جناحها و تشکلها داغ شده است. در این میان چهار جریان تأثیرگذار را می‌توان برشمرد که هر یک با رعایت ظرافتهایی ممکن است برنده رقابتِ 1396 باشند.
*خط اول، جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی
این جبهه پس از اعلام موجودیت در خلال دیماه 95، با به‌کارگیری تمامی ظرفیتها تلاش کرد جریان متفرق و منشعب موسوم به «اصولگرایی» را متحد کند و جریان قدرتمندی ایجاد نماید؛ که اگر با تدبیر پیش برود به نظر می‌رسد کم و بیش در نیل به این هدف موفق باشد.
*خط دوم، خط ائتلاف اصلاحات و اعتدال
اعتدال، با توجه ضعفهای بیشمار چهارسال گذشته، و ضعفهای عمده اقتصادی و سیاسی، حتی پایگاه اجتماعی ضعیف و رأی شکننده سال 92 خود را نیز را از دست رفته می‌بیند. ناکامی در به پایان رساندنِ گشایشهای خارجی در پروژه پرطمطراقِ برجام (که با روی کار آمدن ترامپ، دست‌آوردهای مختصرش به محاق رفت)؛ ضعف در چاره‌اندیشی برای بحرانهای زیست‌محیطی منطقه‌ای مانند دریاچه ارومیه، خوزستان، سیستان و اصفهان؛ و از همه مهمتر رکود فراگیر اقتصادی و بیکاری روزافزون؛ ازجمله عواملی هستند که محبوبیت دولت فعلی را تا حد قابل توجهی کاهش داده است.
در سوی دیگر جریان اصلاحات نسبت به خط اعتدال منتقد است، چنان‌که رئیس دولت اصلاحات نیز اخیراً تصریح کرده که برای اداره کشور نیاز به دولت «کارآمد»تری داریم. اما اصلاحات از چنان ظرفیتی برخوردار نیست که علاوه بر رقبای دیگر، بر جناح اعتدال نیز فائق آید و به‌اصطلاح در «عبور از روحانی» موفق شود. بنابراین ریش‌سفیدان این دو جریان تصمیم گرفته‌اند که با ائتلاف این دو جریانِ نه چندان همسو و رعایت تدابیر خاص ــ مانند ساعات آخر انتخابات گذشته مجلس ــ ظرفیتهای اجتماعی هر دو خط را با هم‌افزایی تقویت کنند.
*خط سوم، خط متمایل به دولتهای نهم و دهم
گرچه محمود احمدی‌نژاد با توصیه رهبر انقلاب از گردونه رقابت کنار رفت، اما جریان منتسب به او کاندیداهای خود را معرفی کرده‌است. این جریان نیز نشان داده ــ گرچه از یک روشِ مدوّن قابل قبول برخوردار نیست و بخش قابل‌توجهی از اظهارنظرهای سران آن، نوعاً ناشی از یک تفکر قشری و ملتهب است ــ اما در استفاده از حربه‌های عملیات روانی و پوپولیستی یدِطولایی دارد. برای مثال تأکید بر حل عاجل تنها سه مسئله ــ یارانه‌های نقدی، مسکن مهر، و گردوغبار خوزستان ــ می‌تواند ظرفیت اجتماعی از دست رفته این جریان را احیا کند.
*خط چهارم،
مشتمل بر کسانی است که در این سه خط جای نگرفته‌اند. گرچه تاکنون نامزدی فردی که توان مقابله با سه جریان فوق را داشته باشد، محرز نشده، اما از این افراد نیز نمی‌توان به سادگی عبور کرد؛ چه اینکه پیشینه انتخاباتهای ایران مملو از شخصیتهای ناشناخته‌ای است که در نهایت پیروز انتخابات بوده‌اند.
گذشته از این چهارخط، ائتلاف برخی از این خطوط علیه برخی دیگر نیز محتمل است. باید منتظر ماند و دید که تحولات چگونه رقم می‌خورد.
در کشور ما، به دلیل عدم تصویب و توافق بر منشور یا مانیفست احزاب، عضویت و تبعیت از احزاب و جناحها، بیشتر تابع علقه‌های فردی و تبارگرایی است، تا نشان از یک مشی مدوّن و مصوبِ اعلام شده. برای مثال می‌توان به ائتلاف اصلاح‌طلبان «چپ‌گرا» و «راست‌گرایان افراطی» (کارگزاران سازندگی) در انتخابات ریاست جمهوری 1376 روی کاندیداتوری یک «اصلاح‌طلب» علیه یک «راست‌گرا»؛ یا ائتلاف همان جناحها در انتخابات سال 1388 علیه یک پدیده جدیدِ نه راست و نه چپ اشاره کرد. شاید یکی از مهمترین دلایلی که رهبری مکرراً اعلام کرده‌اند که این صف‌بندی را قبول ندارند، همین «عدم تشخّص» جناحهای گوناگون باشد.
