کد مطلب: 325406
یادداشت های پلاک نوزده؛
برجام و فرهنگ سیاسی!
اکبر نبوی، 28 دی 94
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۸ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۲۲
روز گذشته « برجام » اجرایی شد. من هم همراه با خانواده ی فرهنگ و هنر کشور به بزرگمردان دیپلماسی و فنی کشور و بویژه آقایان دکتر ظریف و دکتر صالحی خسته نباشید عرض می کنم و این دستاورد و پیروزی نسبی را به هموطنان عزیزم شادباش می گویم.
واقعیت این است که در موضوع دانش هسته ای کشورمان برای غرب و ایران چاره ای جز تفاهم باقی نمانده بود. کشمکش های دوازده سال گذشته که بر پایه ی دروغ بزرگ غرب علیه ایران بنا شده بود و برخی از رفتارهای داخلی هم زمینه های مناسبی برای این دروغ ها فراهم کرده بود، چندین بار به مرزهای رویارویی نظامی نزدیک شد. هیات حاکمه ی آمریکا چندین بار ایران را به حمله ی نظامی تهدید کرد. چنین می نمود که آنها در تهدیدات خود جدی هستند. با این حال یک عامل بازدارنده را هم در برابر خود می دیدند: ایرانی ها در دفاع از خود تردید نمی کنند. هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع استوار ملت ایران از هویت و موجودیت خود آخرین نمونه است. با چنین ملتی نباید با زبان زور سخن گفت.
از سوی دیگر، حمله ی نظامی به افغانستان و عراق، هزینه های هنگفتی به اقتصاد آمریکا تحمیل کرده و در ازای آن دستاورد قابل توجهی به همراه نیاورده بود. این واقعیت را سیاستمداران و ژنرال های آمریکایی بیش از هر کس باور داشتند. آنها علیرغم آنکه بر طبل جنگ علیه ایران می کوبیدند و شاید هم راست می گفتند، می دانستند که با میدان کور و بی اُفقی روبرو هستند.
در این میان، رژیم اسرائیل و برخی از کشورهای واپسگرای منطقه، به شدت آرزومند درگیری نظامی آمریکا با ایران بودند و برای تحقق این هدف از هیچ کاری فرو نگذاشتند. اما خوشبختانه ایران و آمریکا بر بنیاد خرد و تجربه از این رویارویی پرهیز کردند. اما ادامه ی بحران قابل دوام نبود. جهان و بویژه اکثر کشورهای اروپایی ( منهای فرانسه و انگلستان ) از تداوم آن خسته بودند و نمی خواستند بیش از این زیان ناشی از چنین وضعیتی را تحمل کنند. اروپایی ها دوست نداشتند هزینه ی دشمنی آمریکا با ایران را پرداخت کنند. بحران های اقتصادی اروپا به مرزی جدی و نگران کننده رسیده بود و بازار هشتاد میلیونی و مستعد ایران به شدت وسوسه انگیز به شمار می آمد. فشار پنهان و آشکار اروپا بر شریک آن سوی اطلس، روز به روز افزایش می یافت و آمریکایی ها دریافته بودند که تحریم ها به مرز شکننده ای رسیده است و ایران هم حاضر نیست از منافع ملی خود چشم بپوشد.
ایران هم وضع خوبی نداشت. تحریم ها به همراه سوتدبیرهای پولی و اقتصادی و هزینه ای، وضع نامناسبی برای ایران بوجود آورده بود. با این حال، کمتر کسی پیدا می شد که به سرخم کردن در برابر قلدری و زورگویی آمریکا رضایت بدهد. ایرانی ها عزت خود را در کنار رفع مشکلات تعریف کرده بودند. رهبر ایران خردمندانه ترین شیوه ها را اتخاذ نموده بود. ایشان با ایمان به ظرفیت ها، فرصت ها و توانایی هایی که ایران از آنها برخوردار است، در برابر کسانی که تسلیم در برابر آمریکا را پیشنهاد می کردند، راهبرد مقاومت فعال و تعمیق آگاهی عمومی و دعوت به عقلانیت بیشتر در رویارویی با بحران پیش آمده را توصیه می کردند و باور داشتند که اتکال به خداوند و مقاومت فعال و خردمندانه نتیجه بخش خواهد بود.
