کد مطلب: 211032
زمستان کارت خواب ها پایان ندارد
بخش تعاملی الف - کسری شادمان
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۴۸
اكنون كه در گرماي منزل يا محل كار، بارش رحمت الهی را پس از یک و ماه اندی تماشا می کنی و از آمدنش صد بار شکر بجای می آوری و لذت آن را برجان می نشانی، شاید تکه ای کارتن، برای عده ای حکم خانه را پیدا می کند و زمین سرد و سخت، فرش زیرپا، سرما و یخ زدگی سقف خانه شان و مرگ همسایه دیوار به دیوار آنها.
تو احتمالا از صدها چيز مختلف گله داري، داشته هايت را فراموش كرده اي و نداشته هايت دغدغه زندگيت شده اند، اما لحظه اي به اين فكر كن: کسانی هستند در همین نزدیکی ها و شاید چند خیابان و کوچه بالاتر یا پایین تر زندگي شان را به هر دليل از دست داده اند، حتي نزديكترين عزيزانشان تنها گذاشتندشان، آنها غم برف و بوران و بدتر از آن غم نان دارند.
شاید در دفتر نقاشی هیچ کودکی نتوان خانه ای با کارتن و مقوا و پتو پیدا کرد حتی والدینی هم که خانه ای را در دفتر نقاشی فرزندانشان می کشند؛ سقف، در و دیوار و از هم مهمتر دود کشی که خبر از گرمای خانه دارد را در نقاشی شان فراموش نمی کنند، اما در میان همین شهری که سر وته اش را نمی توان پیدا کرد افرادی زندگی می کنند که رویای داشتن خانه ای با دود کش هنوز در قاب نقاشی های کلاس اول و دومشان مانده است. برای آنها مقوا، کارتن و... می شود پایه ای برای بنای خانه البته آنهم از ساعت ۱۱ شب به بعد و در مکان هایی زیر پل، معابر عمومی و...به زور جنگ و ستیز با دیگران!
حالا دیگر کارتن خوابی پدیده ایست که شهر و روستا نمی شناسد و حواشی خیابان های شهرهای بزرگ هر شب میعادگاه کارتن خواب های بسیاری است که بی توجهی جامعه آنها را به گوشه ای پرت کرده است. باور عموم بر این است که کارتن خواب ها در دام اعتیاد اسیرند ولی در واقع بخشی از کارتن خواب ها، کارگرانی هستند که از شهر و روستای خود به شیراز آمده اند و به صورت روزمزد کار می کنند، اما درآمد آنها کفاف هزینه مسافرخانه و مهمانخانه را نمی دهد و بخشی دیگر شامل متکدیان، بی سرپرستان، زنان خیابانی و دختران فراری و کودکان هستند.
حقوقدانان می گویند، کارتن خوابی جرم محسوب نمی‌شود، زیرا تامين امنيت و بهداشت و فرهنگ افراد جامعه از تکاليف دولت هاست و حضور این افراد بدون سرپناه در هر شهر و کشوری نشان دهنده عدم اجرای مسوولیت های دولت هاست. کارشناسان هم فقر و مشکلات اقتصادی را از اصلی ترین دلایل پدیده کارتن خوابی می دانند و معتقدند تشدید گرانی و بیکاری منجر می شود افراد از تامین حداقل های زندگی عاجز شوند و به حاشیه اجتماع و گوشه خیابان ها و زیر پل ها رانده شوند.
کارتون خوابی پدیده ای که حالا تبدیل به یک معضل شده است، با خوردن اولین سوز سرما به صورت سوژه داغی می شود برای برگزاری همایش و کنفرانس و مجلات آبی قرمز صورتی تا هر کدام از یک زاویه موضوع را بپرورانند و پوشش دهند. طرح ها یکی بعد از دیگری بیان می شود تا باز به خانه اول بر می گردند، «طرح جمع آوری کارتن خواب ها» شهرداری و بهزیستی و نیروی انتظامی به حرکت درمی ایند و آنها را جمع آوری می کنند و پس از مدت کوتاهی مجددا به حال خود رها می شوند. هوا گرم که شد، همه چیز به دست فراموشی سپرده می شود. انگار جماعت عادت کرده اند که فصلی فکر کنند و فصلی تصمیم بگیرند. هیچ کس زیر بار مسئولیت حمایت این آوارگان شب های سرد نمی رود. اینان توپ فوتبالی اند که دائما توسط مسئولان به یکدیگر پاس داده می شوند بهزیستی به نیروی انتظامی، نیروی انتظامی به شهرداری و شهرداری به دیگری و همینطور پاس داده می شوند تا...
