داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۱۴

پیشنهاد عملی به مسئولین برای احساس درد مردم

بخش تعاملی الف - ایمان کریمی

در ابتدا دو روایت از امیرالمومنین علیه السلام:
احنف بن قیس می گوید:
روزی به دربار معاویه رفتم، وقت نهار آن قدر طعام گرم، سرد، ترش و شیرین پیش من آوردند که تعجب کردم. آنگاه طعام دیگری آوردند که آن را نشناختم. پرسیدم: این چه طعامی است؟ معاویه جواب داد: این طعام از روده های مرغابی تهیه شده، آن را با مغز گوسفند آمیخته و با روغن پسته سرخ کرده و شکر نیشکر در آن ریخته اند.

احنف بن قیس می گوید: در اینجا بی اختیار گریه ام گرفت و گریستم. معاویه با شگفتی پرسید: علت گریه ات چیست؟ گفتم: به یاد علی بن ابیطالب (ع) افتادم، روزی در خانه ی او بودم، وقت طعام رسید: فرمود: میهمان من باش. آنگاه سفره ای مُهر و مُوم شده آوردند. گفتم: در این سفره چیست؟ فرمود: آرد جو« سویق شعیر» گفتم: آیا می ترسید از آن بردارند یا نمی خواهید کسی از آن بخورد؟ فرمود: نه، هیچ کدام از اینها نیست، بلکه می ترسم حسن و حسین (ع) بر آن روغن حیوانی یا روغن زیتون بریزند. گفتم: یا امیرالمؤمنین مگر این کار حرام است؟

حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود:
یَجِبُ عَلی اَئمَّهِ الحَقَّ اَن یُقَدِّرُوا اَنفُسَهُم بِضَعفَهِ النّاسِ لِئَلاّ یَطغِی الفَقیرَ فَقرُهُ لا وَ لکِن یَجِبُ عَلی اَئمَّهِ الحَقَّ اَن یُقَدِّرُوا اَنفُسَهُم بِضَعفَهِ النّاسِ لِئَلاّ یَطغِی الفَقیرَ فَقرُهُ
نه، بلکه بر امامان حق لازم است در طعام مانند مردمان عاجز وضعیت باشند تا فقر باعث طغیان فقرا نگردد. هر وقت فقر به آنها فشار آورد بگویند: بر ما چه باک، سفره ی امیرالمؤمنین نیز مانند ماست. معاویه گفت: ای احنف مردی را یاد کردی که فضیلت او قابل انکار نیست.


وقتی حضرت امیرالمؤمنین (ع) به عاصم بن زیاد که ترک لذت های حلال کرده بود اعتراض کرد و رهنمود داد که نباید از حلال الهی و از زندگی لازم و مناسب پرهیز داشت، عاصم بن زیاد به صورت اعتراض گفت: یا امیرالمؤمنین! شما هم که از لباس های بسیار ساده و غذاهای ساده استفاده می کنید و بسیاری از لذت های حلال را ترک کرده اید!

حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در پاسخ او فرمود:
قالَ وَیحَکَ لَستُ کَأنتَ اِنَّ اللهَ فَرَضَ عَلَی أئِمَّهِ العَدلِ اَن یُقَدِّرُوا اَنفُسَهُم بِضَعَفَهِ النّاسِ کَیلا یَتَبَیَّغَ بِالفَقیرِ فَقرُهُ
وای بر تو، من همانند تو نیستم چون رهبر جامعه ی اسلامی می باشم همانا خداوند بر امامان عادل واجب کرده است که چونان ضعیف ترین انسان ها زندگی کنند تا تهیدستی بر محرومان و فقرا فشار نیارود.


دو روایت از بالا را شاید بارها و بارها از جناب امیرالمونین شنیده باشید و اربابان سخن، از آن نکات بسیار استخراج کرده باشند. و لیکن به رسم معمول زمانه می خواهم از آن نکاتی کاربردی برای مسئولین عزیز استخراج بنمایم.

اولا همانگونه که مشخص است و در سیره ایشان نیز هست ایشان خود اولا در حالی قرار می گرفتند سپس بقیه امر به رعایت چیزی و یا نکته ای میفرمودند یعنی تا خود گرسنگی نمی کشیدند امر به حفظ خویشتن و صبر بر تنگی معیشت نمی فرمودند و واضحا چندین مرتبه فرموده اند که چون حاکم و پیشوای جامعه اسلامی هستند چنین می کنند و همینگونه بود دستور ایشان به والیان و منصوبانشان.

حال از تمامی مسئولین محترم کشور درخواست دارم چنانچه قصد واقعی ایشان برپایی حکومت اسلامی و ارمانشان حکومت عدل علی (ع) است چند کار را انجام دهند.

اول تا اطلاع ثانوی که حدود ده میلیون جوان کشور در سن ازدواج قرار داشته که به هزار و یک دلیل توانایی ازدواج ندارند لطفا خودشان داوطلبانه از اردواج فرزندانشان جلوگیری کنند تا آن جوانی که شهوت بدیشان فشار آورده و دست به معصیت میزند رفتار این حاکمان عادل را مشاهده کرده و از کرده خود دست بکشد. البته این مختص به وضعیت اقتصادی هم نیست متولیان فرهنگی عزیز اعم از علمای حوزی و دانشگاهی نیز می بایست چنین کنند زیرا که به هر صورت مسئولیت این وضع بر گردن ایشان نیز هست و عقلانی است هر کس که در این قضیه سهمی دارد به نوعی ادای دین کند.

دوم تا اطلاع ثانوی همه ی آقایان مسئولین از دریافت هر حقوقی به غیر از آنچه که لازمه حداقل معاش میباشد یعنی در حد خورد خوراک ساده روزانه، اجتناب کنند تا آن خانواده و پدری که ناتوان از تامین خانواده خویشتن است و مدت هاست که از کار بیکار شده تصور نفرماید مسئول محترم برای خود مزایای ویژه و خیلی ویژه تدارک دیده است تنها برای این از همه جا بی خبران نسخه مقاومت و صبر می پیچد.

سوم تا اطلاع ثانوی لازم است همه ی آقایان مسئولین تمامی فرزندان و خویشاوندان خویش را از دست یابی به هر گونه شغل دولتی و نیمه دولتی محروم سازند تا جوانان بیکار کشور تصور نفرمایند که بدلیل رانت موجود بوده که ایشان توانسته اند امروز شاغل و اینان بیکار بوده باشند تا نکند جوانی به دلیل تصور همین تبعیض، دست از اسلام و انقلاب شسته و سر به بیراه بگذارد.

چهارم تا اطلاع ثانوی همه ی مسئولین نظامی کشور لازم است فرزندانشان را به خدمت فراخوانده و به مناطق مرزی و بد آب و هوا و شرایط سخت فرستاده و از قوانین خلق الساعه که افتخار والای خدمت مقدس به نظام را از ایشان سلب کرده استفاده ننمایند تا نکند سرباز عزیز وطنی تصور بفرماید همه ی این شرایط سخت و مشکل برای من بی پناه است و نفس مسئولین از جای گرم بلند می شود و چه و چه
و البته با حقوق بسیار کافی دوران سربازی به ادامه زندگی بپردازند تا سرباز جز بی اطلاع از همه ی جزییات پیچیده امنیتی صبرش از تلاش مجدانه ایشان برای تغییر این قوانین لبریز نشود و دامن از کف ندهد و تلاش خویش برای ادامه وظیفه به این آب خاک را رها نکند. و موارد بسیار از این دست.