در چنین شرایطی که هر دو سوی مخاصمه دریافته بودند تاکید بر همه یا هیچ، حاصلی ندارد، فضای حاکم بر بحران به سوی اتخاذ یک تصمیم جدی، پیشبرنده و سرنوشت ساز سوق داده می شد. آمریکایی ها که آغاز کننده ی بحرانی جهانی بر پایه ی دروغ بودند باید برای اخذ این تصمیم پیشگام می شدند. آنها باید نشان می دانند که خواستار مذاکره و تفاهم با ایران بر سر موضوع هسته ای هستند. اوباما هم باید در عمل نشان می داد که شعار تغییرش می تواند تحقق عملی پیدا کند. او که میراث دار دیوانگی های مهارناپذیر جرج دبلیو بود، نمی توانست کاخ سفید را بدون یک دستاورد راهبردی ترک کند. ایران چنان بزرگ بود و موضوع هسته ای آن در افکار عمومی آمریکا آنقدر پر اهمیت شده بود که تفاهم بر سر آن، موفقیتی درخشان برای اوباما فراهم می کرد و حزب دمکرات نمی توانست براحتی از این موقعیت و فرصت چشم بپوشد. اگر حزب جمهوریخواه در دوره ی نیکسون توانست بحران جدی میان چین و آمریکا را در دهه ی هفتاد میلادی با دیپلماسی به سرانجام برساند، چرا حزب دمکرات نتواند با ایران بر سر موضوع هسته ای به تفاهم دیپلماتیک و راهبردی برسد؟
برجام، با همه ی داشته ها و کمبودهایش، برآیند چنین روندی است. ایران و آمریکا در این فرآیند، هم به پیروزی های بزرگ دست یافتند و هم متحمل شکست و ناکامی شدند. به همین خاطر نباید گمان ببریم که برجام یک چراغ جادو است و همه ی امور کشور را می توان با تکیه بر آن برنامه ریزی کرد و به غلط تصور نمود که غول دروغین این چراغ موهوم، می تواند امور کشور را ساماندهی کند.
برجام باید همه ی صاحب منصبان و فرنشینان را بیش از پیش به عناصر درونی قدرت ملی و قابلیت و سرمایه های داخلی متوجه سازد. برجام، « فرجام» نیست. فرجام حیات ملی را خودمان رقم می زنیم، با تکیه بر دانایی و خرد و با توجه روزافزون به توان سرنوشت ساز مردم ایران برای ساختن ایرانی آباد و آسایش و آرامش و امنیت فرهنگی و اقتصادی این مردم نجیب و شکیبا و خستگی ناپذیر.
واقعیت این است که در موضوع دانش هسته ای کشورمان برای غرب و ایران چاره ای جز تفاهم باقی نمانده بود. کشمکش های دوازده سال گذشته که بر پایه ی دروغ بزرگ غرب علیه ایران بنا شده بود و برخی از رفتارهای داخلی هم زمینه های مناسبی برای این دروغ ها فراهم کرده بود، چندین بار به مرزهای رویارویی نظامی نزدیک شد. هیات حاکمه ی آمریکا چندین بار ایران را به حمله ی نظامی تهدید کرد. چنین می نمود که آنها در تهدیدات خود جدی هستند. با این حال یک عامل بازدارنده را هم در برابر خود می دیدند: ایرانی ها در دفاع از خود تردید نمی کنند. هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع استوار ملت ایران از هویت و موجودیت خود آخرین نمونه است. با چنین ملتی نباید با زبان زور سخن گفت.
از سوی دیگر، حمله ی نظامی به افغانستان و عراق، هزینه های هنگفتی به اقتصاد آمریکا تحمیل کرده و در ازای آن دستاورد قابل توجهی به همراه نیاورده بود. این واقعیت را سیاستمداران و ژنرال های آمریکایی بیش از هر کس باور داشتند. آنها علیرغم آنکه بر طبل جنگ علیه ایران می کوبیدند و شاید هم راست می گفتند، می دانستند که با میدان کور و بی اُفقی روبرو هستند.