در سپهر سیاسی ایران با نزدیک شدن به زمان انتخابات تنور رایزنیها و اقدامات متنوع جناحها و تشکلها داغ شده است. در این میان چهار جریان تأثیرگذار را می‌توان برشمرد که هر یک با رعایت ظرافتهایی ممکن است برنده رقابتِ 1396 باشند.
*خط اول، جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی
این جبهه پس از اعلام موجودیت در خلال دیماه 95، با به‌کارگیری تمامی ظرفیتها تلاش کرد جریان متفرق و منشعب موسوم به «اصولگرایی» را متحد کند و جریان قدرتمندی ایجاد نماید؛ که اگر با تدبیر پیش برود به نظر می‌رسد کم و بیش در نیل به این هدف موفق باشد.
*خط دوم، خط ائتلاف اصلاحات و اعتدال
اعتدال، با توجه ضعفهای بیشمار چهارسال گذشته، و ضعفهای عمده اقتصادی و سیاسی، حتی پایگاه اجتماعی ضعیف و رأی شکننده سال 92 خود را نیز را از دست رفته می‌بیند. ناکامی در به پایان رساندنِ گشایشهای خارجی در پروژه پرطمطراقِ برجام (که با روی کار آمدن ترامپ، دست‌آوردهای مختصرش به محاق رفت)؛ ضعف در چاره‌اندیشی برای بحرانهای زیست‌محیطی منطقه‌ای مانند دریاچه ارومیه، خوزستان، سیستان و اصفهان؛ و از همه مهمتر رکود فراگیر اقتصادی و بیکاری روزافزون؛ ازجمله عواملی هستند که محبوبیت دولت فعلی را تا حد قابل توجهی کاهش داده است.
در سوی دیگر جریان اصلاحات نسبت به خط اعتدال منتقد است، چنان‌که رئیس دولت اصلاحات نیز اخیراً تصریح کرده که برای اداره کشور نیاز به دولت «کارآمد»تری داریم. اما اصلاحات از چنان ظرفیتی برخوردار نیست که علاوه بر رقبای دیگر، بر جناح اعتدال نیز فائق آید و به‌اصطلاح در «عبور از روحانی» موفق شود. بنابراین ریش‌سفیدان این دو جریان تصمیم گرفته‌اند که با ائتلاف این دو جریانِ نه چندان همسو و رعایت تدابیر خاص ــ مانند ساعات آخر انتخابات گذشته مجلس ــ ظرفیتهای اجتماعی هر دو خط را با هم‌افزایی تقویت کنند.
*خط سوم، خط متمایل به دولتهای نهم و دهم
گرچه محمود احمدی‌نژاد با توصیه رهبر انقلاب از گردونه رقابت کنار رفت، اما جریان منتسب به او کاندیداهای خود را معرفی کرده‌است. این جریان نیز نشان داده ــ گرچه از یک روشِ مدوّن قابل قبول برخوردار نیست و بخش قابل‌توجهی از اظهارنظرهای سران آن، نوعاً ناشی از یک تفکر قشری و ملتهب است ــ اما در استفاده از حربه‌های عملیات روانی و پوپولیستی یدِطولایی دارد. برای مثال تأکید بر حل عاجل تنها سه مسئله ــ یارانه‌های نقدی، مسکن مهر، و گردوغبار خوزستان ــ می‌تواند ظرفیت اجتماعی از دست رفته این جریان را احیا کند.
*خط چهارم،
مشتمل بر کسانی است که در این سه خط جای نگرفته‌اند. گرچه تاکنون نامزدی فردی که توان مقابله با سه جریان فوق را داشته باشد، محرز نشده، اما از این افراد نیز نمی‌توان به سادگی عبور کرد؛ چه اینکه پیشینه انتخاباتهای ایران مملو از شخصیتهای ناشناخته‌ای است که در نهایت پیروز انتخابات بوده‌اند.
گذشته از این چهارخط، ائتلاف برخی از این خطوط علیه برخی دیگر نیز محتمل است. باید منتظر ماند و دید که تحولات چگونه رقم می‌خورد.