از زمانی که همه ما نام كارتن خواب ها را شنیدیم ۱۰ سال می گذرد و متاسفانه علی رغم تکذیب مسئولین به شمار آنها افزوده می شود، قطعا چراهایی زیادی در این خصوص به ذهن می آید. این که چرا با وجود پیشرفت جامعه این پدیده به معضلی غیر قابل حل تبدیل شده است؟ چرا ریشه های چنین معضلی شناسایی و برطرف نمی شود؟ چرا متولی مشخصی برای این بی سرپناهان وجود ندارد؟
این که در کشور ما معمولا کسی برای حل مشکلات دنبال ریشه ها نیست، تردیدی وجود ندارد و توقعی هم نمی رود که مسئولین به این زودی ها اراده ای قوی برای مبارزه با ریشه موضوعاتی همچون کارتن خوابی از خود نشان دهند، اما شان انسانی و غیرت دینی ایجاب می کند که کارتن خواب ها اعم از معتادین و غیر معتادین آنها شناسایی شده، برای آنها اوراق هویتی صادر شود تا اگر بیمار شدند حداقل مراکز درمانی آنها را پذیرش کند، تا این که این طور بی نام و نشان نباشند. تا این که بشود آنها را هم به شمار آورد.
کسی انتطار ندارد برای این افراد هتل ساخته شود! شاید گرمخانه ای که بتواند پناهی برای آنها در این زمستان سرد شود کار مناسبی باشد تا حداقل قدمی برای حفظ شان و حیثیت انسانی این افراد برداشته شود، حال معتاد و ولگرد باشند. گرمخانه ای که ضمن اقامت موقت برای این آسیب دیدگان اجتماعی، بتواند با ارایه آموزش های لازم زمینه بازگشت آنها را به جامعه فراهم آورد
به هر حال پناه دادن کارتن‌خواب‌ها برای نجات جانشان می تواند اتفاق خوبی باشد اما مسوولا‌ن فراموش نکنند چنانچه سرانجامی برای این افراد پیش‌بینی نکنند مثل فیلمنامه‌ای که در آن برای بی‌خانمان‌ها نقش سیاهی‌لشکر در نظر گرفته شده است، پایانی نخواهد داشت.
تو احتمالا از صدها چيز مختلف گله داري، داشته هايت را فراموش كرده اي و نداشته هايت دغدغه زندگيت شده اند، اما لحظه اي به اين فكر كن: کسانی هستند در همین نزدیکی ها و شاید چند خیابان و کوچه بالاتر یا پایین تر زندگي شان را به هر دليل از دست داده اند، حتي نزديكترين عزيزانشان تنها گذاشتندشان، آنها غم برف و بوران و بدتر از آن غم نان دارند.
شاید در دفتر نقاشی هیچ کودکی نتوان خانه ای با کارتن و مقوا و پتو پیدا کرد حتی والدینی هم که خانه ای را در دفتر نقاشی فرزندانشان می کشند؛ سقف، در و دیوار و از هم مهمتر دود کشی که خبر از گرمای خانه دارد را در نقاشی شان فراموش نمی کنند، اما در میان همین شهری که سر وته اش را نمی توان پیدا کرد افرادی زندگی می کنند که رویای داشتن خانه ای با دود کش هنوز در قاب نقاشی های کلاس اول و دومشان مانده است. برای آنها مقوا، کارتن و... می شود پایه ای برای بنای خانه البته آنهم از ساعت ۱۱ شب به بعد و در مکان هایی زیر پل، معابر عمومی و...به زور جنگ و ستیز با دیگران!
حالا دیگر کارتن خوابی پدیده ایست که شهر و روستا نمی شناسد و حواشی خیابان های شهرهای بزرگ هر شب میعادگاه کارتن خواب های بسیاری است که بی توجهی جامعه آنها را به گوشه ای پرت کرده است. باور عموم بر این است که کارتن خواب ها در دام اعتیاد اسیرند ولی در واقع بخشی از کارتن خواب ها، کارگرانی هستند که از شهر و روستای خود به شیراز آمده اند و به صورت روزمزد کار می کنند، اما درآمد آنها کفاف هزینه مسافرخانه و مهمانخانه را نمی دهد و بخشی دیگر شامل متکدیان، بی سرپرستان، زنان خیابانی و دختران فراری و کودکان هستند.
حقوقدانان می گویند، کارتن خوابی جرم محسوب نمی‌شود، زیرا تامين امنيت و بهداشت و فرهنگ افراد جامعه از تکاليف دولت هاست و حضور این افراد بدون سرپناه در هر شهر و کشوری نشان دهنده عدم اجرای مسوولیت های دولت هاست. کارشناسان هم فقر و مشکلات اقتصادی را از اصلی ترین دلایل پدیده کارتن خوابی می دانند و معتقدند تشدید گرانی و بیکاری منجر می شود افراد از تامین حداقل های زندگی عاجز شوند و به حاشیه اجتماع و گوشه خیابان ها و زیر پل ها رانده شوند.