در این میان، رژیم اسرائیل و برخی از کشورهای واپسگرای منطقه، به شدت آرزومند درگیری نظامی آمریکا با ایران بودند و برای تحقق این هدف از هیچ کاری فرو نگذاشتند. اما خوشبختانه ایران و آمریکا بر بنیاد خرد و تجربه از این رویارویی پرهیز کردند. اما ادامه ی بحران قابل دوام نبود. جهان و بویژه اکثر کشورهای اروپایی ( منهای فرانسه و انگلستان ) از تداوم آن خسته بودند و نمی خواستند بیش از این زیان ناشی از چنین وضعیتی را تحمل کنند. اروپایی ها دوست نداشتند هزینه ی دشمنی آمریکا با ایران را پرداخت کنند. بحران های اقتصادی اروپا به مرزی جدی و نگران کننده رسیده بود و بازار هشتاد میلیونی و مستعد ایران به شدت وسوسه انگیز به شمار می آمد. فشار پنهان و آشکار اروپا بر شریک آن سوی اطلس، روز به روز افزایش می یافت و آمریکایی ها دریافته بودند که تحریم ها به مرز شکننده ای رسیده است و ایران هم حاضر نیست از منافع ملی خود چشم بپوشد.
ایران هم وضع خوبی نداشت. تحریم ها به همراه سوتدبیرهای پولی و اقتصادی و هزینه ای، وضع نامناسبی برای ایران بوجود آورده بود. با این حال، کمتر کسی پیدا می شد که به سرخم کردن در برابر قلدری و زورگویی آمریکا رضایت بدهد. ایرانی ها عزت خود را در کنار رفع مشکلات تعریف کرده بودند. رهبر ایران خردمندانه ترین شیوه ها را اتخاذ نموده بود. ایشان با ایمان به ظرفیت ها، فرصت ها و توانایی هایی که ایران از آنها برخوردار است، در برابر کسانی که تسلیم در برابر آمریکا را پیشنهاد می کردند، راهبرد مقاومت فعال و تعمیق آگاهی عمومی و دعوت به عقلانیت بیشتر در رویارویی با بحران پیش آمده را توصیه می کردند و باور داشتند که اتکال به خداوند و مقاومت فعال و خردمندانه نتیجه بخش خواهد بود.
در چنین شرایطی که هر دو سوی مخاصمه دریافته بودند تاکید بر همه یا هیچ، حاصلی ندارد، فضای حاکم بر بحران به سوی اتخاذ یک تصمیم جدی، پیشبرنده و سرنوشت ساز سوق داده می شد. آمریکایی ها که آغاز کننده ی بحرانی جهانی بر پایه ی دروغ بودند باید برای اخذ این تصمیم پیشگام می شدند. آنها باید نشان می دانند که خواستار مذاکره و تفاهم با ایران بر سر موضوع هسته ای هستند. اوباما هم باید در عمل نشان می داد که شعار تغییرش می تواند تحقق عملی پیدا کند. او که میراث دار دیوانگی های مهارناپذیر جرج دبلیو بود، نمی توانست کاخ سفید را بدون یک دستاورد راهبردی ترک کند. ایران چنان بزرگ بود و موضوع هسته ای آن در افکار عمومی آمریکا آنقدر پر اهمیت شده بود که تفاهم بر سر آن، موفقیتی درخشان برای اوباما فراهم می کرد و حزب دمکرات نمی توانست براحتی از این موقعیت و فرصت چشم بپوشد. اگر حزب جمهوریخواه در دوره ی نیکسون توانست بحران جدی میان چین و آمریکا را در دهه ی هفتاد میلادی با دیپلماسی به سرانجام برساند، چرا حزب دمکرات نتواند با ایران بر سر موضوع هسته ای به تفاهم دیپلماتیک و راهبردی برسد؟
برجام، با همه ی داشته ها و کمبودهایش، برآیند چنین روندی است. ایران و آمریکا در این فرآیند، هم به پیروزی های بزرگ دست یافتند و هم متحمل شکست و ناکامی شدند. به همین خاطر نباید گمان ببریم که برجام یک چراغ جادو است و همه ی امور کشور را می توان با تکیه بر آن برنامه ریزی کرد و به غلط تصور نمود که غول دروغین این چراغ موهوم، می تواند امور کشور را ساماندهی کند.