۱۳۹۶/۰۳/۰۵ ۰۸:۵۷
کلمات کلیدی : انتخابات96+دو قطبی
عزیزالله
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۵:۵۲:۵۳
به فضل خدا و با رای قاطع مردم ،روحانی رئیس جمهور دور بعد خواهد بود (4247136) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۶:۰۰:۰۳
ریس جمهور اینده باید کاری را که روسای جمهور قبل نتوانستند انجام بدهند انجام دهد1 معوقات کلان بانکی را به حیطه وصول واقعی در اورد2 مدیران بانک هایی را که حقوق ها و پاداش های کلان می گرفته وزیان مخفی نیز داشته اند3 اعلان و اسامی مفسدان اقتصادی که روسای جمهور قبلی اعلام میکردند لیستشان در جیب انها می باشد ولی حرات اعلان انرا بدست نیاوردند4 جلو گیری از کار مدیران نجومی وبرکنار شده در پست های مجدد (4247152) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۶:۰۷:۲۸
تحلیل ضعیفی بود. رقابت اصلی بین رییسی و روحانیه مشخصا. بقیه هم سرکارن (4247165) (alef-3)
سبهر
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۶:۳۶:۴۱
ناكامى در برجام ؟! يعنى شرافتاً ورود هواپيماهاو فروش سه مليون بشكه اى نفت رو نمى بينى ؟! بگذريم از سرمايه گذارى 500 ميليون دلارى پژو در ايران و عبور و مرور كشتى ها و بيمه شدن و ... (4247192) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۲۲:۴۷:۲۲
نمی خواهند ببینند. اینان مملکت و تمام ثروتش را فقط و فقط برای خودشان می خواهند (4247777) (alef-3)
اکبری
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۶:۵۸:۰۷
خط پنجمی هم هست. خط افرادی بیکار و ... که فرصتی برای خود نمایی پیدا کرده اند... عجب دنیایی||||| (4247234) (alef-3)
سیاست زده
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۷:۳۴:۰۲
کسی که متن فوق رو نگارش کرده به زور قصد داره بگه جبهه اصولگرایی جبهه قوی ه که قراره برنده انتخابات بشه. نگارنده اشاره نکرده که از پنج نفر مورد نظر جمنا آقای قالیباف که رسما به نشانه اعتراض اعلام کنارگیری کردن و اقای رئیسی هم اعلام کردن مستقل وارد می شن. متاسفانه جریان اصول گرایی با تمام شعارها هیچ توافقی با هم ندارن. و برعکس جریان اعتدال از همون ابتدا بر سر حمایت از روحانی یک صدا بودند. (4247299) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۷:۴۲:۱۵
خط چهارم مبهم بود یک مثال بهش اضافه کنید ببینیم چه کسانی هستن، یا حداقل یه اسم (4247313) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۱۸:۲۵:۰۱
تا دنیا دنیاست هیچگاه یک اصولگرا رییس جمهور ایران انتخاب نخواهد شد (4247372) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۲۱:۳۹:۰۹
چرا هيچ وقت نمي توانيد بي طرفانه مطلب بنويسيد ،
اينطور كوبيدن دولت چه معنايي دارد ؟
مثلا" درباره درياچه اروميه طوري سخن گفته ايد كه انگار در زمان اين دولت به جاي ژل ، جاده وسط درياچه كشيده ، آن را خشك كرده اند ، يا اينخ بهبود فعلي حاصل تلاش دولت ديگري است ،
يا اينكه در زمينه برجام ، اينكه موضوع هسته اي حل شده ، قطعنامه هاي سازمان ملل لغو شد و جريان مالي و بازرگاني بين المللي كشور در حال بازگشت به شرايط عادي است ، كم دستاوردي است ؟
حتي اگر دولت روحاني ضعيف باشد ، بازهم نسبت به رقبا كارآمدتر است ، رقبايي كه در بهترين شرايط ، تكرار دولت نهم هستند (4247691) (alef-13)
اينطور كوبيدن دولت چه معنايي دارد ؟
مثلا" درباره درياچه اروميه طوري سخن گفته ايد كه انگار در زمان اين دولت به جاي ژل ، جاده وسط درياچه كشيده ، آن را خشك كرده اند ، يا اينخ بهبود فعلي حاصل تلاش دولت ديگري است ،
يا اينكه در زمينه برجام ، اينكه موضوع هسته اي حل شده ، قطعنامه هاي سازمان ملل لغو شد و جريان مالي و بازرگاني بين المللي كشور در حال بازگشت به شرايط عادي است ، كم دستاوردي است ؟
حتي اگر دولت روحاني ضعيف باشد ، بازهم نسبت به رقبا كارآمدتر است ، رقبايي كه در بهترين شرايط ، تكرار دولت نهم هستند (4247691) (alef-13)
مصطفی
۱۳۹۶-۰۱-۲۲ ۲۲:۴۳:۴۲
تحلیلت 180 درجه با واقعیت جامعه فرق می کنه همینجور عشقی رویاهاتو تصویر کردی (4247769) (alef-3)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