کارتون خوابی پدیده ای که حالا تبدیل به یک معضل شده است، با خوردن اولین سوز سرما به صورت سوژه داغی می شود برای برگزاری همایش و کنفرانس و مجلات آبی قرمز صورتی تا هر کدام از یک زاویه موضوع را بپرورانند و پوشش دهند. طرح ها یکی بعد از دیگری بیان می شود تا باز به خانه اول بر می گردند، «طرح جمع آوری کارتن خواب ها» شهرداری و بهزیستی و نیروی انتظامی به حرکت درمی ایند و آنها را جمع آوری می کنند و پس از مدت کوتاهی مجددا به حال خود رها می شوند. هوا گرم که شد، همه چیز به دست فراموشی سپرده می شود. انگار جماعت عادت کرده اند که فصلی فکر کنند و فصلی تصمیم بگیرند. هیچ کس زیر بار مسئولیت حمایت این آوارگان شب های سرد نمی رود. اینان توپ فوتبالی اند که دائما توسط مسئولان به یکدیگر پاس داده می شوند بهزیستی به نیروی انتظامی، نیروی انتظامی به شهرداری و شهرداری به دیگری و همینطور پاس داده می شوند تا...
از زمانی که همه ما نام كارتن خواب ها را شنیدیم ۱۰ سال می گذرد و متاسفانه علی رغم تکذیب مسئولین به شمار آنها افزوده می شود، قطعا چراهایی زیادی در این خصوص به ذهن می آید. این که چرا با وجود پیشرفت جامعه این پدیده به معضلی غیر قابل حل تبدیل شده است؟ چرا ریشه های چنین معضلی شناسایی و برطرف نمی شود؟ چرا متولی مشخصی برای این بی سرپناهان وجود ندارد؟
این که در کشور ما معمولا کسی برای حل مشکلات دنبال ریشه ها نیست، تردیدی وجود ندارد و توقعی هم نمی رود که مسئولین به این زودی ها اراده ای قوی برای مبارزه با ریشه موضوعاتی همچون کارتن خوابی از خود نشان دهند، اما شان انسانی و غیرت دینی ایجاب می کند که کارتن خواب ها اعم از معتادین و غیر معتادین آنها شناسایی شده، برای آنها اوراق هویتی صادر شود تا اگر بیمار شدند حداقل مراکز درمانی آنها را پذیرش کند، تا این که این طور بی نام و نشان نباشند. تا این که بشود آنها را هم به شمار آورد.
کسی انتطار ندارد برای این افراد هتل ساخته شود! شاید گرمخانه ای که بتواند پناهی برای آنها در این زمستان سرد شود کار مناسبی باشد تا حداقل قدمی برای حفظ شان و حیثیت انسانی این افراد برداشته شود، حال معتاد و ولگرد باشند. گرمخانه ای که ضمن اقامت موقت برای این آسیب دیدگان اجتماعی، بتواند با ارایه آموزش های لازم زمینه بازگشت آنها را به جامعه فراهم آورد
به هر حال پناه دادن کارتن‌خواب‌ها برای نجات جانشان می تواند اتفاق خوبی باشد اما مسوولا‌ن فراموش نکنند چنانچه سرانجامی برای این افراد پیش‌بینی نکنند مثل فیلمنامه‌ای که در آن برای بی‌خانمان‌ها نقش سیاهی‌لشکر در نظر گرفته شده است، پایانی نخواهد داشت.
کلمات کلیدی : کسری شادمان
۱۳۹۲-۱۰-۱۸ ۲۱:۵۴:۵۷
سلام
شهرداری محل موقت اسکان آنها را مثل سالن هایی که خالی هستند و بلااستفاده را با کمی وسایل آماده کند / بعد اعلام عمومی کند پتو ، غذا و لباس با ما مردم
ما هنوز نمردیم که هموطنانموم از سرما جانشان را از دست بدهند - یک کارمند (1896713) (alef-6)
شهرداری محل موقت اسکان آنها را مثل سالن هایی که خالی هستند و بلااستفاده را با کمی وسایل آماده کند / بعد اعلام عمومی کند پتو ، غذا و لباس با ما مردم
ما هنوز نمردیم که هموطنانموم از سرما جانشان را از دست بدهند - یک کارمند (1896713) (alef-6)
۱۳۹۲-۱۰-۱۹ ۱۰:۲۶:۴۲
پس این خر پو لها کجا هستند و چرا اینقدر بی عاطفه شد ه اند و مگر مسلمانی خود را فراموش کرده اند و بعظا بجای خیر اندیشی همش به فکر اشرافی گری و الو اتی هستند در اینجا جوابگو کی باید باشد در حضور پروردگار با ریتعا لی (1897227) (alef-6)