برجام باید همه ی صاحب منصبان و فرنشینان را بیش از پیش به عناصر درونی قدرت ملی و قابلیت و سرمایه های داخلی متوجه سازد. برجام، « فرجام» نیست. فرجام حیات ملی را خودمان رقم می زنیم، با تکیه بر دانایی و خرد و با توجه روزافزون به توان سرنوشت ساز مردم ایران برای ساختن ایرانی آباد و آسایش و آرامش و امنیت فرهنگی و اقتصادی این مردم نجیب و شکیبا و خستگی ناپذیر.
کلمات کلیدی : یادداشت های پلاک نوزده+ پلاک نوزده
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۳:۳۶:۴۴
نظارت بیشتر و محدودیت 10 تا 15 ساله پذیرفتیم بیشتر تحریم های اروپا و سازمان ملل و مقدار کمی از تحریم ها آمریکا برداشته شد؛ معامله کردیم اسمش پیروزی بزرگ و افتخار آفرین نیست! (3477119) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۵:۵۵:۵۳
بله اسمش پیروزی بزرگ است بستگی داره یک کشور منزوی را در دوسال به یک کشور فعال در دیپلماسی جهانی تبدیل کردند کار بزرگی
در خبر ها اومده قراره آنگل مرکل به ایران بیاد
دوم بهمن رییس جمهور چین به ایران میاد
بعد از10سال یک مسئولی از کره ی جنوبی به ایران آمده
کار بزرگیه 6 قطع نامه ی وحشتناک تحریمی را بدونه جنگ بدون کودتا بدون تغییر نظام ملغی کردند !
کار بزرگی سویفتهایی که آقای جلیلی میگفت 8سال طول میکشد تا باز شود در 8ساعت باز کرند
راستی کار بزرگیه 113 فروند ایرباس را خردیند
بستگی داره به عقب له منطق به تدبیر (3477664) (alef-13)
در خبر ها اومده قراره آنگل مرکل به ایران بیاد
دوم بهمن رییس جمهور چین به ایران میاد
بعد از10سال یک مسئولی از کره ی جنوبی به ایران آمده
کار بزرگیه 6 قطع نامه ی وحشتناک تحریمی را بدونه جنگ بدون کودتا بدون تغییر نظام ملغی کردند !
کار بزرگی سویفتهایی که آقای جلیلی میگفت 8سال طول میکشد تا باز شود در 8ساعت باز کرند
راستی کار بزرگیه 113 فروند ایرباس را خردیند
بستگی داره به عقب له منطق به تدبیر (3477664) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۳:۴۱:۰۱
دولت آقای روحانی می‌گوید در مذاکرات برجام به آمریکایی که از نظر آقای ظریف قدرت دارد که با یک بمب توان دفاعی ما را از بین ببرد، سه تا گل زده دو گل خورده است. سؤال این است دولت شما با این همه توان دیپلماتیک چرا نمی‌تواند جلوی عربستان درآید و جلوی کاهش قیمت نفت را بگیرد که به زودی اصلا تولیدش با توجه به قیمت پایین آن هیچ صرفه‌ای نخواهد داشت. (3477133) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۳:۴۷:۳۶
شرط موفقیت ایران در پسا برجام فقط : ((( مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی ))) (3477160) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۶:۰۵:۲۰
تک نرخی کردن ارز
نگاه ویژه به محصولاتی که ارزش نفت را برای ماداره. مثل پسته و زعفران
خریدن دستگاهای لازم برای ساخت دارو و صادرات دارو
پرهیز از خام فروشی
برندسازی حتی برای جوراب و البسه
صنعت توریسم
صنعت غذا
دوری از پوپولیست که کمر ایران را یکبار شکست (3477703) (alef-13)
نگاه ویژه به محصولاتی که ارزش نفت را برای ماداره. مثل پسته و زعفران
خریدن دستگاهای لازم برای ساخت دارو و صادرات دارو
پرهیز از خام فروشی
برندسازی حتی برای جوراب و البسه
صنعت توریسم
صنعت غذا
دوری از پوپولیست که کمر ایران را یکبار شکست (3477703) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۷:۵۱:۳۲
