«پس از مشاهده رویکرد تقابلی شدید دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در قبال تهران، که حتی آینده توافق هسته ای را در مخاطره قرار می دهد، روحانی به این نتیجه رسیده است که عادی سازی روابط با غرب کاری نسبتا دشوار است...»
به گزارش جام نیـوز، پایگاه آمریکایی المانیتور (almonitor)، با انتشار گزارشی تحت عنوان "روحانی در دور دوم ریاست جمهوری خود به احتمال زیاد به روسیه نزدیک تر خواهد شد" به گمانه زنی در رابطه با چشم انداز روابط ایران و روسیه پرداخته است.
المانیتور عنوان می کند که با توجه به روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، رئیس جمهور ایران به این نتیجه رسیده است که عادی سازی روابط با غرب کاری دشوار بوده و ایران باید اتحاد ها و شراکت های کنونی خود از جمله با روسیه را تقویت نماید.
در این گزارش می خوانیم:
«پس از هفته ها مبارزه انتخاباتی داغ و گفتگوی های تلویزیونی جنجالی، حسن روحانی رئیس جمهور ایران در انتخابات 19 می پیروز شده و اکنون که شور و شوق انتخاباتی آرام شده است، سئوال هایی در رابطه با تغییرات احتمالی در سیاست داخلی و خارجی به صورت جدی مطرح شده است و تحلیلگران را به گفتگو در رابطه با اولویت ها و رویکردهای روحانی در دوره دوم ریاست جمهوری سوق داده است.
وقتی بحث از سیاست خارجی باشد، بسیاری از گفتگوها در رابطه با روابط ایران با غرب، بویژه آینده توافق هسته ای در شرایط جدید منطقه ای و جهانی، خواهد بود. به هر حال موضوع بسیار مهم دیگر که تا حدودی مورد غفلت واقع شده است، روابط ایران با روسیه است که در سال های گذشته به عاملی تعیین کننده در شکل دهی تحولات خاورمیانه بویژه در سوریه تبدیل شده است.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه یکی از اولین رهبران جهانی بود که پیروزی روحانی در انتخابات را به وی تبریک گفته و آمادگی خود برای گسترش مشارکت های تهران و مسکو در مسائل دوجانبه و موضوعات بین المللی را اعلام کرد.
یک هفته پس از آن نیز پوتین و روحانی در تماسی تلفنی به بررسی طیف وسیعی از موضوعات، از اجرای توافق هسته ای گرفته تا شرایط سوریه، پرداختند. یکی از موضاعات بسیار مهم مطرح شده در این تماس، تاکید پوتین بر تمایل مسکو برای توسعه همکاری ها در حوزه انرژی هسته ای بر اساس حقوق بین الملل و اعتماد بالای دو کشور به یکدیگر بوده است.
روحانی نیز به نوبه خود از همکاری های هسته ای بین دو کشور استقبال کرده و عنوان کرد که از توسعه همکاری های فی مابین در پروژه های مهم زیرساختی و صنعتی و تقویت روابط در حوزه های انرژی و بانکی حمایت میکند. او همچنین بر ضرورت تحکیم مشارکت تهران و روسیه در سوریه تاکید کرد.
اما در رابطه با انگیزه های تقویت روابط با روسیه می توان گفت که پس از مشاهده رویکرد تقابلی شدید دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در قبال تهران، که حتی آینده توافق هسته ای را در مخاطره قرار می دهد، روحانی به این نتیجه رسیده است که عادی سازی روابط با غرب کاری نسبتا دشوار است؛ بویژه آنکه ترامپ در حال همکاری با رقبای منطقه ای ایران است. به این ترتیب، تهران نیازمند تقویت و تحکیم مشارکت های کنونی خود برای ایجاد موازنه در شرایط است.
واقعیت آن است که دو کشور در حال حاضر نیز فرآیند افزایش همکاری ها را آغاز کرده اند. یکی از زمینه های مهم همکاری دو کشور، سوریه است. برخلاف برخی از نگاه های همراه با شک و بدبینی در رابطه با برنامه و طرح واقعی روسیه در رابطه با سوریه، مسکو تا کنون با ایران به عنوان یک شریک حقیقی تعامل کرده و منافع اساسی ایران در سوریه را محترم شمرده است.
همکاری های نظامی، همکاری های اقتصادی، افزایش همکاری در چارچوب کریدور(دالان) حمل و نقل بین المللی شمال - جنوب، چشم انداز حضور ایران و روسیه در سازمان همکاری شانگهای و ... نیز برخی دیگر از حیطه های همکاری دو کشور، به حساب می آیند.
در صورت ادامه همکاری های روز افزون ایران و روسیه، ماهیت روابط تهران-مسکو می تواند به یک مشارکت جامع استراتژیک بدل گردد.»