والا یه عده سفارت نورد اگر وجه ایران زا خراب نکنند می شود توریست امیدوار بود (3478040) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۹:۵۴:۱۴
شرط موفقیت آرامش سیاسی و مقابله با تندروها و دلواپسان است . (3478283) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۴:۰۳:۰۰
من فقط یک سوال دارم...اگر رئیس جمهوری به جای اباما و وزیر خارجه ای به جای کری بود آیا توافقی شکل میگرفت؟
لطفا تحلیل بفرمایید (3477236) (alef-13)
لطفا تحلیل بفرمایید (3477236) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۵:۱۷:۳۴
فابیوس: اتحادیه اروپا هفته آینده برای بررسی امکان اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران تشکیل جلسه میدهد!!!!!!!!!!!!!!!!! (3477507) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۵:۵۹:۳۷
اتحادیه ی اروپا درشرایطی که کشورهای فقیر و غنی اش درحال قرار داد نوشتن با ایران هستند هیچ گاه ایران را جدی تحریم نمیکند .
دوران تحریم های جدی تمام شده مگر آنکه در داخل کارهایی بکنید که تحریم جدی بکنند (3477676) (alef-13)
دوران تحریم های جدی تمام شده مگر آنکه در داخل کارهایی بکنید که تحریم جدی بکنند (3477676) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۵:۲۲:۰۳
مقاله خوبی بود. ضمناً شکست و پیروزی و عمده اتفاقات در عالم نسبی هستند . (3477523) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۶:۲۳:۰۰
من مطمئنم مخالفای دولت از هر چیزی به عنوان بهانه برای حمله به برجام و دولت استفاده خواهند کرد چون اگر برجام رو با ارزش بدونن و قبولش کنن بعدها باید در مورد تحریمها و وضعیت عجیبی که برای کشور راه انداختن توضیح بدن (3477773) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۶:۲۳:۵۶
هشتاد درصد مقاله شعار و توضیح واضحات بود دوتا پاراگراف اخر هم یک نتیجه گیری کرده بود که چیز جدیدی نداشت.
الف، بهتر نیست مقالات جاندارتری بگذاری؟ (3477776) (alef-13)
الف، بهتر نیست مقالات جاندارتری بگذاری؟ (3477776) (alef-13)
یکنفر از مردم
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۶:۴۸:۰۳
برجام میتواند چراغ راهی برای آینده باشد. (3477854) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۸:۱۹:۲۹
برجام کشور را از فروپاشی اقتصادی نجات داد اما قرار نیست که کشور را به شکوفایی اقتصادی برساند. اکنون مانع بزرگ تحریم ورداشته شده است و زمینه برای کار و تلاش بهتر و سازنده تر فراهم شده است. اگر کار نکنیم فساد را ریشه کن نکنیم صرفه جویی نکنیم> تولید نکنیم هیچ چیزی حاصل نمی شود با و بی برجام. (3478112) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۰-۲۸ ۱۸:۴۲:۳۷
اگر نباید خیلی به بر جام چشم امید داشت وبقول نویسنده نمیشود امور کشور را ساماندهی کرد چرا جناب روحانی قبل از مذاکرات همه مشکلات کشور را به برجام گره زده بود حتی اب خوردن را؟چرا جناب یونسی گفته بود حتی ازدواج جوانان به برجام بستگی داره؟چرا ترکان گفته بود هزینه هرروز عدم اجرای برجام 100میلیون دلار خسارت دارد؟ویا زیبا کلام پارا فراتر گذاشته بود وگفته بود هزینه هر روز عدم اجرای برجام 3میلیارد دلار خسارت دارد؟آخر یکی بگه جرا؟دم خروس و باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟ اقای روحانی:مگه شما نگفتید دولت ما دولت راستگویان است پس تمام وعده وعیدهایی که قبل از اجرای برجام دادید چه شد؟دولت راستگویان؟؟؟!!! (3478168) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
